ΤΟ… (ΝΕΟ) ΘΑΥΜΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΥ ΤΩΝ ΑΡΤΩΝ!

Όπως ίσως θυμάστε από το μάθημα των θρησκευτικών των σχολικών χρόνων, ο Ιησούς, σύμφωνα με τα όσα αναγράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, έκανε το θαύμα με τους πέντε άρτους, δίνοντας μόνο με αυτούς (εντάξει, και με δύο ιχθείς) τροφή σε όλους εκείνους, πάνω από 5 χιλιάδες αναφέρει ο Ευαγγελιστής, που τον ακολούθησαν στην έρημο, για να ακούσουν τη διδασκαλία του, χωρίς όμως να έχουν φροντίσει να φέρουν κάτι και για τη διατροφή τους.

Βέβαια, στην εποχή μας πολλοί πίστευαν ότι θαύματα, και μάλιστα τόσο μεγάλα και αυτής της φύσης, δεν συμβαίνουν πλέον, αλλά έκαναν λάθος, γιατί ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και έκανε ένα θαύμα όχι μόνο αντίστοιχο, αλλά ακόμη μεγαλύτερο, θα μπορούσε να πει κανείς, απ’ εκείνο του Ιησού, αφού άρχισε να μοιράζει, σε μα χώρα που πρακτικά έχει χρεοκοπήσει, λεφτά (λίγα απ’ εδώ, περισσότερα απ’ εκεί, δεν έχει σημασία), όχι όμως μόνο σε χιλιάδες, αλλά σε εκατομμύρια, σε όλους (εντάξει, στους περισσότερους)! Πάρτε κόσμε!

Αν τώρα κάποιοι απ’ εμάς μείναμε άφωνοι, αναρωτώμενοι πώς γίνεται αυτό, δεν δικαιολογούμαστε. Μας είχε προϊδεάσει ο κ. Φλαμπουράρης, λέγοντας αρκετό καιρό πριν: Θα κάνουμε θαύματα¹!

ΕΡΕΥΝΩΝΤΑΣ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ

Οι ιστορικοί, όταν εξετάζουν ένα σημαντικό γεγονός του παρελθόντος, δεν περιορίζονται μόνο στο ίδιο το γεγονός, αλλά εξετάζουν και ερευνούν και όλο το πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτό εκτυλίχθηκε, ώστε να γίνει καλύτερα αντιληπτό τόσο αυτό όσο και η σημασία του. Είναι δηλαδή μια διαδικασία που μοιάζει με την τοποθέτηση μιας εικόνας στο κατάλληλο κάδρο, ώστε αυτή να προβάλλει καλύτερα.

Τη διαδικασία αυτή θα ακολουθήσουμε και εμείς εδώ, παραθέτοντας τα στοιχεία εκείνα που θα μας διευκολύνουν, όσο είναι δυνατόν, να αντιληφθούμε το σύγχρονο αυτό θαύμα, του διαμοιρασμού δηλαδή των πέντε άρτων στους πάντα προσερχόμενους, χωρίς όμως μια στοιχειώδη πρόνοια, συμπολίτες μας, για να ακούσουν τον λόγο του… Κυρίου τους, πιστεύοντας ότι αυτός όλο και κάποιο θαύμα θα κάνει που θα ικανοποιήσει τις ανάγκες τους!

Πάντως, για να μη χαθούμε… στη μετάφραση (ίσως θυμάστε τα σχετικά μαγειρέματα με την περίφημη «δημιουργική λογιστική») και προτού προχωρήσουμε παρακάτω, θα διευκρινίσουμε κάποιους όρους που αναφέρονται και αφορούν τα λογιστικά μεγέθη που παρουσιάζονται κάθε φορά στα δημόσια οικονομικά.

Τα στοιχεία λοιπόν που παρουσιάζονται αφορούν, αν δεν αναφέρεται διαφορετικά, εκείνα της Γενικής Κυβέρνησης², όσον δε αφορά τα πλεονάσματα, έσοδα δηλαδή μείον έξοδα, αυτά καλούνται «πρωτογενή», εάν στα έξοδα δεν έχουν υπολογιστεί οι τόκοι που αντιστοιχούν στο συγκεκριμένο έτος για τα δάνεια που έχουμε λάβει³. Εάν όμως απομένει κάποιο ποσό μετά την αφαίρεση πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) που είμαστε υποχρεωμένοι, με βάση τη συμφωνία που έχουμε με τους δανειστές μας, να διατηρούμε μέχρι και το 2022, τότε αυτό καλείται «δημοσιονομικός χώρος» ή κατά την κυβέρνηση «υπερ-πλεόνασμα» ή «υπερ-απόδοση» (άντε, υπερ-φορολόγηση, για να συνεννοούμαστε, που επιβάλλεται με κάθε είδους ονομασίες και προσχήματα στους πολίτες και τις επιχειρήσεις που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν) της οικονομίας.

Θα παραθέσουμε λοιπόν στοιχεία σχετικά με την εξέλιξη της οικονομίας, κυρίως το 2018, προτού παρουσιάσουμε όσο πιο αναλυτικά επιτρέπει ο χώρος, αλλά και όσο πιο κατανοητά μπορούμε, το μοίρασμα των παροχών (έτσι λένε ότι ονομάζουν τους… άρτους σήμερα) καθώς και το πόσο στοιχίζει τελικά αυτό το… θαύμα. Αυτά βέβαια δεν είναι και τα πιο εύκολα πράγματα στον κόσμο, όπως θα διαπιστώσετε, αν θελήσετε και έχετε την υπομονή να τα ψάξετε.

