ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ… ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός¹, ούτε μήνας στην πραγματικότητα, που ξαφνικά, ήρθαν όχι μόνο τα πάνω κάτω, αλλά και οι πάνω κάτω, όταν αντιληφθήκαμε, αρκετοί τουλάχιστον, ότι στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές δεν ψηφίζαμε για Δήμαρχο ή Περιφερειάρχη, αλλά για… πρόεδρο Δημοκρατίας! Το τι συνέβη όμως και γιατί αυτό κατ’ ουσίαν συνέβη, όσο και να φαίνεται περίεργο, θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε τα όσα ακολουθούν.

ΚΑΙ ΟΙ ΕΣΧΑΤΟΙ… ΕΣΟΝΤΑΙ ΠΡΩΤΟΙ !

Δημοκρατία, εκλογές και πλειοψηφίες

Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα, δηλαδή ο τρόπος διακυβέρνησης μιας χώρας, που, ενώ φαίνεται να είναι το ποιο διαδεδομένο σε ολόκληρο τον κόσμο, η πραγματικότητα απέχει αρκετά από το να είναι αυτό αληθινό², δεδομένου ότι πολλές, πάρα πολλές θα λέγαμε χώρες, απλώς ισχυρίζονται ότι είναι Δημοκρατίες, ενώ στην πραγματικότητα λίγο απέχουν από το να είναι ή να είναι πράγματι ολοκληρωτικά καθεστώτα!

Φαίνεται ότι στις κυβερνήσεις αυτών των κρατών η λέξη «Δημοκρατία» να είναι απαραίτητη, σαν τη σάλτσα που μπαίνει σε ένα φαγητό γενικά μεν για να το νοστιμίσει, μπορεί όμως και για να κρύψει, εάν μπορεί, ότι είναι κακομαγειρεμένο ή, ακόμη χειρότερα, το πόσο κακά είναι τα υλικά του. Έτσι, την κολλούν απαραίτητα στο όνομα του κράτους τους, ακόμα και αν δεν κατανοούν την ίδια τη σημασία της, π.χ. Λαϊκή(;) Δημοκρατία της Κίνας!

Στη χώρα μας, αν και πολλά πράγματα πρέπει να γίνουν ακόμη, για να απαλειφθούν κάποιες σοβαρές αποκλίσεις από τον τρόπο λειτουργίας του δικού μας δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως είναι π.χ. η μη καθαρή διάκριση μεταξύ των τριών βασικών λειτουργιών της Δημοκρατίας, δηλαδή της Εκτελεστικής, της Νομοθετικής και της Δικαστικής λειτουργίας, μπορούμε να πούμε ότι, σήμερα τουλάχιστον, διενεργείται ελεύθερα και ανόθευτα, ως προς τη διεξαγωγή του, ένα από τα πλέον βασικά γνωρίσματα κάθε πραγματικά δημοκρατικού πολιτεύματος, αυτού που δεν είναι άλλο από την κατά τακτά χρονικά διαστήματα εκλογή, σύμφωνα με την αρχή της πλειοψηφίας, της κυβέρνησης της χώρας, των μελών της Βουλής καθώς και των περιφερειακών και τοπικών αρχών.

Εδώ, όμως, θα πρέπει να δοθεί μία διευκρίνιση όσον αφορά το θέμα της αρχής της πλειοψηφίας³, αυτής που αποτελεί και βασικό στοιχείο της λειτουργίας της ίδιας της Δημοκρατίας. Έτσι, θα πρέπει να τη διακρίνουμε:

· Στην απαίτηση να υπάρξει απόλυτη πλειοψηφία, δηλαδή επίτευξη ποσοστού 50%+1 τουλάχιστον του συνόλου των ψήφων, στην περίπτωση που η επιλογή μας αφορά ένα και μόνο ζήτημα, π.χ. ψήφιση ενός Νόμου.

·    Στη δυνατότητα ύπαρξης ακόμη και σχετικής πλειοψηφίας, δηλαδή ο πρώτος στην κατάταξη να έχει λάβει τελικό ποσοστό που να είναι μικρότερο του 50% του συνόλου των ψήφων, στην περίπτωση που η ψηφοφορία αφορά πολλούς ή πολλά, π.χ. εθνικές εκλογές.

Πλειοψηφίες κατά… Ευαγγελιστή Ματθαίο!

