Χιονοκαταιγίδα, μήπως είναι ώρα να ψάχνουμε σε βάθος τα όσα μας συμβαίνουν;

Ένας τρόπος, αν και καμιά φορά εξαιρετικά επώδυνος, να δοκιμαστεί η ικανότητα του κρατικού μηχανισμού, των φορέων της αυτοδιοίκησης, αλλά και δημοσίων καθώς και ιδιωτικών επιχειρήσεων, που διαχειρίζονται σημαντικά κοινωνικά αγαθά (π.χ. ηλεκτρικό ρεύμα, νερό) ή τους έχει παραχωρηθεί η διαχείριση βασικών λειτουργιών (π.χ. αυτοκινητοδρόμων, συγκοινωνιών κ.λπ.), στην αντιμετώπιση εκτάκτων καταστάσεων, είναι η έλευση ενός φυσικού φαινομένου μεγάλης έντασης ή έκτασης, όπως σεισμός, πλημμύρα, δασική πυρκαγιά και κακοκαιρία.

Είναι ένα είδος crash test, μόνο που στις περιπτώσεις αυτές η αξιολόγηση από τη δοκιμασία αυτή του κρατικού μηχανισμού και όλων των υπολοίπων δεν είναι το μέγεθος της ζημιάς που θα υποστεί ένα όχημα, όπως συμβαίνει στα crash tests των αυτοκινήτων, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες ή/και το περιβάλλον.

Αφορμή για τα παραπάνω υπήρξε η έλευση της σοβαρής κακοκαιρίας, με το όνομα «Ελπίς» (όνομα και αυτό!), που έπληξε πολλές περιοχές της χώρας και, ιδιαίτερα, την ασυνήθιστη σε οποιοδήποτε καιρικό φαινόμενο, που ξεφεύγει κάπως από τα συνηθισμένα, ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, όπου σχεδόν όλοι αυτοί που αναφέραμε παραπάνω, παρά τις από καιρού προειδοποιήσεις των μετεωρολόγων για τις έντονες χιονοπτώσεις που θα προκαλούσε το πολύ ψυχρό μέτωπο της κακοκαιρίας αυτής, λόγος που όχι τυχαία αποκλήθηκε και χιονοκαταιγίδα, και παρά τις διαβεβαιώσεις τους ότι είναι πανέτοιμοι να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο, βούλιαξαν, κυριολεκτικά, μέσα στο χιόνι μαζί με τα ακινητοποιημένα σε δρόμους και αυτοκινητόδρομους αυτοκίνητα.

Η όλη κατάσταση θα ήταν για γέλια, εάν δεν ήταν πραγματικά τραγική, αφού ταλαιπωρήθηκαν χιλιάδες οδηγοί και επιβάτες που είχαν την ατυχία να βρεθούν στους χιονισμένους δρόμους, μένοντας σε αυτούς, για ώρες ολόκληρες, σχεδόν ακίνητοι ή εγκλωβισμένοι, και μάλιστα, χωρίς καμιά βοήθεια, ενώ κάτοικοι πολλών περιοχών παρέμειναν, για μέρες ολόκληρες κι αυτοί, κυριολεκτικά στην κατάψυξη, αφού έμειναν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα εν μέσω σχεδόν πολικών, για τα δεδομένα της περιοχής, θερμοκρασιών, κάτοικοι που είδαν να επαναλαμβάνεται, δυστυχώς, και για μία ακόμη φορά, το ίδιο έργο.

Όταν κοιτάμε τον αφρό, αντί να ψάξουμε στο βάθος

Συμβαίνει, συχνά, ιδίως σε περιπτώσεις γεγονότων που έχουν δυσάρεστες επιπτώσεις σε εμάς ή τους γύρω μας, το πρώτο που ζητάμε να είναι να βρεθούν, άμεσα, οι υπεύθυνοι, κάτι που οδηγεί, επίσης συχνά, εάν δεν υπάρξει η σχετική ψυχραιμία, στο να φορτωθούν όλα σε κάποιον ή κάποιους, φταίνε δεν φταίνε.

Το τι είναι αυτό που πραγματικά φταίει, που είναι το πρώτο από το οποίο πρέπει να ξεκινάμε και να ζητάμε να εντοπισθεί, φαίνεται ότι δεν ενδιαφέρει σχεδόν κανένα από εμάς, αλλά και σχεδόν όλους τους άλλους, τους υπολοίπους!

Έτσι, συμβαίνει αυτοί που πραγματικά φταίνε να προσπαθούν να βρουν ένα εξιλαστήριο θύμα, για να του φορτώσουν αυτά που έχουν ή δεν έχουν κάνει, ενώ όφειλαν, ώστε αυτός να αποτελέσει τον λεγόμενο «αποδιοπομπαίο τράγο» και αυτοί και εμείς να… ησυχάσουμε, μέχρι να ξανασυμβούν τα ίδια ή ακόμα χειρότερα.