Εισηγητική έκθεση Κρατικού Προϋπολογισμού 2019

Σύμφωνα με στοιχεία που παρατίθενται στην έκθεση αυτή, οι «τοκογλύφοι» δανειστές μας, για να μη βγούμε ξυπόλυτοι στα αγκάθια, αφού με τη λήξη και της τελευταίας Δανειακής Σύμβασης (Μνημόνιο), που συνόδευσε τον Αύγουστο του 2015 το 3^ο και τελευταίο(;) δάνειο που μας έδωσαν, ύψους 86 δισ. Ευρώ, αρνηθήκαμε «υπερήφανα» να μπούμε κάτω από την ομπρέλα της προληπτικής προστασίας που μας προσέφεραν, στο Eurogroup της 22ας Ιουνίου 2018 εξειδίκευσαν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης, προκειμένου οι ετήσιες μικτές χρηματοδοτικές μας ανάγκες (GFN - Gross Financing Needs) να παραμένουν, όπως επέμενε πάντα το ΔΝΤ(!), κάτω του 15% ως ποσοστό του ΑΕΠ μεσοπρόθεσμα, δηλαδή μέχρι το 2030, και κάτω του 20% μακροπρόθεσμα, δηλαδή μέχρι το 2060, προϋποθέσεις απαραίτητες, για να μη κρυβόμαστε, για να μπορεί το Χρέος μας να φαίνεται βιώσιμο και να μπορούμε να «βγούμε» πάλι στις περιβόητες Αγορές «προς άγραν» (τι άλλο;)… χρημάτων!

Τα μεσοπρόθεσμα αυτά μέτρα ελάφρυνσης του χρέους περιλαμβάνουν:

·     Την πλήρη κατάργηση από το 2018 του περιθωρίου επιτοκίου του δανείου για την επαναγορά χρέους του 2012.

·   Τη χρήση από το 2017 των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα «ANFA» και «SMP» για τη μείωση των μικτών χρηματοδοτικών αναγκών, περιλαμβανομένων και των κερδών του έτους 2014.

·   Την περαιτέρω εξομάλυνση των λήξεων των δανείων του EFSF (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) μέσω της επιμήκυνσης της μέσης σταθμικής τους διάρκειας και της αναβολής πληρωμής τόκων κατά δέκα επιπλέον έτη! Βέβαια, η «κεραμίδα» θα πέσει πάλι στα κεφάλια κάποιων ανυποψίαστων, αλλά μέχρι τότε… «ποιος ζει, ποιος πεθαίνει»!

Παράλληλα λοιπόν με την εκταμίευση στις 20 Αυγούστου 2018 της τελευταίας δόσης από τον ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας), ύψους 15 δισ. Ευρώ, ολοκληρώθηκε και το τρίτο πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας, ενισχύοντας σημαντικά τα ταμειακά διαθέσιμα ασφαλείας (cash buffer), τα οποία σε συνδυασμό με τα υπάρχοντα διαθέσιμα εκτιμάται ότι θα μπορούν να καλύψουν τις χρηματοδοτικές ανάγκες του Ελληνικού Δημοσίου μέχρι και τα τέλη του 2020.

Όσον αφορά τις χρηματοδοτικές ανάγκες του Ελληνικού Δημοσίου κατά τη διάρκεια του 2018 αυτές καλύφθηκαν από μακροπρόθεσμα δάνεια συνολικού ύψους 21,7 δισ. Ευρώ που εκταμιεύθηκαν από τον ESM, κοινοπρακτική έκδοση ομολόγου σταθερού επιτοκίου, επταετούς διάρκειας, ύψους 3 δισ. Ευρώ και αναχρηματοδότηση βραχυπρόθεσμου χρέους.

Για να μη πάρουν όμως τα μυαλά σας αέρα, βλέποντας τα παραπάνω νούμερα των δισ. Ευρώ και θεωρώντας, και με αυτά που ανακοινώνονται και θα δούμε παρακάτω, ότι θα βρέχει λεφτά συνέχεια και από παντού, δηλαδή ότι (άντε πάλι)… λεφτά υπάρχουν(!), πάρτε και μια ιδέα, με βάση το παρακάτω διάγραμμα και πίνακα, σχετικά με τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας για την πληρωμή των χρεολυσίων⁴ μέχρι το… 2060 καθώς και την καταβολή των τόκων⁵ μέχρι το 2019 που θα πληρώναμε για τα δάνεια που πήραμε μέχρι τώρα (ένα «σπορ» που φαίνεται, δυστυχώς, ότι είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στις εκάστοτε κυβερνήσεις και γι’ αυτό συνεχίζεται), άσχετα ότι τα καταφέραμε και πάλι, μετά τη δεκαετή παράταση που πήραμε και αναφέραμε παραπάνω, να την «κάνουμε», προς το παρόν, με… ελαφρά πηδηματάκια!

Στοιχεία Κρατικού Προϋπολογισμού

Παράλληλα όμως με αυτά, καλόν είναι να δούμε και τα αποτελέσματα των Κρατικού Προϋπολογισμών των ετών 2016 έως 2018, όπως αυτά εκτίθενται στην έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, γιατί μπορεί ο Προϋπολογισμός της Γενικής κυβέρνησης να συγκαλύπτει την πραγματικότητα, βάζοντας όλα σε ένα κουβά, ο Κρατικός Προϋπολογισμός όμως, που είναι και ο βασικός, δείχνει ολοφάνερα ότι ο Βασιλιάς είναι… γυμνός, μια «κολόνια» που φαίνεται ότι κρατάει χρόνια!