Το περίεργο, όμως, στη δεύτερη περίπτωση είναι ότι, ενώ η δυνατότητα ύπαρξης σχετικής πλειοψηφίας είναι αποδεκτή για τις εθνικές εκλογές, που είναι και οι πλέον σημαντικές, όπως είναι εύκολα κατανοητό για μια χώρα, αυτή δεν είναι αποδεκτή στην περίπτωση της εκλογής των περιφερειακών και δημοτικών αρχών.

Αντίθετα, για την επιλογή του Δημάρχου ή του Περιφερειάρχη απαιτείται, στην περίπτωση που κανείς συνδυασμός δεν λάβει ποσοστό μεγαλύτερο, έστω και με μία, (1), επιπλέον ψήφο, του 43% επί των εγκύρων ψηφοδελτίων, η ύπαρξη απόλυτης πλειοψηφίας, με επαναληπτική εκλογή μεταξύ μόνο των υποψηφίων Δημάρχων ή Περιφερειαρχών των δύο πρώτων σε σειρά κατάταξης συνδυασμών, λες και το πολίτευμα της χώρας είναι Προεδρική Δημοκρατία (βλέπε π.χ. Γαλλία) και πρόκειται να εκλεγεί… Πρόεδρος.

Έτσι, υπήρξαν περιπτώσεις στις εκλογές αυτές όπου διαμορφώθηκαν τουλάχιστον περίεργες καταστάσεις, με συνδυασμό «Α» να κατατάσσεται μεν πρώτος αρχικά, λαμβάνοντας τους περισσότερους ψήφους, χωρίς όμως να επιτύχει και ποσοστό μεγαλύτερο του 43%, στις επαναληπτικές όμως εκλογές ο επικεφαλής του δεύτερου στη σειρά συνδυασμού, του «Β», να έρχεται πρώτος.

Αποτέλεσμα, όχι μόνο να γίνεται αντιστροφή του αρχικού αποτελέσματος, αλλά να λαμβάνει ο συνδυασμό «Β», με βάση τον τουλάχιστον περίεργο, για να μην πούμε ουσιαστικά αντιδημοκρατικό, παρά το φαινομενικά αντίθετο, αυτόν νόμο, και τα 3/5 των εδρών των δημοτικών ή περιφερειακών συμβούλων που αντιστοιχούν στον Δήμο ή την Περιφέρεια, ωσάν δηλαδή να είχε λάβει το 60% των έγκυρων ψήφων, αυξάνοντας έτσι, λόγω της αλλαγής αυτής, και τον αριθμό των δημοτικών ή περιφερειακών συμβούλων που είχαν εκλεγεί αρχικά μαζί του, εις βάρος των υπολοίπων συνδυασμών, κυρίως όμως εις βάρος εκείνων που είχαν εκλεγεί με τον συνδυασμό «Α»!

Η κατάσταση αυτή έφτασε σε ορισμένες περιπτώσεις σε επίπεδο σχεδόν της καλπονοθείας, όπως, χαρακτηριστικά, στην περίπτωση της εκλογής Δημάρχου της πόλεως των Αθηνών, όπου, ενώ στη αρχική αναμέτρηση υπήρξε μια χαοτική διαφορά, με τον συνδυασμό «Α» να λαμβάνει ποσοστό ψήφων 41,35% και τον «Β», τον δεύτερο στη σειρά, ποσοστό μόλις 14,19%, στις επαναληπτικές ο «Α» να κατατάσσεται δεύτερος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και ο «Β» πρώτος(!), αφού ο επικεφαλής του έλαβε το εκπληκτικό (ώ του θαύματος) ποσοστό 55,96%.

Βέβαια, οι ανατροπές αυτές δεν οφείλονται στο ότι ξαφνικά οι ψηφοφόροι ανακάλυψαν και εκτίμησαν τις αρετές του υποψηφίου που ήρθε δεύτερος στον πρώτο γύρο της εκλογικής διαδικασίας, αλλά κυρίως στις κομματικές συσπειρώσεις ή/και αντιθέσεις (στην Ελλάδα βρισκόμαστε) των περισσοτέρων από εκείνους που δεν ψήφισαν τον υποψήφιο που ήρθε αρχικά πρώτος, γνωρίζοντας, όμως, το αποτέλεσμα της αρχικής ψηφοφορίας! Μετά, βέβαια, μιλάμε περί… μυστικής ψηφοφορίας και άλλα τέτοια ωραία.