Βέβαια, στις παραπάνω περιπτώσεις δίνεται η ευκαιρία και σε άλλους, που, για διαφόρους λόγους, τα «έχουν μαζεμένα» με αυτόν που κατηγορείται, να του τα «αδειάσουν», γιατί, όπως έλεγαν και οι πρόγονοι μας, «δρυός πεσούσης, πας ανήρ (αλλά και γυνή) ξυλεύεται»!

Η κολοκυθιά· όχι εγώ,… αυτός!

Αν και πέρασαν μέρες μετά τη χιονόπτωση που έπληξε την Αττική,

     α) ακούγαμε τα κυβερνητικά στελέχη να αναφέρονται σε αυτήν με ένα «ναι μεν, αλλά…» ή να επιρρίπτουν την ευθύνη σε εύκολους, αλλά προφανείς, στόχους (βλέπε Αττική Οδό¹), κατά τη συνηθισμένη πρακτική, «μακριά απ’ εμάς και όπου να ‘ναι», ή να ζητούν συγγνώμη, χωρίς όμως να διευκρινίζουν αν τη ζητούν για αυτά που συνέβησαν ή για αυτά που έφταιξαν και συνέβησαν τα όσα συνέβησαν· έχει τεράστια διαφορά! Μοναδική παραφωνία στα παραπάνω απετέλεσε ο υπουργός Ανάπτυξης που, κοντολογίς, είπε ότι, «ο κ. Στυλιανίδης, αν δούμε τη μεγάλη εικόνα, τα πήγε… καλά(!)» (είπαμε, όχι όμως κι έτσι!).

    β) ακούγαμε, βέβαια, και τα κόμματα της αντιπολίτευσης να ρίχνουν τον λίθο του αναθέματος, βασικά, στην κυβέρνηση (σιγά, λες και θα έχαναν τέτοια ευκαιρία!), ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση κατέθεσε και πρόταση μομφής, ζητώντας, με μεγαλύτερη ένταση αυτή τη φορά, την παραίτηση όλης της κυβέρνησης, για να έρθει αυτή άλλη μια φορά… να μας σώσει!

γ) ακούγαμε, όμως, και τον κόσμο, που ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα στους δρόμους ή, ακόμα χειρότερα, εγκλωβίστηκε σε αυτούς και έμεινε εκεί επί ώρες ή έμεινε για μέρες χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, να ζητά «άρον άρον, σταύρωσον αυτούς», δηλαδή, όλους αυτούς που, κατά τη γνώμη του, εξαιτίας τους τράβηξε αυτή την ταλαιπωρία, αδιαφορώντας κατά βάθος, με το δίκιο του(;), για το πώς αυτά έγιναν και γιατί έγιναν.

δ) ακούγαμε, τέλος, και όλους αυτούς, που βρήκαν την ευκαιρία να καταφερθούν εναντίον και του ιδιωτικού τομέα, ξεχνώντας ότι οι κυρίως υπαίτιοι για την κατάσταση που δημιουργήθηκε, χωρίς αυτό, βέβαια, να απαλλάσσει από τις ευθύνες τους όλους τους άλλους, είναι κρατικοί και δημόσιοι λειτουργοί. Ξέχασαν, έτσι, και την κατάσταση που επικρατούσε πριν, στο λεγόμενο «εθνικό» οδικό δίκτυο, εάν έτσι μπορούσε αυτό να ονομαστεί, δίκτυο που ήταν στην πραγματικότητα σωστή «καρμανιόλα», αλλά και αυτό που συνέβη ακόμα και τώρα, με τη χιονόπτωση, στους κύριους, γεμάτους(!) από χιόνι, αστικούς οδικούς άξονες, με εκατοντάδες εγκλωβισμένους οδηγούς, όπου αυτούς, βέβαια, τους δρόμους δεν τους χειρίζεται καμιά ιδιωτική εταιρία! (η εικόνα τα λέει όλα).

Αυτό, όμως, που εξακολουθούμε να μην ακούμε είναι το τι έφταιξε πραγματικά για κάθε ένα από αυτά που συνέβησαν, ζητήματα που, όπως αναφέραμε και παραπάνω, αν δεν απαντηθούν με σαφήνεια και διορθωθούν, θα επαναληφθούν νομοτελειακά (βασικός νόμος της Φυσικής) στην πρώτη ευκαιρία που θα εμφανιστεί πάλι ένα τέτοιο φαινόμενο, κάτι που ισχύει, βέβαια, και για όλα τα άλλα που κατά καιρούς μας συμβαίνουν.

Αν θέλουμε, πάντως, να καταλάβουμε τι πράγματι έγινε ή, καλύτερα, δεν έγινε και αυτό να μας γίνει ένα μάθημα για το μέλλον, θα πρέπει να πάρουμε τα γεγονότα με τη σειρά και, πέρα από αυτά που συνέβησαν, να εξετάσουμε, επιτέλους, με ψυχραιμία και αναλυτικά και το γιατί αυτά συνέβησαν!

