ΑΠΟΡΙΕΣ

Στις φετινές εκδηλώσεις στη μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου νοιώσαμε, για μια ακόμη φορά, «εθνική υπερηφάνεια» και ότι βρισκόμαστε, όπως λένε, σε «καλά χέρια». Οι λόγοι είναι πολλοί, θα αρκεστούμε όμως στους παρακάτω:

♦  Το «ρωμαλέο» κίνημα των κάθε λογής αναρχομπαχαλάκηδων κατόρθωσε και εμπόδισε την είσοδο αυτού του απίστευτου τύπου, που φέρει υπερηφάνως τον τίτλο του υπουργού Παιδείας(!), στο χώρο του Πολυτεχνείου, αποδεικνύοντας έμπρακτα το πόσο «σωστή» ήταν η αντίληψη του τελευταίου περί προάσπισης του Πανεπιστημιακού ασύλου με ένα ρωμαλέο «φοιτητικό» κίνημα που θα αντιμετωπίζει και αποτρέπει την είσοδο… ξένων στοιχείων

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ή... ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, Μέρος 2ο: Ξεπερνώντας μύθους και παραμύθια

Έχοντας γνωρίσει στο 1^ο μέρος της σειράς αυτής τα βασικά σχετικά με τα συνταξιοδοτικά συστήματα, δίνοντας παράλληλα και τα όποια στοιχεία βοηθούν στην κατανόηση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας σχετικά με το συνταξιοδοτικό, θεωρούμε ότι στο 2^ο μέρος της μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω, εξετάζοντας κατ’ αρχάς κάποιους μύθους που κυκλοφορούν ευρύτατα σχετικά με το πρόβλημα μας αυτό, μύθους που επαναλαμβάνονται κάθε τόσο, ίσως από άγνοια, αλλά και εσκεμμένα, από κάποιους πολιτικούς και δημοσιογράφους που προσπαθούν να μας πείσουν ότι για το πρόβλημα που δημιουργήθηκε φταίνε, όπως ισχυρίζονται και κοντεύουμε να το συνηθίσουμε, κάποιοι άλλοι και ότι τα πράγματα από εδώ και πέρα, χάρις στα μέτρα που λαμβάνονται, θα πάνε καλά

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ή... ΞΕΦΥΛΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ Μέρος 1ο: Γνωρίζοντας τα βασικά

Είναι μέρες τώρα που παρακολουθούμε τον «καυγά» (εντάξει, έναν από όλους αυτούς που δεν μας αφήνουν να βαριόμαστε) ανάμεσα στους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από τη μία και τα κόμματα της αντιπολίτευσης από την άλλη, όπου πρωτοστατεί η ΝΔ.

Οι πρώτοι, αν και έχουν αναλάβει, κοντά τέσσερα χρόνια τώρα, την διακυβέρνηση της χώρας, φαίνεται, παραδόξως, ότι δεν το έχουν καταλάβει ακόμη, μιας και για όλα αυτά που δεν κάνουν ή δεν μπορούν να κάνουν συνεχίζουν να λένε ότι φταίνε οι προηγούμενοι, οι δανειστές, το κατεστημένο, η γραφειοκρατία, ο κακός (μας ο) καιρός και ότι άλλο υπάρχει ή δεν υπάρχει

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΙΣΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Δεν έχουν περάσει και πολλές μέρες από την καταστροφική πυρκαγιά που έπληξε τις περιοχές Νταού Πεντέλης, Νέου Βουτζά και Μάτι, αφήνοντας πίσω της εκατοντάδες καμένες οικίες, μια σχεδόν εκατόμβη νεκρών και πλήθος αγνοουμένων, και παρακολουθούμε να παίζεται για μια ακόμη φορά ανάμεσα στα κόμματα της αντιπολίτευσης, κυρίως της αξιωματικής, και την κυβέρνηση αυτό που έχουμε μάθει καιρό τώρα να αποκαλούμε «blame game» ή επί το ελληνικότερο, για να καταλαβαινόμαστε όλοι, σε ποιον θα κάτσει ο «μουτζούρης»