Έτσι, λοιπόν, για όλους τους παραπάνω λόγους, συνέβη τελικά, και μπράβο μας, αυτό που αναφέρεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο:

 «Ούτως έσονται οι έσχατοι πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι»!

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Κατάταξη των συνδυασμών

Αυτά που προτείνουμε, για να μην επαναληφθεί η απαράδεκτη αυτή κατάσταση σχετικά με την τελική κατάταξη των συνδυασμών που συμμετείχαν στην πρόσφατη διαδικασία των δημοτικών και περιφερειακών εκλογών, είναι βασικά τα ακόλουθα:

1.   Διατηρείται η αρχική κατάταξη των υποψηφίων, δεν ανατρέπεται δηλαδή η αρχή της σχετικής πλειοψηφίας.

2.   Διατηρείται το ποσοστό που τυχόν έλαβε ο πρώτος υποψήφιος, εάν αυτό είναι μεγαλύτερο του 55%.

3.   Σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις ο υποψήφιος που ήλθε πρώτος λαμβάνει τελικά ποσοστό ίσο με το 55%, ώστε να είναι δυνατόν να επιτευχθεί και επαρκής πλειοψηφία εδρών στο δημοτικό ή περιφερειακό Συμβούλιο και να μπορεί να διοικηθεί ο Δήμος ή η Περιφέρεια αντίστοιχα.

Η αναπροσαρμογή του ποσοστού που έλαβε αρχικά, πριν δηλαδή την αναπροσαρμογή του, κάθε ένας από τους υπόλοιπους, πέραν δηλαδή του πρώτου, συνδυασμούς στην περίπτωση 3 (ανάλογα θα γίνεται και η αναπροσαρμογή των ποσοστών τους και στην περίπτωση 2), εφόσον βέβαια το αρχικό ποσοστό των συνδυασμών αυτών είναι μεγαλύτερο ή ίσο του 3%, θα γίνεται σύμφωνα με τον ακόλουθο τύπο:

Πτ = 45% x Πα / Σ (Πυ),   όπου το Π αναφέρεται στο ποσοστό

Πτ=τελικό,  Πα=αρχικό_,  Σ(Πυ)=άθροισμα αρχικών ποσοστών υπολοίπων συνδυασμών

Η αναπροσαρμογή αυτή των ποσοστών γίνεται κατανοητή σύμφωνα με τους παρακάτω πίνακες, όπου τα ποσοστά των συνδυασμών είναι απλώς ενδεικτικά, χάριν παραδείγματος.

Το ποσοστό του συνδυασμού «Α», επειδή αυτός έλαβε το μεγαλύτερο ποσοστό και είναι επομένως πρώτος, αναπροσαρμόζεται αυτόματα στο 55%, σύμφωνα με την πρόταση 3 που αναφέραμε παραπάνω.

Κατανομή των εδρών

Η κατανομή των εδρών μεταξύ των συνδυασμών που είχαν δικαίωμα εκλογής δημοτικού ή περιφερειακού συμβούλου, είχαν λάβει δηλαδή, αρχικά, ποσοστό ίσο ή μεγαλύτερο του 3%, θα γίνεται σύμφωνα με τα αναπροσαρμοσμένα ποσοστά τους, με ολοκλήρωση του αριθμού που θα προκύψει για τις έδρες εκάστου συνδυασμού στο πλησιέστερο ακέραιο ψηφίο, ακόμα και αν προκύψει κλάσμα μικρότερο της μονάδος.

Εάν λοιπόν υποθέσουμε ότι οι έδρες των συμβούλων, που πρέπει να κατανεμηθούν στους συνδυασμούς ενός Δήμου ή Περιφέρειας, είναι 29, τότε σύμφωνα με τους προηγούμενους πίνακες η κατανομή αυτή των εδρών θα γίνει όπως φαίνεται στους ακόλουθους πίνακες.

Από τα παραδείγματα αυτά στους παραπάνω πίνακες διαπιστώνουμε ότι με το προτεινόμενο σύστημα επιτυγχάνεται η επίτευξη μιας ικανής, αλλά όχι υπερβολικής πλειοψηφίας εδρών, που εξασφαλίζει επαρκώς, αλλά εντός λογικών ορίων τη διοίκηση του Δήμου ή της Περιφέρειας, χωρίς όμως να διαταράσσεται και η αρχική κατάταξη των συνδυασμών.