Οι μετεωρολόγοι δεν κάνουν αστρολογικές προβλέψεις!

Υπάρχουν κάποιοι δυστυχείς, μετεωρολόγοι λέγονται, που δεν μελετούν τα άστρα, για να μας πουν το μέλλον μας και… τον κακό μας τον καιρό, αλλά ξημεροβραδιάζονται πάνω σε μαθηματικά μοντέλα πρόγνωσης καιρού, για να μας πουν τι καιρό θα κάνει τις επόμενες ημέρες και να μας κάνουν να λάβουμε τα μέτρα μας, ιδίως, σε περιπτώσεις που προβλέπουν την έλευση ενός έντονου καιρικού φαινομένου, κάτι που έκαναν, και πάλι, για την έλευση αυτού του πολύ ψυχρού μετώπου, της «Ελπίδας²», αρκετές ημέρες, και όχι ώρες, πριν αυτό κτυπήσει την πόρτα μας, έτσι, για να μην πιάσει εμάς και κυρίως κάποιους άλλους στον ύπνο.

Μάλιστα, στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή είχε προηγηθεί, δύο μέρες πριν, μια κακοκαιρία, μικρής μεν διάρκειας, που είχε, όμως, κατεβάσει τη θερμοκρασία και είχε προετοιμάσει, κυριολεκτικά, το έδαφος, οι μετεωρολόγοι είχαν προειδοποιήσει ότι, επειδή η θερμοκρασία, με τη νέα κακοκαιρία που ερχόταν, θα έπεφτε πολύ χαμηλά και επειδή, επίσης, αυτή κουβαλούσε πολύ υγρασία, το χιόνι που θα έπεφτε όχι μόνο θα ήταν πολύ, όχι μόνο θα χιόνιζε ακόμα και στα πεδινά, αλλά ότι αυτό, όπου έπεφτε, θα «έπιανε» αμέσως!

Συγκεκριμένα, το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών, με άρθρο του, την Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2022, ώρα 19:00, ανέφερε ότι:

«Σύμφωνα με τα νεότερα προγνωστικά στοιχεία του E.A.A./meteo.gr, σημαντική επιδείνωση του καιρού αναμένεται ήδη από τις βραδινές ώρες της Κυριακής, 23/01, από τα βόρεια-βορειοανατολικά. […] Γρήγορα και έως και τις πρώτες μεσημβρινές ώρες, πυκνές χιονοπτώσεις και χιονοκαταιγίδες θα επηρεάσουν την Ανατολική Στερεά, συμπεριλαμβανομένης και της Αττικής […] Αξίζει να σημειωθεί ότι ο συνδυασμός των ισχυρών αυτών χιονοπτώσεων με τις χαμηλές θερμοκρασίες που αναμένονται μπορεί να προκαλέσει εκτεταμένα προβλήματα σε μικρό χρονικό διάστημα στις οδικές αρτηρίες, μιας και θα μπορεί να σημειωθεί χιονόστρωση σε μικρό χρονικό διάστημα.»!

Μάλιστα, για να γίνουν αυτά περισσότερο αντιληπτά, συνοδεύτηκαν με το παραπάνω γράφημα, όπου παρουσιάζεται ο εκτιμώμενος αθροιστικός υετός 3ώρου, μεταξύ 11:00-14:00 της Δευτέρας, 24/01, σε μορφή χιονιού, με μωβ αποχρώσεις, και σε μορφή βροχής, με πράσινες και μπλε αποχρώσεις.

Καλοί μου άνθρωποι, μήπως ξέρετε από… διοίκηση;

Είναι γεγονός· η τηλεόραση, κυρίως η ιδιωτική, όταν δεν μας κάνει να πεταγόμαστε από τους καναπέδες και να κλείνουμε τα μάτια από τη φρίκη ή τον τρόμο, με αυτά που προβάλλει, όταν δεν μας μεταφέρει, με τρόπο σχεδόν μαζοχιστικό, μόνο κακές ειδήσεις, λες και σε αυτό τον κόσμο δεν γίνεται και κάτι καλό, μας αποζημιώνει, με το να μας δείχνει πώς μπορούμε να αυξήσουμε το IQ μας, παρακολουθώντας τα διάφορα «πρωϊνάδικα», με τις φερέλπιδες νεαρές και νεαρούς, αλλά και ώριμους άντρες, που τις συναγωνίζονται σε… όλα, ή παρακολουθώντας τα διάφορα realities, έτσι, για να βλέπουμε (λέγεται και έτσι) πόσο καλό κάνει η γυμναστική στο κορμί, ιδίως το γυναικείο. Μας προσφέρει, επίσης, σε αφθονία και εκπομπές μαγειρικής, ώστε να αναβαθμίσουμε τις ικανότητες μας και να γίνουμε chef με… 5 αστέρια Michelin! Γενικά, κάνει η καημένη ό,τι μπορεί, μήπως και κλείσουμε το «ρημάδι» και ανοίξουμε κανένα βιβλίο της προκοπής και ξεστραβωθούμε!

