Το λεγόμενο
Μακεδονικό ζήτημα, όπως έχει σήμερα, δεν προέκυψε βέβαια ξαφνικά. Όπως και σε τόσα
άλλα πράγματα που συμβαίνουν στην ίδια τη ζωή μας, στο περιβάλλον μας, αλλά και
στον κόσμο ολόκληρο, προηγήθηκε μια σειρά άλλων καταστάσεων ή γεγονότων.
Στη
περίπτωση του ζητήματος αυτού προηγήθηκαν επιδιώξεις και σκοπιμότητες που είχαν
την αφετηρία τους τόσο σε ιδεολογικοπολιτικούς, όσο και σε γεωπολιτικούς λόγους.
Το θέμα όμως είναι το πόσο έγκαιρα εμείς διαγνώσαμε τους κινδύνους που
εγκυμονούσαν όλα αυτά και εάν προχωρήσαμε στη λήψη των κατάλληλων μέτρων, ώστε,
κι αν ακόμα δεν μπορούσαμε να εξαλείψουμε όλες τις συνέπειες τους, τουλάχιστον
να τις περιορίζαμε.
Εμείς,
ζώντας, ως συνήθως, στον μικρόκοσμο μας, όπου καλλιεργούνται και ευημερούν οι κάθε
είδους ψευδαισθήσεις, εθνικολαϊκισμοί και πατριδοκαπηλίες, δεν αντιληφθήκαμε
τίποτε ή σχεδόν τίποτε απ’ αυτά. Ακόμα και όταν τα πράγματα έγιναν τόσο σοβαρά που
φώναζαν από μόνα τους, εμείς όχι μόνο εξακολουθήσαμε, αλλά εξακολουθούμε (σχεδόν
οι περισσότεροι) ακόμα και σήμερα να τα αγνοούμε. Συμβαίνει δηλαδή αυτό που πολύ
χαρακτηριστικά λέγεται: Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι!
Όταν όμως
το κύμα των επιπτώσεων αυτών ήρθε και έσκασε πάνω μας και έπρεπε επιτέλους κάποιος
ή κάποιοι να κάνουν κάτι, αναλαμβάνοντας και τη σχετική ευθύνη, εμείς οι
υπόλοιποι, οι πάντοτε σοφοί πολίτες αυτού του τόπου που, αφού δεν αναλαμβάνουν
ποτέ την ευθύνη, δεν ευθύνονται ποτέ και για τίποτε, ξυπνήσαμε αλαφιασμένοι και
βγήκαμε, για μια ακόμη φορά, στους δρόμους με φωνές, διαμαρτυρίες και ελληνικές
σημαίες, που τις τυλίξαμε μάλιστα και πάνω μας, λες και όταν φοράς το σύμβολο της
πατρίδας σου γίνεσαι αυτόματα και πατριώτης και μάλιστα τόσο μεγαλύτερος όσο μεγαλύτερη
είναι η σημαία αυτή!
Δυστυχώς,
ή όλη κατάσταση μοιάζει με μια λοίμωξη σε κάποιο άκρο μας που, επειδή δεν την
προσέξαμε και δεν φροντίσαμε να λάβουμε έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα, αυτή δημιούργησε
επιπλοκές που εξελίχθηκαν σε γάγγραινα και τώρα, που πρέπει να αποφασίσουμε ότι
ή θα χάσουμε κάτι από το μέρος αυτό του σώματος μας ή θα το χάσουμε όλο, τα
βάζουμε με όποιον τολμήσει να προχωρήσει και να αποκόψει το πρώτο, σώζοντας όμως
όλο το υπόλοιπο!