Βέβαια, η έκθεση αυτή που περιλαμβάνει και πλήθος άλλα και πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία (όσοι πιστοί… προσέλθετε να τα διαβάσετε!) σχετικά με την ελληνική οικονομία, δεν παραλείπει να αναφέρει ότι για το 2018 τα συνολικά έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης παρουσίασαν αύξηση (0,7%), έναντι του 2017, που οφείλεται στην αύξηση των εσόδων από άμεσους και έμμεσους φόρους, αλλά και ασφαλιστικές εισφορές, σε αντίθεση με τα έσοδα από μεταβιβάσεις και αποκρατικοποιήσεις που παρουσίασαν μείωση. Στην έκθεση αυτή επισημαίνεται παράλληλα ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, παρά το ότι από το 2015 παρουσιάζουν σημαντική μείωση, παραμένουν στα 2 δις. Ευρώ περίπου, χωρίς να υπολογίζονται σε αυτές και τα αιτήματα συνταξιοδότησης που εκκρεμούν.

ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΑΚΤΥΛΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΥΠΟΝ ΤΩΝ… ΠΑΡΟΧΩΝ

Ας εξετάσουμε τώρα λίγο πιο επισταμένα τόσο το… θαύμα της μοιρασιάς των άρτων, δηλαδή τα μέτρα (παροχές) που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός όσο και το πόσοι υπολογίζονται ότι θα να είναι τελικά αυτοί οι άρτοι, δηλαδή με άλλα λόγια πόσο θα κοστίσει αυτό… το «πρόγευμα» (περιμένετε, έχουμε ακόμη και τις εθνικές εκλογές!).

Με βάση λοιπόν τα μέτρα αυτά⁶, το δημοσιονομικό κόστος που αντιστοιχεί κατ’ έτος μέχρι το 2022 θα είναι:

·   Για το 2019 τα μέτρα που ανακοινώθηκαν (μετατάξεις προϊόντων και υπηρεσιών από υψηλότερους σε χαμηλότερους συντελεστές ΦΠΑ, όπως στην εστίαση, στο ρεύμα κ.λπ. καθώς και η λεγόμενη «13^η σύνταξη» εκτιμάται, σύμφωνα με την κυβέρνηση πάντοτε, ότι θα κοστίσουν 1,15 δισ. Ευρώ

·     Για το 2020, τα μέτρα που θα «τρέξουν» για το έτος αυτό (κατάργηση ή μείωση της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, μείωση του μεσαίου συντελεστή ΦΠΑ από το 13% στο 11%, μείωση του ΕΝΦΙΑ σε νησιά με μικρό πληθυσμό κ.λπ.) υπολογίζεται ότι θα έχουν επιπρόσθετο κόστος περίπου 800 εκατ. Ευρώ.

·     Για το 2021 το κόστος των μέτρων διαμορφώνεται στο 1,22 δισ. Ευρώ και για το 2022 στα 2,33 δισ. Ευρώ.

Το κόστος των παραπάνω μέτρων για κάθε έτος είναι ο δημοσιονομικός χώρος που θα απομένει για κάθε ένα απ’ αυτά, όπως προβλέπεται από το υπουργείο Οικονομικών στο Πρόγραμμα Σταθερότητος 2019 (περίοδος 2019 – 2022). Αθροιστικά για την περίοδο αυτή ο δημοσιονομικός αυτός χώρος, σύμφωνα πάντα με το υπουργείο Οικονομικών και το Πρόγραμμα αυτό, εκτιμάται ότι θα ανέλθει στο 2,7% του ΑΕΠ, δηλαδή στα 5,5 δις. Ευρώ περίπου.

 Τα παραπάνω, για να τα έχετε συγκεντρωμένα και να μη ζαλίζεστε, αποτυπώνονται καλύτερα στον σχετικό πίνακα.

Ναι μεν, αλλά…

Ωραία, θα πείτε, η κυβέρνηση αποφάσισε να διανείμει τον δημοσιονομικό χώρο που θα δημιουργείται από τα «υπερ-πλεονάσματα» της οικονομίας, βοηθώντας έτσι ασθενέστερους βασικά πολίτες αυτής της χώρας που τόσο έχουν ταλαιπωρηθεί από τον συνδυασμό της μείωσης των εισοδημάτων τους και της αύξησης των τιμών όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης. Πόσο μάλλον όταν, όπως ανακοινώθηκε από τον ίδιο τον κύριο πρωθυπουργό, τα μέτρα αυτά δεν θα είναι προσωρινά, αλλά θα έχουν μόνιμο⁷(!) χαρακτήρα και ότι αυτά θα αντιστοιχούν στον δημοσιονομικό χώρο των ετών αυτών που θα υπάρχει(;). Δεν έπρεπε λοιπόν να το κάνει;

Προτού δοθεί μια απάντηση στο βασικό αυτό ερώτημα, υπάρχουν μερικά «αλλά» που θολώνουν κάπως αυτή την ωραία εικόνα και πρέπει να τα λάβουμε υπόψη. Συγκεκριμένα:

Τα πρώτα: Προϋπάρχουσες δεσμεύσεις για το 2019

Φαίνεται ότι, με τη φούρια να γίνει το θαύμα και να ανακοινωθούν τα μέτρα πριν τις Ευρωεκλογές, ξεχάστηκε(;) ότι προϋπήρχαν για το 2019 δεσμεύσεις σε εξέλιξη που αντιστοιχούσαν στο όχι και τόσο ευκαταφρόνητο ποσό των 1,245 δισ. Ευρώ τουλάχιστον, δεσμεύσεις και ποσά που παρουσιάζονται αναλυτικά στον ακόλουθο πίνακα.