Κοντά, λοιπόν, σε αυτά, μας έδειξε και τις προετοιμασίες, που έκαναν οι διοικούντες, για την έλευση της κακοκαιρίας «Ελπίς», με τον κύριο υπουργό Πολιτικής Προστασίας κ.λπ. να έχει καλέσει, με φυσική παρουσία ή μέσω τηλεδιάσκεψης, όλους τους αρμοδίους, για να ακούσει, όπως φάνηκε εκ των αποτελεσμάτων, πόσο έτοιμοι ήσαν όλοι τους να αντιμετωπίσουν την κακοκαιρία, αφού κανείς δεν διετύπωσε, τουλάχιστον τότε, κάτι περί του αντιθέτου.

Μάλιστα, ο Περιφερειάρχης μας, ο κ. Πατούλης, για να είναι απολύτως σίγουρος, έκανε και μια άσκηση ετοιμότητος, δείχνοντας μας το νέο 4x4 που απέκτησε, με σύστημα ερπυστριών, αντί για τροχούς, καθώς και όλα τα εκχιονιστικά παρατεταγμένα και γυαλισμένα.

Αυτό, όμως, που φάνηκε ότι δεν σκέφτηκε ο υπουργός, ήταν, αντί να εκδώσει μόνο οδηγίες και αυστηρές συστάσεις προς πολίτες και οδηγούς και να πάρει από τους συμμετέχοντες αόριστες διαβεβαιώσεις ότι όλα θα «έβαινα καλώς», να κάνει κάποιες ερωτήσεις που:

α)  θα πιστοποιούσαν την επάρκεια των παρευρισκομένων σε μέσα και υλικά, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την κακοκαιρία,

β)  θα αποδείκνυαν την επάρκεια των επιχειρηματικών τους σχεδίων, αν βέβαια είχαν, και τέλος,

γ)  το αν είχαν αυτό που τόσο συχνά αναφέρεται, αλλά σπάνια βλέπουμε να υπάρχει, δηλαδή, το γνωστό μας, πλέον, plan B’ (εναλλακτικό σχέδιο), σε περίπτωση που κάτι απ’ όσα σκόπευαν να κάνουν πήγαινε «στραβά»!

Έτσι, φαίνεται ότι δεν ρωτήθηκαν και δεν αναρωτήθηκαν οι παριστάμενοι, ανάλογα με τις αρμοδιότητες τους (πολλά, από τα ερωτήματα αυτά αφορούσαν, κανονικά, και τους δημάρχους³):

    1.     Εάν το απόθεμα σε αλάτι, που χρειαζόταν για να πέσει στους δρόμους, τουλάχιστον σε όλους τους κύριους δρόμους, όχι μία, αλλά αρκετές φορές, έφτανε και, βέβαια, τι πρόβλεψη υπήρχε, αν το αλάτι αυτό, τελικά, δεν επαρκούσε;

    2.    Εάν ο εξοπλισμός που είχαν, για εκχιονισμό και ρίψη αλατιού, επαρκούσε για τους δρόμους που ήταν υπεύθυνοι και τι θα έκαναν, αν τελικά αποδεικνυόταν ότι τα μέσα αυτά δεν επαρκούσαν ή δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν;

3.   Εάν στο σχέδιο τους προβλεπόταν ρίψη αλατιού στους δρόμους, πριν το χιόνι προλάβει να δημιουργήσει κάποια στρώση και εάν ρίψη αλατιού θα ακολουθούσε αμέσως μετά τη διέλευση μηχανήματος για την απομάκρυνση του χιονιού, ώστε να μην προλάβει να σχηματιστεί λεπτός πάγος (αυτός, επειδή είναι διαφανής, καλείται «μαύρος πάγος», και εκτός του ότι είναι εξαιρετικά επικίνδυνος για όλους, ακόμα και για τους πλέον έμπειρους στην οδήγηση στον πάγο οδηγούς, αποτελεί και μια τέλεια παγίδα για να εγκλωβιστούν οχήματα).

4.   Εάν υπήρχε πρόβλεψη για την κυκλοφορία στους δρόμους βαρέων οχημάτων, κυρίως αυτών με ρυμουλκούμενο (κοινώς νταλίκες), αλλά και των λοιπών οχημάτων; δηλαδή, θα απαγορευόταν η κυκλοφορία των πρώτων⁴; για τα αλλά θα αρκούσε μόνο η σύσταση να έχουν αντιολισθητικές αλυσίδες ή για τα οχήματα αυτά θα έπρεπε να απαγορεύεται η κυκλοφορία, εάν δεν τις είχαν μαζί τους ή δεν τις φορούσαν, όταν το χιόνι που έπεφτε επέβαλε οπωσδήποτε κάτι τέτοιο;