Παράλληλα βλέπουμε ότι οι μικρότεροι σε ποσοστό ψήφων συνδυασμοί, που ξεπέρασαν το όριο του 3%, δεν κινδυνεύουν να αποκλειστούν ενώ οι απώλειες σε έδρες των υπολοίπων πέραν του πρώτου συνδυασμών είναι τόσο μικρότερες όσο το αρχικό ποσοστό του πρώτου είναι μεγαλύτερο.

Διάρκεια θητείας της νέας δημοτικής ή περιφερειακής αρχής

Η θητεία της νέας αρχής που θα προκύψει από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές θα είναι 5 έτη, μπορεί όμως να μειωθεί στα 2,5 ή ακόμη και να επαναληφθεί η εκλογική διαδικασία, ανάλογα αφενός από το εάν το ποσοστό που έλαβε ο πρώτος συνδυασμός είναι μεγαλύτερο, ίσο ή μικρότερο του 33,5% και αφετέρου από το εάν το ποσοστό συμμετοχής των ψηφοφόρων είναι μικρότερο του 45% των εγγεγραμμένων στους σχετικούς εκλογικούς καταλόγους⁴.

Με αυτόν τον τρόπο λαμβάνεται σοβαρά υπόψη ο παράγων συμμετοχής των πολιτών στην εκλογική διαδικασία, σε αντίθεση με το υπάρχον σύστημα που τον αγνοεί παντελώς, με τους υπεύθυνους δε για τις εκλογές και το εκλογικό σύστημα απλώς να αποδέχονται και να σχολιάζουν, υπό μορφή απλού παρατηρητή, την όποια συμμετοχή, συμμετοχή που βαίνει όμως διαρκώς μειούμενη και φτάνει, μάλιστα, σε ορισμένες περιπτώσεις σε απαράδεκτα χαμηλά όρια, όρια που αλλοιώνουν παντελώς την έννοια κάθε πλειοψηφίας.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα όσα προτείνουμε, θα έχουμε, εάν συμβολίσουμε με:

·      Πψ: το ποσοστό επί των εγκύρων ψήφων του συνδυασμού που κατέλαβε την πρώτη θέση

·      Πσ: το ποσοστό συμμετοχής των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους πολιτών

και ανάλογα με τους συνδυασμούς του Πψ σε σχέση με τα ποσοστά 55% και 33,5% και του Πσ σε σχέση με το 45%, τις εξής περιπτώσεις, όπως αυτές παρουσιάζονται στον παρακάτω πίνακα.

όπου τα μαθηματικά σύμβολα υποδηλώνουν:

> : μεγαλύτερο, < : μικρότερο, ≥ : μεγαλύτερο ή ίσο, ≤ : μικρότερο ή ίσο

Στην περίπτωση που η διάρκεια θητείας είναι μόνο 2,5 έτη, τότε, στις εκλογές που θα γίνουν στη λήξη της θητείας αυτής, μπορεί να συμμετάσχουν οι ίδιοι ή/και νέοι συνδυασμοί με τους ίδιους όρους που διεξήχθησαν και οι αρχικές, χωρίς να υπάρχει, όμως, η δυνατότητα πλέον επανάληψης της εκλογικής διαδικασίας, ενώ η διάρκεια της νέας δημοτικής ή περιφερειακής αρχής, που θα προκύψει έτσι, θα είναι πάλι 2,5 έτη.

Τώρα, στις υπόλοιπες περιπτώσεις που υπάρχει δυνατότητα επανάληψης των εκλογών, τότε αυτές θα γίνονται την Κυριακή της επόμενης εβδομάδας, με τους ίδιους όρους, όπως και οι αρχικές, σε αυτές, όμως, μπορεί να συμμετάσχουν μόνο οι ίδιοι συνδυασμοί και, ανάλογα με το ποσοστό που θα λάβει ο πρώτος συνδυασμός που θα προκύψει καθώς και το ποσοστό συμμετοχής των ψηφοφόρων, θα ισχύουν, πάλι, αυτά που αναφέρονται στον παραπάνω πίνακα, με τη διαφορά ότι πλέον δεν θα υπάρχει περίπτωση νέας επανάληψης των εκλογών.