Η επίπτωση των δεσμεύσεων αυτών στο βασικό σενάριο της κυβέρνησης όσον αφορά τις «υπερ-αποδόσεις» της οικονομίας, χωρίς όμως να έχουν ληφθεί υπόψη και οι επιπτώσεις των νέων μέτρων που ανακοινώθηκαν, αποτυπώνονται παραστατικότατα στο επόμενο διάγραμμα, όπου θα πρέπει να σημειωθεί ότι η «υπερ-απόδοση» της οικονομίας για το 2019, δηλαδή ο δημοσιονομικός χώρος για το έτος αυτό, θα είναι σύμφωνα πάλι με εκτιμήσεις, νεότερες φαίνεται, της ίδιας της κυβέρνησης 1,14 δισ. Ευρώ και όχι 1,4.

Τα επόμενα: Εκτιμήσεις Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (ΓΛΚ)

Ανεξάρτητα πάντως από τα παραπάνω, υπάρχουν και άλλα «αλλά», που προέρχονται αυτή τη φορά από το ίδιο το ΓΛΚ. Σύμφωνα λοιπόν με τις εκθέσεις του που συνοδεύουν τόσο τις τροπολογίες που κατατέθηκαν προς ψήφιση σχετικά με τις παραπάνω παροχές για το έτος 2019 όσο και τις αντίστοιχες που θα περιλαμβάνονται στον προϋπολογισμό για το 2020:

·     Το κόστος των παρεμβάσεων στον ΦΠΑ (441 εκ. Ευρώ από μετατάξεις προϊόντων και υπηρεσιών από υψηλότερους σε χαμηλότερους συντελεστές ΦΠΑ) και στις συντάξεις (830 εκατ. ευρώ από τη λεγόμενη «13η σύνταξη») ανέρχονται για το 2019 στο 1,27 δισ. Ευρώ, ξεπερνώντας αμέσως μόνον αυτές κατά 130 εκ. Ευρώ τον διαθέσιμο για το έτος αυτό δημοσιονομικό χώρο που ανέρχεται κατά την κυβέρνηση πάντοτε, όπως αναφέραμε, στο 1,14 δισ. Ευρώ.

Εάν μάλιστα αποφασιστεί να μειωθεί ο ΦΠΑ στον καφέ, τόσο στην εστίαση όσο και στο λιανεμπόριο, στο 13%, η υπέρβαση μπορεί να κυμανθεί, σύμφωνα με εκτιμήσεις, στα 210-250 εκατ. Ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται και η περίπτωση που η κυβέρνηση θα κληθεί να καταβάλει τα αναδρομικά σε συνταξιούχους, εφόσον αυτοί δικαιωθούν από τα δικαστήρια, ένας λόγος για τον οποίο ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης φέρεται να εξέφρασε τις επιφυλάξεις του σχετικά με τις παροχές αυτές.

·    Στην έκθεση αυτή του ΓΛΚ σημειώνεται επίσης ότι οι απώλειες εσόδων από τις παρεμβάσεις στον ΦΠΑ για τη διετία 2019-2020 θα φθάσουν στο 1,108 δισ. Ευρώ, θα υπάρξει δηλαδή το 2020 από τις μειώσεις στον ΦΠΑ πρόσθετη απώλεια 667 εκ. Ευρώ, οπότε μαζί με το κόστος της «13^ης σύνταξης» το συνολικό κόστος φθάνει στο 1,5 δισ. Ευρώ. Εάν δε συνυπολογισθούν και οι παρεμβάσεις του έτους αυτού για τη διατήρηση αφορολογήτου, μείωσης εισφοράς αλληλεγγύης κ.λπ. με εκτιμώμενο κόστος 1,9 εκ. Ευρώ, το συνολικό κόστος ξεπερνά τα 3,4 δισ. ευρώ, όταν ο χώρος για παρεμβάσεις στο έτος αυτό ανέρχεται μόλις στα 800 εκατ. ευρώ.

Ακόμη όμως και στην περίπτωση που η Ευρωζώνη δεχθεί να μειώσει τον στόχο των πρωτογενών πλεονασμάτων στο 2,5% του ΑΕΠ από το 3,5%, πράγμα που βέβαια δεν είναι καθόλου βέβαιο, και να αυξηθεί ο διαθέσιμος χώρος κατά μία ποσοστιαία μονάδα, δηλαδή κατά 1,9 δισ. Ευρώ, πάλι θα υπάρχει κενό 700 εκ. Ευρώ.

Πιθανόν λοιπόν, έτσι να εξηγείται γιατί αναφέρεται το ποσό των 5,5 δισ. Ευρώ που αποτελεί το συσσωρευμένο «υπερ-πλεόνασμα» των ετών 2016-2018 και που λέγεται ότι αυτό θα κρατηθεί σε ειδικό λογαριασμό ως «εγγύηση» σε περίπτωση αστοχίας επίτευξης των πλεονασμάτων και των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί, αν και το ποσό αυτό εθνικολογιστικά ανήκει στη περίοδο εκείνη (κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορεί να δαπανηθεί το 2019 ή το 2020, καθώς θα επηρεάσει τον προϋπολογισμό των προηγουμένων αυτών ετών).

Τα υπόλοιπα: «13η σύνταξη και «120 δόσεις»

Εδώ, για μια φορά ακόμη, όπως συνηθίζει η αριστερά (του ΣΥΡΙΖΑ βέβαια, η λαϊκίζουσα, κομμουνιστοφέρνουσα και όχι βέβαια σοβαρή αριστερά), ονόμασε το κρέας, ψάρι, όπως ονόμασε την υπερ-φορολόγηση, υπερ-απόδοση της οικονομίας ή, για να εντυπωσιάσει ακόμα περισσότερο, υπερ-πλεόνασμα!