5.    Εάν, εκτός από τα σχολεία, θα έκλειναν και οι δημόσιες υπηρεσίες, που το προσωπικό τους δεν θα ήταν απολύτως απαραίτητο για την αντιμετώπιση της κατάστασης, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η κίνηση στους δρόμους, πέραν του ότι η κίνηση των λεωφορείων θα παρουσίαζε, το πιθανότερο, προβλήματα και ότι, για τον λόγο αυτό, το επιβατικό κοινό δεν θα μπορούσε να εξυπηρετηθεί κανονικά;

6.   Ποια μέτρα θα λαμβανόντουσαν, ώστε να διασφαλιστεί, πάση θυσία, ότι η πρόσβαση στο αεροδρόμιο και η αποχώρηση απ’ αυτό θα ήταν εφικτή⁵; 

7.     Ποια μέτρα είχαν ληφθεί, ώστε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο σπίτια ή, ακόμα χειρότερα, ολόκληροι οικισμοί να μείνουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για μέρες, λόγω της πτώσης, για μια ακόμη φορά, δέντρων⁶;

 8.  Ποιο ήταν το σχέδιο (όχι πόσοι αστυνομικοί θα έβγαιναν στους δρόμους) του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, για να διευκολυνθεί η κυκλοφορία των οχημάτων; Πιο συγκεκριμένα, θα υπήρχαν τροχονόμοι, που, περιέργως, τον τελευταίο καιρό λάμπουν δια της απουσίας τους, σε στρατηγικά σημεία των δρόμων και, εάν ναι, σε ποια;

9.  Πώς θα διασφαλιζόταν η κυκλοφορία των οχημάτων⁷, εάν κάποιο ή κάποια από αυτά δεν μπορούσαν να προχωρήσουν και έκλειναν τον δρόμο;

10. Ποια πρόνοια θα υπήρχε για την παροχή βοήθειας σε άτομο ή άτομα που, παρ’ ελπίδα, είχαν εγκλωβιστεί στο δρόμο ή σε σπίτια και χρειαζόντουσαν βοήθεια⁸;

Συμπεράσματα

 Εννοείται, βέβαια, ότι τα παραπάνω ερωτήματα, που, όπως φαίνεται εκ των πραγμάτων, δεν έγιναν, έπρεπε να έχουν γίνει, κανονικά, σε σύσκεψη ή συσκέψεις, πριν ακόμη την έλευση του χειμώνα και, οπωσδήποτε, μέρες πριν την κακοκαιρία, της οποίας τόσο έγκαιρα είχαν προβλέψει την έλευση της οι μετεωρολόγοι και είχαν προειδοποιήσει για την εξαιρετικά μεγάλη ένταση της, ώστε να δοθεί καιρός όχι μόνο να απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα, αλλά και οι απαντήσεις που θα δινόντουσαν να ελεγχθούν.

Διαφορετικά, ήταν αναπόφευκτο, όπως και έγινε, να συμβούν τα όσα συνέβησαν και όλα τα υπόλοιπα είναι, όπως λέει ο λαός, «άλλα λόγια, (για) να αγαπιόμαστε» ή, όπως αναφέρεται στον πλατωνικό διάλογο, τον Γοργία, « Ἀλλ’ ἦ τὸ λεγόμενον κατόπιν ἑορτῆς ἥκομεν καὶ ὑστεροῦμεν;», δηλαδή, «Αλλά μήπως, όπως λέγεται, ήρθαμε κατόπιν εορτής και καθυστερημένοι;»

Όλα αυτά, όμως, αποκαλύπτουν και το μέγεθος των προβλημάτων που υπάρχουν στην οργάνωση και τον συντονισμό των κρατικών, αλλά και των άλλων, φορέων και υπηρεσιών στην αντιμετώπιση των κρίσεων, όπως αυτές που προκαλεί η κλιματική αλλαγή με τα έντονα καιρικά φαινόμενα, αποκαλύπτουν, όμως, και τη συνεχιζόμενη απ’ όλους τους παραπάνω, αλλά και από την πλειοψηφία του κόσμου, αδυναμία να κατανοήσουν το τι κατά βάθος γίνεται λάθος και καιρικά φαινόμενα, όπως το συγκεκριμένο, έχουν τέτοιες, εξαιρετικά οδυνηρές επιπτώσεις, με αποτέλεσμα οι καταστάσεις αυτές να επαναλαμβάνονται και να είμαστε, όπως συνηθίζεται πια να λέγεται, «στο ίδιο έργο θεατές», δυστυχώς όμως, και θύματα!

Συμπερασματικά, οι σοβαρές καταστάσεις απαιτούν τη λήψη σοβαρών ενεργειών, αυτές με τη σειρά τους απαιτούν σοβαρό σχεδιασμό και έγκαιρη προετοιμασία και οι τελευταίες απαιτούν ανθρώπους με διοικητικές ικανότητες και ανάλογη εμπειρία, ανθρώπους που δεν διορίζονται σε επιτελικές θέσεις, επειδή απλώς είναι συμπαθούντες ή ανήκουν σε κόμματα ή, ακόμη, τις καταλαμβάνουν, επειδή απλώς συμφωνούμε μαζί τους πολιτικά και τους ψηφίζουμε⁹! Και εδώ τελειώνουν, αλλά και αρχίζουν όλα. Τελεία και παύλα.