ΤΑ... ΨΗΦΑΛΑΚΙΑ

Έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενες αναρτήσεις ότι ο σύγχρονος τρόπος διακυβέρνησης στις χώρες που όχι μόνο λέγονται, αλλά και είναι Δημοκρατίες, γίνεται αναγκαστικά, λόγω του μεγέθους των κρατών σήμερα, σε αντίθεση με τις πόλεις - κράτη της αρχαιότητας, μέσω  των λεγόμενων αντιπροσώπων, δηλαδή των εκλεγμένων βουλευτών, λόγος για τον οποίο οι Δημοκρατίες αυτές καλούνται και αντιπροσωπευτικές Δημοκρατίες

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ: ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΜΕΡΟΣ 4ο

Περνώντας πλέον στο τέταρτο και τελευταίο μέρος της σειράς αυτής, θα εξετάσουμε ένα ζήτημα που αποτελεί την καρδιά της Δημοκρατίας, την επιλογή δηλαδή των αντιπροσώπων των πολιτών που θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας καθώς και το νομοθετικό έργο που είναι αναγκαίο.

Η επιλογή όμως αυτή, εάν ομιλούμε για πραγματικές Δημοκρατίες και όχι Δημοκρατίες μόνο κατ’ όνομα, πρέπει να υπακούει σε τρεις βασικούς κανόνες, δηλαδή:

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ: ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΜΕΡΟΣ 3ο

Περνώντας πλέον στο τρίτο μέρος της σειράς αυτής, πιστεύουμε ότι, με τα όσα προτάθηκαν στα προηγούμενα και με αυτά που ακολουθούν στην ανάρτηση αυτή, απλά ο μεγάλος ασθενής, το Δημοκρατικό δηλαδή πολίτευμα και ο τρόπος διακυβέρνησης, θα ξαναβρούν τον σωστό τρόπο λειτουργίας τους, αυτόν που χαρακτηρίζει από την γέννηση της τη Δημοκρατία, την δυνατότητα δηλαδή έκφρασης της βούλησης των πολλών και τον έλεγχο των πράξεων των εκλεγμένων αρχόντων!

Ξεκινάμε δε με τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας και τη σωστή λειτουργία του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος, διότι αυτά προέχουν και, ως γνωστόν, «το ψάρι

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ: ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΜΕΡΟΣ 2ο

Στο πρώτο μέρος της σειράς αυτής, αφού παρουσιάσαμε στοιχεία που δείχνουν ότι η Δημοκρατία σε παγκόσμιο επίπεδο βρίσκεται, αλλού λιγότερο και αλλού περισσότερο, σε κρίση, εντοπίσαμε το ενδιαφέρον μας και στο τι συμβαίνει στη χώρα μας, την Ελληνική Δημοκρατία.

Αναφέραμε έτσι τα βασικά αίτια που την καθιστούν προβληματική, αφήνοντας κατά μέρος τα μεγάλα λόγια, όπως περί «λίκνου της Δημοκρατίας», που το μόνο που κάνουν είναι να μας εφησυχάζουν και να μας αποκοιμίζουν, προβάλλοντας συνεχώς τη μεγαλοσύνη των προγόνων μας και αποκρύπτοντας ότι εμείς, σε σύγκριση, κάνουμε ως σύνολο, ως λαός, ελάχιστα για να τους μοιάσουμε, εκτός βέβαια από την διαρκή πολιτική «φαγωμάρα» που μας κάνει ανίκανους να κοιτάξουμε κατάματα τα πραγματικά μας προβλήματα!

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΚΡΙΣΗ: ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΜΕΡΟΣ 1ο

Ζούμε σε μια εποχή που μεταξύ των άλλων συμβαίνει και το εξής παράδοξο: ενώ ολοένα και περισσότερες χώρες ονομάζονται ως Δημοκρατίες ή προσθέτουν στο όνομα τους και τη λέξη αυτή, οι θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας υποχωρούν.