Έτσι, ένα κυμαινόμενο, ανάλογα με το ύψος της σύνταξης που λαμβάνει κάθε συνταξιούχος, βασικά επίδομα ονομάσθηκε «13^η σύνταξη»! Και βέβαια, αν ρωτήσετε τους περισσότερους συνταξιούχους, θα σας πουν ότι καλό είναι, ό,τι κι αν τους δίνεται× ποιος άλλωστε θα’ λεγε όχι; Αλλά όχι να το ονομάσουμε και «13^η σύνταξη»! Τι να πεις όμως. Εδώ πλέον ο πολιτικός «οπορτουνισμός» και εξαπάτηση έχουν τερματίσει!

Έχουμε όμως και τις «120 δόσεις» για την εξόφληση των οφειλών προς την Εφορία και τα Ασφαλιστικά Ταμεία (ΕΦΚΑ). Ψάχνοντας λίγο καλύτερα τις εξαγγελίες για τον διακανονισμό σε 120 δόσεις των οφειλών αυτών, διαπιστώνουμε ότι τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, δηλαδή ο αριθμός αυτός των δόσεων ισχύει αφενός μόνο για φυσικά πρόσωπα και νομικά πρόσωπα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (για τις επιχειρήσεις ο αριθμός των δόσεων που ορίζεται είναι κατά πολύ μικρότερος), και αφετέρου υπάρχουν εισοδηματικά κριτήρια και το ποσό των δόσεων καθορίζεται με την εφαρμογή προοδευτικά κλιμακωτών συντελεστών με βάση τα εισοδηματικά αυτά κριτήρια, με ελάχιστο ποσό τα 30 Ευρώ.

Θα πείτε πάλι ότι με όποιο τρόπο μπορεί να βοηθηθούν οι άνθρωποι αυτοί και επιχειρήσεις για να εξοφλήσουν τις οφειλές τους, καλό είναι. Αλλά το να διατυμπανίζεται η βοήθεια αυτή αποκλειστικά ως «120 δόσεις», αν δεν είναι καθαρή παραπλανητική προπαγάνδα, τι είναι;

Οι Ευαγγελιστές και το λιβάνισμα!

Όπως είναι γνωστό τα θαύματα του Ιησού έφθασαν σε μας μέσω των μαθητών του και ιδιαίτερα μέσω των γραπτών κειμένων των Ευαγγελίων. Ήταν και είναι μια αναγκαία διαδικασία για να επικοινωνηθεί ένα γεγονός, μια είδηση, στους υπόλοιπους, είτε πρόκειται για πιστούς και οπαδούς είτε όχι.

Το ίδιο συνέβη και με το… θαύμα των παροχών. Μέτρα για τους πολλούς, 13^η σύνταξη, 120 δόσεις, ήταν οι εντυπωσιακοί τίτλοι του κομματικού οργάνου του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και των φίλα προσκείμενων σ΄ αυτό εντύπων.

Αυτό, βέβαια, δεν προξενεί εντύπωση, είναι, ας πούμε, φυσιολογικό. Αυτό όμως που προξενεί εντύπωση, τη χειρότερη βέβαια, είναι ότι τα δημόσια μέσα ενημέρωσης, τηλεόραση και ιδίως ραδιόφωνο, ήταν στην ίδια γραμμή, μη χάνοντας ευκαιρία να διαλαλούν κάθε τόσο: «Τα μέτρα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός», «13^η σύνταξη», «120 δόσεις», φθάνοντας μάλιστα στο σημείο κάποιοι δημοσιογράφοι των μέσων αυτών, υπερβάλλοντες εαυτόν και επιδεικνύοντες ιδιαίτερο ζήλο, για ευνόητους βέβαια λόγους, να ερωτούν, εντελώς «αθώα», εκπροσώπους κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Εσείς, αν εκλεγείτε κυβέρνηση, θα διατηρήσετε τη 13^η σύνταξη;»!

Είναι κάτι που σε γεμίζει θλίψη, αναλογιζόμενος ανάλογες εκπομπές από το BBC ή την Deutsche Weller. Αυτό όμως που συμβαίνει έχει, πέραν των άλλων, και ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία, εάν αναλογιστεί κανείς ότι αυτή η Ραδιοφωνία και Τηλεόραση είναι Δημόσια και όχι Κρατική, για να προβάλλει τις απόψεις του εκάστοτε κόμματος, οι δε δημοσιογράφοι και όσοι εργάζονται στην ΕΡΤ πληρώνονται από τις υποχρεωτικές χρεώσεις των πολιτών στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, ανεξάρτητα από τις κομματικές πεποιθήσεις των τελευταίων και του εάν τελικά επιλέγουν να τους ακούνε ή να τους βλέπουν. Όταν μάλιστα οι Δημόσιοι ραδιοφωνικοί σταθμοί είναι οι μόνοι σχεδόν που μπορεί κανείς να ακούσει ειδήσεις στην επαρχία, έξω από τα μεγάλα αστικά κέντρα, καταλαβαίνεις ότι αυτό που γίνεται είναι πληρωμένη από τους ίδιους τους ακροατές... προπαγάνδα!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Το (ψευτο)δίλημμα ή οι δύσκολες ισορροπίες