Σημειώσεις

1.    Σχετικά με τα όσα απερίγραπτα συνέβησαν, λόγω της έντονης χιονόπτωσης, δεν μπορεί παρά να… χαρήκαμε(!) όλοι, όταν μάθαμε επιτέλους γιατί προκλήθηκε αυτό το χάος στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, όταν, δηλαδή, είδαμε στις τηλεοράσεις μας, το βράδυ εκείνο, τον υπουργό Πολιτικής Προστασίας κ.λπ. κ. Στυλιανίδη να μας ανακοινώνει, λαύρος, ότι αυτό οφείλεται, ούτε λίγο, ούτε πολύ, στο ότι παγιδεύτηκαν εκατοντάδες οχήματα στην Αττική Οδό και ότι οι υπεύθυνοι για την οδό αυτή θα πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν.

Φαίνεται ότι ο κύριος υπουργός δεν είχε ενημερωθεί για το χάος που επικρατούσε στους κεντρικούς αθηναϊκούς δρόμους (αφήστε τους υπολοίπους, αφού οι περισσότεροι ήταν αδιάβατοι), ήδη από το πρωί(!), κάτι που πιστοποιείται, εκτός από τις φωτογραφίες που υπάρχουν, και από τον παραπάνω χάρτη με την κίνηση στους δρόμους του λεκανοπεδίου.

Με άλλα λόγια, ανεξάρτητα από τις όποιες ευθύνες των υπευθύνων της Αττικής Οδού (η μεγάλη ευθύνη αυτών είναι, αναμφισβήτητα, ότι άφηναν τα αυτοκίνητα να διέρχονται, αν και ήξεραν ή έπρεπε να ξέρουν ότι είχε κλείσει ο δρόμος), φαίνεται, κατά τον κ. υπουργό, ότι όλα τα άλλα ήταν εντάξει και, αφού βρήκαμε τους ένοχους, «κύριοι, το θέμα σας… ετελείωσε», όπως έλεγε χαρακτηριστικά «ψηφοσυλλέκτης» βουλευτής σε παλιά ελληνική ταινία.

Και με αφορμή την κουβέντα αυτή που έχει ανοίξει για την Αττική Οδό και κινδυνεύει να συμπαρασύρει όλες τις συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), μήπως, πρέπει να κοιτάξουμε καλύτερα τη εικόνα που παρατίθεται, όπου βλέπουμε το ένα ρεύμα της οδού αυτής να είναι τελείως καθαρό από χιόνια και αυτοκίνητα και το άλλο, παραδόξως, γεμάτο ακινητοποιημένα αυτοκίνητα μέσα στο χιόνι;

Το συμπέρασμα είναι προφανές. Η Αττική Οδός είχε καθαριστεί με εκχιονιστικά και ρίψη αλατιού, αλλά το ότι ένα ή και τα δύο ρεύματα της οδού αυτής είχαν κλείσει οφειλόταν, σύμφωνα με μαρτυρίες, σε βαρέα οχήματα (νταλίκες) που τους επιτρεπόταν (κακώς, όπως λένε οι υπεύθυνοι της οδού αυτής, αλλά και εμείς) η διέλευση τους και «δίπλωναν» (φαινόμενο «σουγιά», jackknife στην διεθνή ορολογία, κάτι συνηθισμένο σε αυτά τα οχήματα, όταν το οδόστρωμα είναι ολισθηρό), αλλά και σε οχήματα που δεν φορούσαν αντιολισθητικές αλυσίδες και, όταν διακόπηκε η κυκλοφορία από κάποια νταλίκα που «δίπλωσε», ακινητοποιήθηκαν από το χιόνι που άρχισε να συσσωρεύεται.

 Έτσι, παρεμποδίστηκαν και τα υπόλοιπα να βγουν από τις εξόδους της οδού αυτής, όπου, όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, δεν υπήρχε, για κάποιο τουλάχιστον χρονικό διάστημα, πρόβλημα, προτού, δηλαδή, αρχίσει να δημιουργείται και σε αυτές στρώμα χιονιού, οπότε, δεδομένου ότι οι περισσότερες είναι ανηφορικές, ήταν δύσκολη η έξοδο των οχημάτων, όταν, μάλιστα, τα περισσότερα από αυτά δεν έφεραν αντιολισθητικές αλυσίδες.

Αυτά, λοιπόν, για να είμαστε δίκαιοι και να μην ψάχνουμε να τα φορτώνουμε πάντα, όπως αναφέραμε και στη αρχή, όλα σε έναν, γιατί, όπως συχνά αποδεικνύεται, πολλοί παράγοντες ευθύνονται για κάτι που συμβαίνει ή μας συμβαίνει!