Για να πάρουμε μια γενική εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στον κόσμο σχετικά με το επίπεδο που βρίσκεται η Δημοκρατία, η παρακάτω εικόνα του Δείκτη Δημοκρατικότητας (Democracy Index) που ίσχυε για κάθε χώρα το 2016 είναι πολύ αποκαλυπτική.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ… ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΜΕΡΟΣ 3o: Η «ΤΑΜΠΑΚΙΕΡΑ»!

Η τρίτη και τελευταία ανάρτηση της σειράς αυτής, έχοντας ήδη παρουσιάσει στο 2^ο μέρος της το πώς εξελίχτηκε βασικά η δημόσια αλλά η και κατά κεφαλή φαρμακευτική δαπάνη, κυρίως από το 2009 και μετά, καθώς και το πως βασικά γίνεται από το ΕΟΠΥΥ η τιμολόγηση των φαρμάκων, θα εξετάσει:

      ♦    Την εξέλιξη της κατανομής των δαπανών υγείας στα νοικοκυριά.

      ♦    Πώς γίνεται η διαμόρφωση τιμών στα φαρμακευτικά προϊόντα.

 ♦    Ποια είναι η συμμετοχή του πολίτη στην αγορά φαρμάκου, δηλαδή με άλλα λόγια τι πληρώνει αυτός από την τσέπη του.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ… ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΜΕΡΟΣ 2o: ΞΕΤΥΛΙΓΟΝΤΑΣ ΣΤΑΔΙΑΚΑ ΤΟ ΚΟΥΒΑΡΙ

Μετά τα όσα ενημερωτικά παρουσιάστηκαν με τον ίδιο εισαγωγικό τίτλο στην πρώτη ανάρτηση και έδωσαν μια γενική εικόνα για τις δαπάνες στο χώρο της Υγείας και τους επιμέρους κλάδους της, ερχόμαστε τώρα να δούμε πιο λεπτομερειακά τον τομέα για τον οποίον τόσος θόρυβος γίνεται και απ’ ό,τι φαίνεται, έτσι που έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, θα μας απασχολεί για πολύ καιρό ακόμη, «ζωή να ‘χουμε» που λένε, μέχρι τις προσεχείς εκλογές και βλέπουμε! Είναι ο τομέας της φαρμακευτικής δαπάνης.

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΔΑΠΑΝΕΣ

Το θέμα της φαρμακευτικής δαπάνης είναι αρκετά σύνθετο και μπορεί να μπλέξει κανείς σε ένα κυκεώνα στοιχείων από σχετικές δημοσιεύσεις, όπου στο τέλος δεν θα θυμάται τίποτα ή σχεδόν τίποτα, παραμένοντας με τις απορίες: τελικά τι συνέβη και τι γίνεται με τη φαρμακευτική δαπάνη; αυτή πράγματι μειώθηκε; ή εμείς τελικά είμαστε αυτοί που πληρώνουμε τη διαφορά, το «μάρμαρο» όπως λένε!

ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ... ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΜΕΡΟΣ 1o: ΠΙΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΝΗΜΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Το καλό και το κακό είναι δύο έννοιες ουσιαστικά αλληλένδετες. Το σήμα στα φαρμακεία με τον «όφη» και το δισκοπότηρο που αυτός εκκρίνει το δηλητήριο του, αν και ο «όφις» συνδέεται  μυθολογικά και με τον ίδιο τον Ασκληπιό και τις θεραπευτικές του μεθόδους, υποδηλώνει κατά βάθος αυτό, ότι το δηλητήριο, το φάρμακο δηλαδή, μπορεί να θεραπεύσει, μπορεί όμως και να σκοτώσει, έχει όπως λέμε παρενέργειες. Εξαρτάται από τη χρήση του που κάνει ο καθένας.

Σχετικά με την αλληλοσύνδεση του καλού και του κακού αναφέρεται όμως και το γνωστό απόφθεγμα: «Ουδέν κακόν αμιγές καλού». Ναι, μας το είπαν κι αυτό, με λίγες μόνο λέξεις, οι «άνθρωποι», αυτοί που με τόσο υπερηφάνεια αποκαλούμε «αρχαίους ημών προγόνους».