Όπως αναφέραμε και προηγουμένως, κάποιοι θα μπορούσαν να θέσουν το εξής ερώτημα, που είναι και εύλογο, σχετικά με τα μέτρα αυτά: «Καλά, δεν έπρεπε να γίνει κάτι για όλους αυτούς που έχουν ανάγκη καθώς και για όσους ανήκουν στις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις, ώστε να ελαφρυνθούν κάπως, έστω και λίγο;»

Δίλημμα; Όχι βέβαια. Διότι δεν μπορεί να επιβάλλεις προηγουμένως όλα αυτά τα μέτρα που σήμερα αναιρείς ή να βαλτώνεις με την απραξία και τις ιδεοληψίες σου την οικονομία και να έρχεσαι σήμερα σαν ο σωτήρας των πολλών, όταν οι αναλυτές επεσήμαναν, από την πρώτη κιόλας στιγμή της κρίσης, ότι η χώρα χρειάζεται βασικά το «ζεστό» χρήμα των επενδύσεων, κυρίως των ξένων, καθώς και τις διαρθρωτικές εκείνες αλλαγές που θα επιτρέψουν στην οικονομία να αναπνεύσει και να ξεφύγει από την κρίση, με το ποσό μάλιστα αυτών των επενδύσεων που χρειάζονται να εκτιμάται στα 100 δισ. Ευρώ!

Δεν μπορείς με άλλα λόγια να κάνεις το κόλπο του Χότζα, βγάζοντας από ένα δωμάτιο, που είναι πράγματι στενόχωρο, τα ζώα, για να σου δείξουν οι ένοικοι του το πόσο ανακουφίστηκαν, κάνοντας ότι ξεχνάς ότι τα περισσότερα απ’ αυτά τα ζώα εσύ τα έβαλες! Εξάλλου, τα «υπερ-πλεονάσματα» που εσύ μοιράζεις, κάποιος τα δημιούργησε και αυτός ο κάποιος, την στιγμή που οι επενδύσεις και οι διαρθρωτικές αλλαγές είναι πρακτικά ανύπαρκτες, πνίγεται και σκέπτεται με τρόμο ότι θα κληθεί και τα επόμενα έτη να τα δημιουργήσει πάλι, εάν μέχρι τότε δεν αλλάξει βέβαια κάτι.

Αντί λοιπόν να λέγεται από τη μία ότι πρέπει να μειωθεί το ποσοστό 3,5% του αρχικού πρωτογενούς πλεονάσματος γιατί «πνίγει» την οικονομία και από την άλλη να σκορπάμε για αβέβαιες, προεκλογικές όμως σίγουρα, παροχές το «υπερ-πλεόνασμα», καλόν είναι να σοβαρευτούμε και να δούμε με πιο τρόπο θα αυξήσουμε τον πλούτο της χώρας, ώστε να μπορούμε τελικά, και σε στέρεη βάση να υποστηρίζουμε ή διευκολύνουμε τους οικονομικά ασθενέστερους, και να πληρώνουμε τα χρέη μας, και να μειώνουμε το χρέος μας, χωρίς να καταφεύγουμε στην εύκολη και τόσο δελεαστική λύση, για τους εκάστοτε κυβερνώντες, του νέου, κάθε τόσο, δανεισμού που μας οδηγεί όλο και πιο βαθιά στην κόλαση του Χρέους!

Εκεί όμως που φθάσαμε, φαίνεται ότι ισχύει τελικά: Ο σώζων εαυτόν σωθείτω (και όποιον πάρει… ο χάρος!).

Μετά τους άρτους τι;

Αν και στην εποχή μας είναι γενικά αποδεκτό ότι θαύματα σαν εκείνο με τους πέντε άρτους δεν συμβαίνουν πλέον, είναι από την άλλη γεγονός ότι θαύματα σε άλλους τομείς, όπως στην τεχνολογία, την ιατρική, τη βιολογία και την επιστήμη γενικότερα, συμβαίνουν, αλλά σε άλλους λαούς και από άλλους ανθρώπους.

Εμείς εδώ, όμως, κάνουμε ότι δεν το αντιλαμβανόμαστε, αρκούμενοι στο να μοιράζουμε τους πέντε άρτους, που με τόσο κόπο καταφέρνουμε να έχουμε, θεωρώντας ότι με το αντίδωρο που παίρνουν κάποιοι και τα ψίχουλα που παίρνουν οι περισσότεροι θα γίνει ένα θαύμα πάλι και… θα χορτάσουν, ξεχνώντας ότι, για να ταΐσεις τον κόσμο, πρέπει να σπέρνεις σιτάρι, για να έχεις αρκετό αλεύρι και να φτιάχνεις συνέχεια όχι πέντε άρτους, αλλά πολλούς, αν δεν θέλεις τελικά ο κόσμος αυτός να λιμοκτονεί.

Βλέπετε, δεν έχουμε καταλάβει ακόμη ότι, αφού χάσαμε τη Βιομηχανική επανάσταση, λόγω ότι του ότι μόλις είχαμε βγει από τον Τουρκικό ζυγό, αλλά και τη συνεχή «φαγωμάρα» που επακολούθησε και τους καιροσκοπισμούς των πολιτικών που οδήγησαν, μεταξύ των άλλων, στην πανωλεθρία του πολέμου του 1897 και τη Μικρασιατική καταστροφή, αφού μείναμε απλοί θεατές της επανάστασης της Πληροφορικής στο 20^ο αιώνα, ασχολούμενοι, ακόμα και σήμερα, με ένα εμφύλιο, τις ιδέες που επικρατούσαν τότε και τη Μαρξιστική ιδεολογία του 19^ου αιώνα, παρά τη θεαματική και ολοκληρωτική, σχεδόν, κατάρρευση των κομμουνιστικών κρατών και του υπαρκτού τότε «Σοσιαλισμού», κινδυνεύουμε τώρα να χάσουμε, και κατά τα φαινόμενα θα χάσουμε, και την επερχόμενη, ήδη όμως παρούσα, επανάσταση της Τεχνικής Νοημοσύνης, παραμένοντας απλοί θεατές στους σταθμούς των τραίνων, βλέποντας τα να περνούν και ελπίζοντας ότι με κάποιο θαύμα πάλι, αλλά σαν λαθρεπιβάτες στην πραγματικότητα, μπορεί να «καβαλήσουμε» κάποιο απ’ αυτά και να πάμε και εμείς, έστω, κάπου!