Εάν όμως προκύψει μια τέτοια περίπτωση, τότε θα παρατείνεται η θητεία του υπάρχοντος στον Δήμο ή την Περιφέρεια συνδυασμού για 2,5 έτη ακόμη, με αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω, δηλαδή, για διάρκεια θητείας 2,5 ετών, να ισχύουν και στη λήξη της παράτασης αυτής. Θα ισχύει, έτσι, και εδώ αυτό που λέγεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις για εκείνους που με ευθύνη τους υφίστανται τις συνέπειες μιας δυσάρεστης κατάστασης: ας πρόσεχαν!

Μέτρα για τον περιορισμό της αποχής

Το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής από τους πολίτες εκείνων οι οποίοι πρόκειται να διοικήσουν, είτε πρόκειται για ένα Δήμο, μια Περιφέρεια ή ακόμη και την ίδια τη χώρα, είναι θεμελιώδες γνώρισμα κάθε πολιτεύματος που όχι μόνο λέγεται, αλλά και είναι πραγματική Δημοκρατία.

Το δικαίωμα, όμως, αυτό πρέπει και από την άλλη πλευρά όχι μόνο να εκτιμάται από τους πολίτες της Δημοκρατίας αυτής, αλλά να αποδεικνύεται και στην πράξη η εκτίμηση αυτή, όταν προκηρύσσονται σχετικές εκλογές.

Η μη, λοιπόν, συμμετοχή σε μια τέτοια εκλογική διαδικασία, εάν δεν υπάρχουν σοβαροί λόγοι, λόγοι ανωτέρας βίας, όπως λέγεται, είναι παντελώς αδικαιολόγητη, αφού προκαλεί, εάν υπερβεί κάποιο σημείο, νόθευση της αρχής της πλειοψηφίας, όπως αυτήν την έχουμε αναφέρει, και κατά συνέπεια και του εκλογικού αποτελέσματος που προκύπτει.

Θα πείτε ότι μπορεί οι πολίτες που δεν συμμετέχουν να μην συμφωνούν με κανένα από τους συνδυασμούς που συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία ή/και τα άτομα που τους απαρτίζουν, αυτό όμως δεν αποτελεί δικαιολογία για τη μη συμμετοχή τους, αφού προβλέπεται η επιλογή του λευκού, κάτι που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη μη συμμετοχή, αλλά αντίθετα είναι απόλυτα σεβαστό και αποδεκτό, αποτελώντας, ως ποσοστό επί του συνόλου των εγκύρων ψήφων, και ένα σημαντικό δείκτη του κατά πόσο οι συνδυασμοί που συμμετέχουν χαίρουν ή όχι της γενικότερης αποδοχής.

Στην πραγματικότητα, πάντως, οι πολίτες που δεν συμμετέχουν είναι αντικοινωνικά άτομα, άτομα που δεν ενδιαφέρονται για το κοινωνικό σύνολο, παρά μόνο για τον εαυτό τους, άτομα που αξιώνουν πάντοτε να τους προσφέρονται από την πολιτεία και τις τοπικές αρχές αγαθά ή/και υπηρεσίες και, όταν αυτό δεν συμβαίνει, είναι έτοιμοι, χωρίς δισταγμό, να διαμαρτυρηθούν και να τις κατηγορήσουν, παραγνωρίζοντας ότι για αυτό φταίνε και οι ίδιοι!

Η βαθύτερη, όμως, αιτία της κατάστασης αυτής, που διαρκώς λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις, έχει, όπως πολλές άλλες, τη ρίζα της κυρίως στο ότι ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού δεν δίδεται στα παιδιά να κατανοήσουν τη σημασία που έχουν για τη ζωή τους οι κοινωνικές σχέσεις, η συμμετοχή στα κοινά, οι ανθρωπιστικές και άλλες αξίες και, βέβαια, το Δημοκρατικό πολίτευμα, αυτό που τους παρέχει το δικαίωμα τόσο στην ελεύθερη εκλογή των αρχών, τοπικών ή εθνικών, και στην ελευθερία του λόγου όσο και σε όλα τα προσωπικά δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί κατά καιρούς και το χαρακτηρίζουν.

Προτείνουμε, λοιπόν, για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής, να επιβάλλονται τα ακόλουθα σε αυτούς που δεν συμμετέχουν⁵, αδικαιολόγητα, στην εκλογική διαδικασία:

·      Επιβολή προστίμου, που θα καθοριστεί, π.χ. 100 ευρώ.

·    Στέρηση του δικαιώματος ανάληψης, μέχρι τις όποιες επόμενες εκλογές, εθνικές ή τοπικές, θέσης σε δημόσια Υπηρεσία, Οργανισμό ή Ίδρυμα.

