ΤΟ ΛΑΝΘΑΝΕΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ, ΑΛΛΑ…

Μέσα σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα το να έχεις πολιτικές προτιμήσεις, εφόσον βέβαια οι προτιμήσεις αυτές  δεν είναι υπέρ εκείνων που στρέφονται εναντίων αυτών των αρχών της ίδιας της Δημοκρατίας, είναι αποδεκτό. Όταν είσαι όμως δημόσιο πρόσωπο που οι απόψεις του πρέπει να διακρίνονται από αντικειμενικότητα και να είναι τεκμηριωμένες, πρέπει να είσαι ιδιαίτερα προσεκτικός με αυτά που λες και υποστηρίζεις

Το ίδιο περίπου ισχύει και για τους πολιτικούς, που η ένταξη τους στο ένα ή το άλλο κόμμα δεν σημαίνει ότι, αναγκαστικά, αυτά που λένε δεν πρέπει να ανταποκρίνονται, για να χρησιμοποιήσουμε μια ήπια έκφραση, στην πραγματικότητα.

Έτσι, προκαλεί εντύπωση που γνωστός Πανεπιστημιακός, κρίνοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών, τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι αυτή έχει πρόβλημα, αφού στην αγγλική της μετάφραση ο όρος Ιθαγένεια (παλαιότερα και υπηκοότητα) αποδίδεται με τον όρο Nationality αντί του ορθού, κατ’ αυτόν, Citizenship. Το ίδιο υποστήριζε και υποστηρίζει, ακόμα και μετά την ψήφιση της Συμφωνίας αυτής και τα όσα ειπώθηκαν στη Βουλή, και η κυρία Ντόρα Μπακογιάννη.

Ίσως τώρα αναρωτηθείτε ποιο είναι το πρόβλημα και γιατί το παραπάνω γίνεται θέμα. Μα είναι ακριβώς αυτό που προκάλεσε όλον αυτόν τον θόρυβο, ότι τάχα δηλαδή με την Συμφωνία των Πρεσπών παραχωρήθηκε η Μακεδονική εθνικότητα στους κατοίκους της Βορείου, όπως ονομάζεται πλέον, Μακεδονίας, δεδομένου ότι, όπως ισχυρίζονται, στα ερμηνευτικά λεξικά ο όρος Nationality αποδίδεται και ως εθνικότητα, που στην προκειμένη περίπτωση όμως έχει τεράστια διαφορά.

Θα έπρεπε και οι δύο να γνωρίζουν καλά, ο πρώτος ως καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου και της Εξωτερικής Πολιτικής, αλλά και ως νομικός, και η δεύτερη ως έμπειρη πολιτικός που είχε χρηματίσει μάλιστα για χρόνια ως Υπουργός Εξωτερικών, ότι οι συμφωνίες μεταξύ των κρατών είναι αυστηρά νομικά κείμενα που δεν πρέπει να επιδέχονται παρερμηνείες και ότι οι όροι που περιέχονται σ’ αυτά δεν ερμηνεύονται με την χρήση απλών λεξικών, όπως με εντυπωσιακή αφέλεια για την εμπειρία της συνεχίζει να κάνει η κυρία Μπακογιάννη.

Έτσι, θα έπρεπε να ανατρέξουν σε πηγές, όπως της ΙΑΤΕ⁽¹⁾ (Interactive Terminology for Europe - Διαδραστική ορολογία για την Ευρώπη) που αποτελεί τη βάση δεδομένων ορολογίας της ΕΕ, όπου στα συμφραζόμενα (context) του όρου «Nationality», δηλαδή αυτά που συναποτελούν ένα κείμενο, αναφέρεται: «nationality» σημαίνει ο νόμιμος δεσμός μεταξύ ενός ατόμου και του Κράτους και δεν υποδηλώνει την εθνοτική (ethnic) καταγωγή του ατόμου.

Αντίστοιχα δε διευκρινίζεται στα συμφραζόμενα του όρου «Ιθαγένεια» ότι: Κοινός κατάλογος εγγράφων η υποβολή των οποίων θεωρείται ότι συνιστά απόδειξη της υπηκοότητας αποτελούν τα διαβατήρια κάθε είδους, ταυτότητες κάθε είδους, πιστοποιητικά ιθαγένειας ή κάθε επίσημο έγγραφο στο οποίο αναφέρεται η ιθαγένεια (αναφέρονται και άλλα).

Το τελευταίο αποτελεί και το καθοριστικό σημείο που θέτει οριστικό τέλος σ’ όλη αυτή τη συζήτηση και την τεχνητή σύγχυση σχετικά με το τι σημαίνει ο όρος Nationality, δεδομένου ότι μπορεί κανείς να το διαπιστώσει ο ίδιος αμέσως, εάν κοιτάξει την εμπρόσθια όψη της ταυτότητας του, που είναι, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, προφανώς επίσημο δημόσιο έγγραφο, όπου αναγράφεται καθαρά, εάν είναι από αυτές που τα στοιχεία αναγράφονται και στην αγγλική γλώσσα: «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ» και αμέσως από κάτω «HELLENIC NATIONALITY»!