2.   Φαίνεται ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη «ελπίδα», γιατί και κάποιος άλλος έλεγε προεκλογικά, « Η ελπίδα δεν έρχεται, η ελπίδα ήρθε», και, τελικά, μας ήρθε… ο ουρανός στο κεφάλι!

3.   Το ίδιο θα έπρεπε να έχει κάνει και ο κ. Περιφερειάρχης με τους Δημάρχους Αττικής, που οι περισσότεροι, για να καλύψουν την αδυναμία τους να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που προκάλεσε η κακοκαιρία, άρχισαν τις δικαιολογίες, λέγοντας, εκ των υστέρων, ότι δεν είχαν επάρκεια σε μηχανήματα, ότι δεν έφτασε το αλάτι για ρίξουν στους δρόμους, ότι αυτός ο δρόμος δεν ήταν στη δική τους δικαιοδοσία, ότι… ,ότι… , και τόσα άλλα που έχουμε, πλέον, βαρεθεί να ακούμε!

4.  Είναι απορίας άξιον το ότι, ενώ είχε απαγορευτεί, και καλώς, για προληπτικούς λόγους η κυκλοφορία βαρέων οχημάτων στη Νέα Οδό, δεν ίσχυσε το ίδιο και για την Αττική Οδό, που και αυτή είναι ένας κλειστός αυτοκινητόδρομος με περιορισμένες εξόδους διαφυγής.

5.    Το ότι, εκτός από την αδυναμία να πάει ή να αναχωρήσει κανείς οδικώς από το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, λόγω του προβλήματος που δημιουργήθηκε στην Αττική Οδό, δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει το μετρό, αλλά ούτε και τον προαστιακό, που έφθαναν μόνο έως τον σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας, είναι καθολικά απαράδεκτο!

6.   Για την πτώση των δέντρων υπάρχων δύο εξηγήσεις. Η πρώτη υπάγεται στους νόμους της Φυσικής, ενώ η δεύτερη στη αλληλοεπικάλυψη αρμοδιοτήτων, κοινώς «τουρλουμπούκι», που επικρατεί στην Ελλάδα μεταξύ των αρμοδίων φορέων.

Έτσι, σχετικά με την πρώτη, τα δέντρα που πέφτουν είναι συνήθως πεύκα, που παρέμειναν μπροστά από τις πολυκατοικίες, όταν η ανοικοδόμηση ήταν σε πλήρη… άνθηση. Επειδή, όμως, τα κλαδιά τους, όσα ήταν χαμηλά και κοντά στις κατοικίες, ενοχλούσαν, τα έκοβαν, με αποτέλεσμα τα δέντρα, ζητώντας να λαμβάνουν τον απαραίτητο για αυτά ήλιο, να ψηλώνουν, έχοντας κλαδιά μόνο στο πάνω μέρος, και μάλιστα, τα περισσότερο προς τη πλευρά του δρόμου.

Αυτό, έχει ως αποτέλεσμα, κάθε φορά που πέφτει πολύ και πυκνό χιόνι, να δημιουργείται μια μεγάλη έκκεντρη, ως προς τον κορμό του δέντρου, δύναμη που το κάνει να γέρνει και, τελικά, να δημιουργείται ακόμα μεγαλύτερη στρέψη, τέτοια, που πολλές φορές ο κορμός του δέντρου, στα χαμηλά, δεν μπορεί να αντέξει και το δέντρο σπάει, πέφτοντας προς την πλευρά του δρόμου, παρασέρνοντας και όσα καλώδια του ηλεκτρικού ρεύματος βρεθούν μπροστά του· τόσο απλά!

 Η δεύτερη, όμως, εξήγηση οφείλεται στην πολυδαίδαλη νομοθεσία σχετικά με το ποιος έχει την αρμοδιότητα να κόψει ή να κλαδέψει ένα δέντρο και εκεί η επιστήμη και κάθε λογικός άνθρωπος σηκώνουν… τα χέρια ψηλά!

7.    Η ύπαρξη μιας λωρίδας έκτακτης ανάγκης (ΛΕΑ) στους αυτοκινητόδρομους είναι επιβεβλημένη, αρκεί αυτή να μην καταλαμβάνεται από τους διάφορους εξυπνάκηδες, ασυνείδητους πιο σωστά, που την καταλαμβάνουν, αμέσως, μόλις παρουσιαστεί κάποιο κυκλοφοριακό πρόβλημα.

 Η λωρίδα αυτή πρέπει να διατηρείται ή ακόμα και να δημιουργείται στην περίπτωση έντονων χιονοπτώσεων τόσο στους αυτοκινητόδρομους όσο και στους κύριους οδικούς άξονες των μεγαλουπόλεων, γιατί δεν είναι μόνο απαραίτητη για να μπορούν να κινηθούν τα εκχιονιστικά, "αλατιέρες" καθώς και οχήματα που εξυπηρετούν επείγουσες ανάγκες, αλλά και για να μπορεί να απεγκλωβίζονται τα υπόλοιπα οχήματα, όταν κάποιο ακινητοποιηθεί.

