Κάποτε η Eurovision αποτελούσε έναν καλλιτεχνικό θεσμό που όχι μόνο ανέδειξε τραγούδια που, ακόμα και σήμερα, παραμένουν στις μουσικές μας επιλογές, αλλά και εξαιρετικούς ερμηνευτές. Σήμερα, ο καλλιτεχνικός αυτός θεσμός έχει καταντήσει, δυστυχώς, ένας πολύχρωμος σκουπιδοτενεκές, όπου οι διαγωνιζόμενες χώρες στέλνουν μέσα σε φανταχτερό περιτύλιγμα ό,τι «καλλιτεχνικά» αποφάγια έχουν, ελπίζοντας η κάθε μία ότι τα αποφάγια τους αυτά θα παραμείνουν τελικά πάνω – πάνω, έτσι, για να φαίνονται, αφού, όπως ξέρετε, το να προκαλέσεις το ενδιαφέρον και να προβάλλεσαι δεν έχει, σήμερα, περιορισμούς, γιατί, όπως λένε, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!
Σε όλους αυτούς, λοιπόν, που συνέβαλαν στον μετασχηματισμό ενός πραγματικά ωραίου καλλιτεχνικού θεσμού σε διαγωνισμό οπτικής «κιτσαρίας» και ακουστικών εκτρωμάτων, σε όλους αυτούς που κατάφεραν να δείξουν σε όλον τον κόσμο ότι η πάλαι ποτέ Ευρώπη του πνεύματος και του πολιτισμού αυτό που έχει να προβάλλει σήμερα δεν είναι άλλο παρά έναν πολύχρωμο σκουπιδοτενεκέ παραγεμισμένο με «καλλιτεχνικά» αποφάγια, το λιγότερο που μπορεί κανείς να τους πει είναι μονάχα δύο λέξεις: Αιδώς, αχρείοι!