Κατόπιν αυτού, επιπλέον του ότι ένα νομικό κείμενο ούτε μπορεί να αναφέρει, αλλά και ούτε ένα κράτος μπορεί να καθορίσει ή πολύ περισσότερο να εκχωρήσει(!) την εθνικότητα σε ένα άλλο, θα έπρεπε και οι δύο, τόσο ο κ. καθηγητής όσο και η κυρία Μπακογιάννη, να ζητήσουν, ως υπεύθυνα δημόσια πρόσωπα, συγνώμη από τους πολίτες που, πιστεύουμε όχι σκόπιμα, τους οδήγησαν στο να έχουν μια ακόμα λανθασμένη άποψη για ένα τόσο κρίσιμο εθνικό θέμα.

Βέβαια, το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τον κύριο Μητσοτάκη, που στήριξε το κυριότερο μέρος της αντιπολιτευτικής του εκστρατεία σχετικά με την Συμφωνία των Πρεσπών στην παραπάνω παρερμηνεία του όρου Ιθαγένεια⁽²⁾, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ισχυρίζεται ότι εκχωρήθηκε στους γείτονες η «Μακεδονική γλώσσα»⁽³⁾, λες και οι αρχαίοι Μακεδόνες, αλλά και οι νεώτεροι τους, ομιλούσαν και ομιλούν άλλη γλώσσα από αυτήν την Ελληνική και όχι απλά μια διαφορετική διάλεκτο⁽⁴⁾!

Και λέμε αυτά τα περί συγνώμης γιατί, όπως έλεγαν οι Λατίνοι:

«Errare humanum est, perseverare diabolicum»

δηλαδή, το λανθάνειν είναι ανθρώπινο, το εμμένειν είναι σατανικόν!

Σημείωση 1: Η IATE είναι σήμερα η μεγαλύτερη βάση ορολογίας παγκοσμίως και είναι διαθέσιμη στο κοινό από το 2007, συγκεντρώνοντας τους πόρους ορολογίας όλων των μεταφραστικών υπηρεσιών της ΕΕ. Σήμερα όλες οι συλλογές ορολογίας από τις μεταφραστικές υπηρεσίες των θεσμικών οργάνων και οργανισμών της ΕΕ είναι ενσωματωμένες στην από κοινού χρησιμοποιούμενη βάση ορολογίας IATE.

Σημείωση 2: Σε κάθε περίπτωση πάντως, καλόν θα είναι να κατανοήσουμε επιτέλους ότι αυτό που μας καθορίζει τελικά, δεν είναι ο τόπος που γεννηθήκαμε, αλλά οι αξίες που κουβαλάμε μέσα μας, αυτές που είναι συνυφασμένες με τον τόπο αυτό και που αποδεικνύονται μόνο με τις πράξεις και τα έργα μας. Διαφορετικά, όσοι έχουν απλώς την ελληνική Ιθαγένεια θα ήσαν Έλληνες, με την ουσιαστική σημασία του όρου αυτού, και μάλιστα τόσο περισσότερο, όσο μεγαλύτερα λόγια λένε, όσο περισσότερο φωνάζουν και βγάζουν πατριωτικές κορώνες και όσο πιο επιδεικτικά περιφέρονται στους δρόμους και τις πλατείες κρατώντας ή τυλίγοντας πάνω τους την ελληνική σημαία!

Σημείωση 3: Η επίκληση, ότι τάχα δηλαδή εκχωρήσαμε τη «Μακεδονική γλώσσα», είναι εκτός των άλλων και εξαιρετικά επικίνδυνη, διότι θέτει «εν αμφιβόλω» την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων, όπως μπορεί κανείς πολύ εύκολα να αντιληφτεί.

Προσοχή λοιπόν, μπορεί κανείς να διαφωνεί με πάρα πολλά (πραγματικά πάρα πολλά) πράγματα που έχει ή δεν έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και έχουν πει ο αρχηγός του και τα στελέχη του, τα πολιτικά όμως παιχνίδια και σκοπιμότητες, όταν έχουμε να κάνουμε με εθνικά θέματα, είναι πολύ, μα πάρα πολύ επικίνδυνα και όπως μας θυμίζει η ιστορία, η σχετικά πρόσφατη, αλλά και η παλαιότερη, υπήρξαν σε πολλές περιπτώσεις και τα δύο κυριολεκτικά καταστροφικά.

Σημείωση 4: Αν κανείς δεν ξέρει ή έχει αμφιβολίες σχετικά με τη διαφορά γλώσσας και διαλέκτου, μπορεί να βρει πολύ εύκολα σχετικά κείμενα από ειδικούς, όπου επεξηγούν με σαφήνεια γιατί διακρίνεται η μεν από τη δε.