Αυτό σίγουρα δεν σκέφτηκαν να το εφαρμόσουν στους κεντρικούς οδικούς άξονες, όπως φάνηκε από τις φωτογραφίες, όπου είτε είχε διανοιχθεί μόνο μία λωρίδα κυκλοφορίας ή όλη διαθέσιμη επιφάνεια του οδοστρώματος είχε αφεθεί να καταλειφθεί από οχήματα. Το αποτέλεσμα γνωστό· ατελείωτες ουρές ακινητοποιημένων οχημάτων ή άλλων που έκαναν ώρες να διανύσουν ένα- δύο χιλιόμετρα, με τους οδηγούς τους να τα παρατάνε απηυδισμένοι στο δρόμο. 

Τι συνέβη, όμως, και στην Αττική Οδό; Η φωτογραφία δείχνει ότι η διάνοιξη και η οριοθέτηση μιας τέτοιας λωρίδας και είχε προβλεφθεί και είχε γίνει, αν και, παρά την ύπαρξη της, για κάποιο λόγο, υπήρχε πρόβλημα με την κίνηση των οχημάτων. Άλλες, πάλι, φωτογραφίες δείχνουν περιοχές όπου όλες οι λωρίδες της οδού αυτής είναι κατειλημμένες από ακινητοποιημένα οχήματα. Τι συνέβη τελικά; Την απάντηση, ίσως, μπορεί να τη δώσουν μόνο οι υπεύθυνοι της οδού αυτής.

8.   Είναι κάποιες φορές, αρκετές δυστυχώς στην Ελλάδα, που απορείς πώς είναι δυνατόν οι λεγόμενοι αρμόδιοι να μη μπορούν να σκεφτούν αυτό που, για κάθε απλό άνθρωπο, θα ήταν απλώς αυτονόητο.

Έτσι, και στην περίπτωση του εγκλωβισμού τόσων ανθρώπων και για τόσες ώρες, ήταν άραγε τόσο δύσκολο να σκεφτούν ότι έπρεπε να τους προσφερθεί μια στοιχειώδης βοήθεια, δηλαδή, καμιά κουβέρτα και λίγο νερό ή φαγώσιμο, αφού ο απεγκλωβισμός τους φαινόταν πλέον ξεκάθαρα, με τόσο χιόνι και οχήματα που υπήρχαν, ότι δεν θα ήταν δυνατός πριν την επόμενη μέρα, όταν θα είχε κοπάσει κάπως και η χιονοθύελλα; Ήταν τόσο δύσκολο να σκεφτούν ότι ο μόνος που θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο, τις ώρες εκείνες, ήταν ο στρατός και να τον καλέσουν έγκαιρα και όχι μέσα στη νύχτα, όταν η κατάσταση είχε φτάσει πλέον στο απροχώρητο;

Το αστείο, αν μπορεί κανείς να το πει έτσι, στην υπόθεση αυτή είναι ότι, όταν ρωτήθηκε ο υπουργός Εθνικής Αμύνης, ο κ. Παναγιωτόπουλος, που βγήκε όλως τυχαίως, για λίγο, από το κτίριο του Υπουργείου στο στρατόπεδο Παπάγου (Πεντάγωνο), γιατί δεν επεμβαίνει ο στρατός, απάντησε με απόλυτη φυσικότητα ο άνθρωπος ότι ο στρατός είναι πάντα έτοιμος να επέμβει, αρκεί να του ζητηθεί, βέβαια, αυτό από τους αρμοδίους (αυτούς που εμείς, όπως και εσείς πιστεύουμε, ακόμη… ψάχνουμε!).

9.   Στο βιβλίο, με τον τίτλο «Τικ – Τακ», αναλύεται με λεπτομέρεια ένας τρόπος που θα μπορούσε να είναι υπόδειγμα για την εκλογή κυβερνήσεων και βουλευτών, τρόπος με τον οποίο θα εκλέγονταν, πραγματικά, αντιπροσωπευτικές κυβερνήσεις και βουλευτές, που θα τύχαιναν, πολλοί απ’ αυτούς τουλάχιστον, της γενικής αποδοχής, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.

     Αυτός ο τρόπος θα μπορούσε, με μικρές παραλλαγές, να εφαρμοστεί και στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, ώστε να εκλείψει το φαινόμενοεκλογής Δημάρχων και Περιφερειαρχών που ξέρουν πολλά μεν να λένε, λίγα, όμως, να πράττουν, όταν μάλιστα αυτά τα τελευταία είναι απολύτως αναγκαία και επείγοντα, σε αντίθεση με τις κενές περιεχομένου κομπορρημοσύνες και τα κάθε λογής πανηγύρια, "φρου-φρου και αρώματα"!