·    Παραμονή στην ίδια διοικητική βαθμίδα, μέχρι τις επόμενες αυτές εκλογές, προσώπων που υπηρετούν σε δημόσιες Υπηρεσίες, Οργανισμούς ή Ιδρύματα, με την επιφύλαξη της απόλυσης τους σε περίπτωση που αυτό επαναληφθεί.

Η διαδικασία είσπραξης του προστίμου του παραπάνω ποσού θα γίνεται μέσω της ΑΑΔΕ, αφού προηγηθούν οι ακόλουθες, σε γενικές γραμμές, διαδικασίες:

·   Όσοι δεν έχουν συμμετάσχει στις εκλογές αιτιολογημένα, θα πρέπει να προσκομίσουν ή να αποστείλουν, εντός εύλογου χρονικού διαστήματος, που θα καθοριστεί, από την ημερομηνία των εκλογών, τα σχετικά δικαιολογητικά στο Δήμο που είναι εγγεγραμμένοι και έχουν τα εκλογικά τους δικαιώματα.

·   Οι Δήμοι, μετά την παρέλευση του ανωτέρω χρονικού διαστήματος, αφού αξιολογήσουν τα σχετικά δικαιολογητικά, ετοιμάζουν την τελική κατάσταση, με το ΑΦΜ και τα λοιπά στοιχεία, εκείνων που δικαιολογημένα δεν προσήλθαν στις εκλογές και την αποστέλλουν, εντός εύλογου πάλι χρονικού διαστήματος, στο Υπουργείο Εσωτερικών.

·   Το Υπουργείο Εσωτερικών, με βάση την κατάσταση αυτή, επικαιροποιηθεί την κατάσταση όλων εκείνων που δεν προσήλθαν στις εκλογές και την αποστέλλει, με τα το ΑΦΜ και τα λοιπά στοιχεία τους, στην ΑΑΔΕ, για την επιβολή του σχετικού προστίμου, ενώ παράλληλα ενημερώνει τις δημόσιες Υπηρεσίες, Οργανισμούς και Ιδρύματα για τα άτομα του προσωπικού τους που δεν προσήλθαν στις εκλογές, για τα περεταίρω.

Με αφορμή, πάντως, τα παραπάνω, επιβάλλεται πλέον στις όποιες εκλογές διενεργούνται ο καθένας να ψηφίζει στον τόπο που διαμένει για εύλογο χρονικό διάστημα⁶.

Σημειώσεις

1.    Εάν αναρωτηθείτε γιατί αυτό το άρθρο έρχεται καθυστερημένα, μετά τη διενέργεια των εκλογών, η απάντηση είναι ότι δεν αποσκοπεί τόσο στο να δείξει άμεσα τα παράλογα που συνέβησαν στις εκλογές αυτές, οπότε κανείς θα μπορούσε να υποθέσει μεροληπτική τοποθέτηση προς τη μία ή την άλλη πλευρά, αλλά κυρίως, παίρνοντας αφορμή ακριβώς από το παράλογο του πράγματος, να προκαλέσει την αλλαγή του εκλογικού αυτού συστήματος, καλά να είμαστε, τουλάχιστον στις επόμενες.

Βέβαια, ένα ιδανικό εκλογικό σύστημα θα ήταν να μπαίνουν σε μία ενιαία λίστα οι υποψήφιοι Δήμαρχοι ή Περιφερειάρχες μιας περιοχής καθώς και οι αντίστοιχοι υποψήφιοι Σύμβουλοι, με κάποιο περιορισμό όμως στον συνολικό αριθμό τους και με ύπαρξη κριτηρίων όσον αφορά τα τυπικά και ουσιαστικά τους προσόντα, με εκλογή του Δημάρχου ή Περιφερειάρχη από τους υποψηφίους εκείνους από τη λίστα αυτή που τελικά θα εκλεγούν.

Αυτό, όμως, προϋποθέτει ότι οι εκλογές αυτές δεν θα είναι κομματικοποιημένες, κάτι πρακτικά αδύνατον, αφού στην καημένη την Ελλάδα τα πάντα επιλέγονται από τους πάντες βάση κομματικών κριτηρίων, και μετά, βέβαια, αναρωτιόμαστε, σαν αθώες παρθένες, το πώς και γιατί συμβαίνουν τα όσα συμβαίνουν ή/και συνέβησαν!