Κρίσιμα ερωτήματα

Τελικά, μήπως ήμαστε μια χώρα που, ενώ «όλα τριγύρω αλλάζουνε, (σε ‘μας) όλα τα ίδια μένουν»; Μήπως είμαστε μια χώρα που ψάχνουμε ή εφευρίσκουμε «σκάνδαλα», για να δικαιολογήσουμε τη χρεοκοπία μας και τα χρόνια που σαν αρχοντόβλαχοι σκορπούσαμε απ’ εδώ και απ’ εκεί τα δανεικά λεφτά, με τους πάντα «μπροστάρηδες» συνδικαλιστές να ζητούν κι άλλα; Μήπως είμαστε μια χώρα που αναζητά πάντα τις εύκολες λύσεις, για να ξεφύγει από εκεί που την οδήγησαν τα λάθη, τα δικά της λάθη, με καιροσκόπους πολιτικούς και απίστευτους οικονομολόγους(;) «καθηγητάδες» να διακηρύττουν ότι για όλα φταίνε οι «κακοί» ξένοι, η Ευρωπαϊκή Ένωση και το Ευρώ και ότι πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην καημένη μας τη δραχμούλα (για να κόβει βέβαια με πλήρη άνεση «πετσετάκια» το Νομισματοκοπείο); Μήπως είμαστε μια χώρα που της φταίνε οι πολιτικοί της που οι ίδιοι οι κάτοικοι της ψηφίζουν, ξεχνώντας ότι ακόμα κι όταν υπάρχουν κάποιοι που πράγματι αξίζουν, δεν τους δίνουν σχεδόν σημασία, γιατί τυχαίνει να ανήκουν σε μικρά κόμματα και όχι σε κόμματα «εξουσίας»; Μήπως είμαστε μια χώρα που ο οποιοσδήποτε μπορεί να πει ότι είναι αριστερός, για να θεωρήσει ο ίδιος ότι είναι δημοκράτης και προοδευτικός, ενώ στη πραγματικότητα τον διακατέχει καθεστωτική νοοτροπία και είναι απολίθωμα του παρελθόντος, θεωρώντας τις ιδεοληψίες του σαν προοδευτικές ιδέες; Μήπως ήμαστε μια χώρα λαθρεπιβάτης του ιστορικού της παρελθόντος, με σημαντικό ποσοστό των κατοίκων της να είναι (διαζευκτικά) αφελείς, αμόρφωτοι, ποδοσφαιρόπληκτοι, «χουλιγκάνοι», καιροσκόποι, αετονύχηδες, νεοναζί και κάθε είδους ηλίθιοι, και τους υπόλοιπους να είναι σχεδόν εξαφανισμένοι, αφού πολλοί απ’ αυτούς είτε δεν εμφανίζονται (ή δεν τους εμφανίζουν) είτε, ακόμα χειρότερα, σιωπούν είτε, ακόμα κι όταν εμφανίζονται και μιλούν, κανείς σχεδόν δεν τους ακούει; Τελικά, μήπως έχουν πράγματι δίκιο όλοι εκείνοι που σηκώθηκαν και πήραν των «ομματιών» τους και έφυγαν (και είναι πολλοί, πάρα πολλοί, εκατοντάδες χιλιάδες), μην αντέχοντας να ζουν άλλο σε μία χώρα που, ενώ είναι πανέμορφος τόπος, αισθάνονται κυριολεκτικά ότι τους πνίγει, ότι πνίγονται;

Μήπως όμως είμαστε κάπως υπερβολικοί; Μήπως τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά και μας έχουν επηρεάσει όλα αυτά που βλέπουμε και ακούμε να συμβαίνουν γύρω μας, καιρό τώρα, και μας έχουν βάλει «κάτω»; Μια πρώτη ένδειξη πάντως για το τι τελικά ισχύει σχετικά με τα ερωτήματα αυτά, και τα μεν και τα δε, θα έχουμε στις επικείμενες εκλογές, τις Ευρωεκλογές, αλλά και τις επόμενες, τις εθνικές. Όπως λένε: «Κυριακή κοντή γιορτή»!

Σημειώσεις

1.   Και είχε δίκιο! Γιατί, πέρα από το θαύμα με τους άρτους, ήρθε και αυτός ο απίστευτος κ. Γαβρόγλου να κάνει, προεκλογικά βεβαίως, το δικό του… θαύμα. Πώς; Μα, αναβαθμίζοντας περεταίρω την Παιδεία (αφού προηγουμένως επανέφερε -για τους μπαχαλάκηδες και τους λαθρέμπορους βέβαια- το πανεπιστημιακό άσυλο) με την «πανεπιστημιοποίηση» και το «σβήσιμο» ουσιαστικά από τον ακαδημαϊκό χάρτη της Ελλάδας των ΤΕΙ, με ίδρυση νέων Πανεπιστημιακών τμημάτων απλώς με βουλευτικές (ψηφοθηρικές) τροπολογίες και με αύξηση των θέσεων στις σχολές κατά 3.643, για να αναφέρουμε μόνο μερικά από τα (θαυμα)στά του έργα. Αποκορύφωμα τους όμως είναι αυτό που συνέβη σε ένα ΤΕΙ στη Ζάκυνθο όπου, ενώ το 2017 είχαν εγγραφεί 9 φοιτητές σε σύνολο 120 εισακτέων, όχι μόνο αυτό αναγορεύτηκε σε Πανεπιστήμιο, αλλά οι θέσεις του σχεδόν διπλασιάστηκαν, φτάνοντας τις 230!

