ΤΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ, ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ Η… ΓΑΓΓΡΑΙΝΑ!

Το λεγόμενο Μακεδονικό ζήτημα, όπως έχει σήμερα, δεν προέκυψε βέβαια ξαφνικά. Όπως και σε τόσα άλλα πράγματα που συμβαίνουν στην ίδια τη ζωή μας, στο περιβάλλον μας, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, προηγήθηκε μια σειρά άλλων καταστάσεων ή γεγονότων.

Στη περίπτωση του ζητήματος αυτού προηγήθηκαν επιδιώξεις και σκοπιμότητες που είχαν την αφετηρία τους τόσο σε ιδεολογικοπολιτικούς, όσο και σε γεωπολιτικούς λόγους. Το θέμα όμως είναι το πόσο έγκαιρα εμείς διαγνώσαμε τους κινδύνους που εγκυμονούσαν όλα αυτά και εάν προχωρήσαμε στη λήψη των κατάλληλων μέτρων, ώστε, κι αν ακόμα δεν μπορούσαμε να εξαλείψουμε όλες τις συνέπειες τους, τουλάχιστον να τις περιορίζαμε.

ΤΟ ΛΑΝΘΑΝΕΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ, ΑΛΛΑ…

Μέσα σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα το να έχεις πολιτικές προτιμήσεις, εφόσον βέβαια οι προτιμήσεις αυτές  δεν είναι υπέρ εκείνων που στρέφονται εναντίων αυτών των αρχών της ίδιας της Δημοκρατίας, είναι αποδεκτό. Όταν είσαι όμως δημόσιο πρόσωπο που οι απόψεις του πρέπει να διακρίνονται από αντικειμενικότητα και να είναι τεκμηριωμένες, πρέπει να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός με αυτά που λες και υποστηρίζεις

ΑΠΑΝΤΩΝΤΑΣ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΑ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ, ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ

Λένε, ότι όταν βρίσκεσαι μπροστά σε έντονες αντιπαραθέσεις, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτές έχουν έντονο πολιτικό χαρακτήρα, που υποδαυλίζονται και υποκινούνται από τα ίδια τα κόμματα για την εξυπηρέτηση, ως συνήθως, πολιτικών ή άλλων σκοπιμοτήτων, φτάνοντας στο τέλος να έχουν εμφυλιοπολεμικό χαρακτήρα, κυρίως όταν το ζήτημα είναι ιδιαίτερα σοβαρό, όπως είναι τώρα η περιβόητη πλέον Συμφωνία των Πρεσπών, τότε καλόν είναι να απέχει.