Πάντως, για τις εθνικές εκλογές υπάρχει στο βιβλίο «Τικ – Τακ»⁷, μεταξύ και άλλων ολοκληρωμένων προτάσεων που μας αφορούν άμεσα, ολοένα μάλιστα και περισσότερο, και μία που, αν και κάπως "συγγενική" με την ιδανική, αλλά μη ρεαλιστική πρόταση που αναφέραμε προηγουμένως, είναι απόλυτα ρεαλιστική και εφαρμόσιμη και αφορά την εκλογή της μίας από τις έδρες, στις περιοχές που εκλέγουν δύο ή και περισσότερες, μέσω ενός κοινού ψηφοδελτίου, όπου το κάθε κόμμα θα έχει έναν και μόνο υποψήφιο, προφανώς από τους καλύτερους που διαθέτει στην περιοχή, και οι εκλογείς θα πρέπει, υποχρεωτικά, να επιλέξουν δύο, έτσι ώστε να εκλέγεται τελικά, εκτός από τον άλλο ή άλλους υποψηφίους που εκλέγονται από τα υπόλοιπα καθαρά κομματικά, ας μην κρυβόμαστε, ψηφοδέλτια των συνδυασμών, και ένας που θα έχει ευρύτερη αποδοχή, με ό,τι αυτό γενικότερα συνεπάγεται.

2.   Χάρτες με τις χώρες που έχουν ή ισχυρίζονται ότι έχουν Δημοκρατία καθώς και με τη διαβάθμιση τους ανάλογα με τον βαθμό εφαρμογής ή όχι δημοκρατικού πολιτεύματος.

3.   Η αρχή αυτή της πλειοψηφίας έχει έννοια μόνο όταν υπάρχει παράλληλα και πλειοψηφία εκείνων που κανονικά μπορούν, έχουν όμως και το δικαίωμα να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία, δηλαδή, εκείνων που δεν τους έχει στερηθεί το δικαίωμα αυτό με δικαστική απόφαση.

Διαφορετικά, οδηγούμαστε σε καταστάσεις που ακυρώνουν και στρεβλώνουν, κάποιες φορές μάλιστα και κατάφωρα, την αρχή αυτή, αφού οι πλειοψηφίες στις αποφάσεις θα προέρχονται από μειοψηφίες στις συμμετοχές!

4.   Ως όριο ποσοστού συμμετοχής τέθηκε το 45% αντί του 50%, που έπρεπε κανονικά, για να ληφθεί υπόψη και το ποσοστό εκείνων που είναι μεν εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους, αλλά αδυνατούν, δικαιολογημένα όμως, να προσέλθουν να ψηφίσουν για διαφόρους λόγους. Βέβαια, εάν υιοθετηθεί η πρόταση μας αυτή, το Υπουργείο Εσωτερικών θα μπορεί να καθορίσει, βάση στοιχείων, ποιο είναι στατιστικά το ποσοστό αυτό.

5.    Εξαίρεση, πιθανόν, μπορεί να αποτελέσουν οι έχοντες ηλικία μεγαλύτερη π.χ. των 75 ετών.

6.   Για να υπερκεραστούν, όμως, η γραφειοκρατία που ήδη υπάρχει τόσο για να καλύψει τις περιπτώσεις ειδικών ομάδων ατόμων, π.χ. στρατιωτικοί, αστυνομικοί κ.λπ., που δεν βρίσκονται στον Δήμο που είναι εγγεγραμμένοι όσο και εκείνους που βρίσκονται εκτός Ελλάδος καθώς και οι αντικειμενικές δυσκολίες που θα προκύψουν από άλλες περιπτώσεις, και είναι πολλές, που τώρα δεν περιλαμβάνονται, όπως π.χ. οι περιπτώσεις των εποχιακά ή ευκαιριακά εργαζόμενων σε άλλες περιοχές, των φοιτητών που φοιτούν μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους κ.λπ., θα πρέπει, επιτέλους, κάποτε να μεταβούμε στον 21^ο αιώνα και να επιτρέπεται, τουλάχιστον, σε όλους αυτούς να ψηφίζουν ηλεκτρονικά!

7.   Το βιβλίο, με τον αλληγορικό τίτλο «Τικ – Τακ», εκδόσεις «οσελοτος», δεν κυκλοφορεί πλέον και διατίθεται μόνο κατόπιν παραγγελίας.