2.    Η Γενική Κυβέρνηση περιλαμβάνει την Κεντρική Κυβέρνηση, τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΟΤΑ) 1^ου και 2^ου βαθμού καθώς και τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΟΚΑ)

3. Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι τα πολυδιατυμπανιζόμενα πλεονάσματα είναι βασικά πρωτογενή πλεονάσματα, άσχετα αν για λόγους προφανείς παραλείπεται συνήθως η λέξη «πρωτογενή». Για τα χρεολύσια βέβαια ούτε λόγος να γίνεται, στους υπολογισμούς αυτούς δεν λογαριάζονται, γιατί τότε θα χάναμε για καλά τον ύπνο μας. Αν πάντως οι πληρωμές των τόκων και χρεολυσίων για ένα συγκεκριμένο έτος ληφθούν υπόψη και το αποτέλεσμα εξακολουθήσει να είναι θετικό, τότε αυτό θα αποτελεί πραγματικά ένα… μεγάλο, πολύ μεγάλο θαύμα!

4.  Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι τα συνολικά έσοδα του δημοσίου, δηλαδή της Κεντρικής κυβέρνησης, χωρίς δανεισμό, σύμφωνα ακόμα και με τον τελευταίο προϋπολογισμό, είναι «κολλημένα» εδώ και χρόνια το πολύ στα 55 δισ. Ευρώ περίπου.

5. Από τον πίνακα που παρατίθεται σχετικά με τους τόκους των δανείων της Κεντρικής Διοίκησης (δηλαδή Κυβέρνησης), γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί μας έχει επιβληθεί από τους δανειστές μας να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ, διότι διαφορετικά, αν το πρωτογενές πλεόνασμα ήταν μικρότερο, όχι μόνο θα εξακολουθούσαμε να δανειζόμαστε, με νέους τόκους και αύξηση του χρέους, για να πληρώνουμε τα χρεολύσια, αλλά και για να μπορούμε να καταβάλουμε και το υπόλοιπο που θα απέμενε για την αποπληρωμή των τόκων των υπαρχόντων δανείων.

6.   Η κυβέρνηση, με τα μέτρα του 2019, προχώρησε στον τρόπο διάθεσης του φετινού «υπερ-πλεονάσματος» πριν αυτό αποτυπωθεί, επικαλούμενη τις προβλέψεις της ελληνικής πλευράς. Προχωρώντας δε και ένα βήμα παραπέρα, μοίρασε όχι μόνο τα υπερ-πλεονάσματα μέχρι και το 2022, αλλά έβαλε ως «εγγύηση» και τα πλεονάσματα των προηγουμένων ετών, 2016-2018, ύψους 5,5 δις. ευρώ για τις ελαφρύνσεις των ετών από το 2020 έως το 2022.

Το αν οι θεσμοί συμφωνούν στην πρακτική της… ενεχυρίασης του μαξιλαριού ασφαλείας, αλλά και στην κοστολόγηση των μέτρων είναι κάτι που θα φανεί το προσεχές διάστημα. Σε κάθε περίπτωση όμως, η κυβέρνηση φαίνεται να κινείται εκ του ασφαλούς, δεδομένου ότι θα νομοθετήσει τα μέτρα του 2019, για τα οποία δεν τίθεται θέμα εγγυήσεων, όχι όμως και αυτά του 2020, τα οποία κανονικά θα πρέπει να ψηφιστούν λίγο πριν κατατεθεί ο προϋπολογισμός του 2020 στη Βουλή!

7.  Αυτά που μπορεί να πει η κυβέρνηση με σιγουριά ότι είναι μόνιμα είναι αφενός η δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια, δέσμευση όμως που φέρει τη δική της υπογραφή, και αφετέρου η διάρκεια των χρεολυσίων, όπου όλες οι κυβερνήσεις έχουν βάλει, λιγότερο ή περισσότερο, το χεράκι τους και που φθάνει, προς το παρόν βέβαια, τουλάχιστον μέχρι το 2060! Το να αποκαλείς όμως τα μέτρα που ανακοινώνεις ότι είναι μόνιμα, όταν μόνον αυτά που αφορούν το 2019 θα ψηφιστούν από την παρούσα Βουλή, ενώ αυτά που αφορούν το 2020 (πόσο μάλλον αυτά που αφορούν το 2021 και 2022) θα ψηφιστούν στη Βουλή με τον προϋπολογισμό του έτους αυτού, που πιθανόν τότε θα είναι μια άλλη κυβέρνηση, αυτό αποτελεί μια ακόμη εμφανή προεκλογική πονηριά του ΣΥΡΙΖΑ («βγάλτε» εμάς στις εθνικές εκλογές, αν θέλετε και τα μέτρα των επόμενων χρόνων να ψηφιστούν!), μια πονηριά όμως που εμάς τουλάχιστον, που τόσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, πραγματικά μας ξεπερνάει!!