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ (ή ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΗ ΣΑΛΑΤΑ)

Στην ελληνική γλώσσα οι θέσεις των τόνων έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι μπορεί να αλλάξουν το νόημα μιας λέξης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο κύριος τίτλος της παρούσας ανάρτησης. Πράγματι, επειδή είναι με κεφαλαία, ο αναγνώστης μπερδεύεται και δεν μπορεί να καταλάβει άμεσα εάν πρόκειται για μια πολίτικη σαλάτα ή για την πολιτική σαλάτα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, περιμένοντας να το διευκρινίσει με αυτά που θα διαβάσει στη συνέχεια. Αυτό λοιπόν, για να μη κρατάμε και σας σε αγωνία, θα κάνουμε με ό,τι αμέσως ακολουθεί.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΣΑΛΑΤΑ

Στη ροή του χρόνου και στη διαδρομή της Ιστορίας έχουν γίνει και εξακολουθούν να γίνονται, σε πιο περιορισμένη βέβαια κλίμακα, αλλαγές που αφορούν την ονομασία περιοχών και κρατών, τα σύνορά τους, την γλώσσα που επικρατεί και βέβαια την φυλετική τους σύνθεση.

Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά, στην αρχαιότητα, αρκεί να δει κανείς τις ανακατατάξεις που έγιναν τους τέσσερις τελευταίους αιώνες σε τοπικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο για να αντιληφθεί του λόγου το αληθές.

ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕΙΣ

Ζούμε σ’ ένα κόσμο που αυτά που βλέπουμε στην ουσία δεν είναι έτσι ή δεν υπάρχουν. Αυτό οφείλεται  στον περιορισμό που θέτει η όραση μας τουλάχιστον σχετικά με τα χρώματα, αλλά και στο ότι το φως των άστρων κάνει χιλιάδες, εκατομμύρια ή ακόμη και δισεκατομμύρια χρόνια να φθάσει μέχρι εμάς, τη Γη, γεγονός που σημαίνει ότι ήδη αυτά μπορεί να έχουν εκραγεί και εξαφανιστεί.

Υπάρχουν ακόμη και ένα σωρό άλλα πράγματα που, ενώ πιστεύουμε ότι είναι έτσι, τελικά δεν είναι. Άλλα οφείλονται σε φυσικά φαινόμενα, π.χ. αντικατοπτρισμοί στην έρημο, άλλα σε αθώες οφθαλμαπάτες, όπως ταχυδακτυλουργίες, και  άλλα που οφείλονται στην άγνοια μας ή στο ότι η επιστήμη στο πεδίο αυτό δεν έχει ακόμη προχωρήσει όσο χρειάζεται.

ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ…

Είμαστε, είναι αλήθεια, ένας πολύ περίεργος λαός, τόσο που θα ‘λεγε κανείς, και δεν θα είχε καθόλου άδικο, ότι χρειαζόμαστε ομαδική ψυχανάλυση! Οι λόγοι είναι πολλοί και, όπως λένε αυτοί που έχουν ψάξει το θέμα, οι ρίζες τους φθάνουν αρκετούς αιώνες πίσω, εκεί, στους Βυζαντινούς χρόνους.

VIRTUAL REALITY!

Σας λέω αυτά γιατί σαν λαός κάνουμε επανειλημμένα και με μια απίστευτη εμμονή, λες και δεν έχουμε διδαχτεί τίποτα από τα προηγούμενα, τα ίδια και τα ίδια σφάλματα, τόσο που είναι να απορείς πώς υπάρχουμε ακόμη, όταν μάλιστα περιβαλλόμαστε από τέτοιες και τόσο «φιλικές» χώρες. Μια εξήγηση για το τελευταίο είναι ότι ίσως υπάρχουμε λόγω της καλής έξωθεν, χάρις στους αρχαίους μας προγόνους βέβαια, μαρτυρίας, αλλά και της γεωπολιτικής σημασίας της χώρας μας και των μεγάλων συμφερόντων που υπάρχουν σε μια περιοχή που είναι, και ήταν, καζάνι που βράζει.