Είμαστε σίγουρα ένας περίεργος λαός, ένας
λαός που δεν παύει να εκπλήσσει, θετικά, αλλά και αρνητικά, με αυτά που κάνει.
Ένας λαός που, για να μην πάμε πίσω στο μακρινό μας παρελθόν, άντεξε στην
πρόσφατη πολύχρονη οικονομική κρίση, που κανονικά θα είχε κυριολεκτικά διαλύσει
κάποιον άλλο, με τραύματα, βέβαια, και πληγές, κοινωνικές και θεσμικές, αλλά παρέμεινε
όρθιος, έτοιμος να προχωρήσει και να συνεχίσει πάλι τον δρόμο του, λες και τα
όσα πέρασε δεν τον επηρέασαν, δεν τον κούρασαν, δεν τον απογοήτευσαν. Ένας λαός
που έδειξε ανθρωπιά και αλληλεγγύη μέσα σε πολύ δύσκολες καταστάσεις. Ένας λαός
που, ως δια μαγείας, συσπειρώνεται, ξεπερνώντας διαφορές και αντιπαλότητες,
όταν νιώθει ότι απειλείται και βέβαια ένας λαός που συνεχίζει να βγάζει ανθρώπους
που στο κατάλληλο περιβάλλον, κυρίως στο εξωτερικό, αλλά και εδώ,
αναδεικνύονται τόσο ως εργαζόμενοι όσο και ως επιστήμονες και επιχειρηματίες.
Από την άλλη πάλι βλέπει κανείς να
συμβαίνουν πράγματα που τον κάνουν να αναρωτιέται αν αυτός ο λαός ζει στο
σήμερα ή στην «κοσμάρα» του, με κυρίαρχο θέμα στις συζητήσεις (διαμάχες
καλύτερα) στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση να είναι το ποδόσφαιρο και οι
ανούσιες αντιπαραθέσεις των κομμάτων, με την Αριστερά να μένει κολλημένη στον
19ο αιώνα και στις θεωρίες των Μαρξ και Ένγκελς, να μη μπορεί ακόμη να
ξεπεράσει το τραύμα του εμφυλίου, να σπαταλά τον χρόνο της προσπαθώντας να
αιτιολογήσει ότι τα Μνημόνια προκάλεσαν την κρίση και όχι η κρίση τα Μνημόνια
και ότι οι εισερχόμενοι λάθρα μετανάστες πρέπει να λέγονται παράτυποι(!!) και
όχι παράνομοι μετανάστες ή λαθρομετανάστες, ακόμα δε χειρότερα, επιμένοντας ότι
η χώρα, με το ένα σχεδόν εκατομμύριο ανέργους, πρέπει να δέχεται ανεξέλεγκτα όλης
της γης τους κατατρεγμένους και δυστυχισμένους!
Έχουμε όμως και μια Δεξιά με τις χρόνιες
αγκυλώσεις της, που καταντούν γραφικές, αναχρονιστικές, αλλά ενίοτε και
επικίνδυνες με τις εθνικιστικές κορώνες και αγκαλιές ακόμα και με το πιο
συντηρητικό κομμάτι της Εκκλησίας (όσα ψηφαλάκια… προσέλθετε!), μη μπορώντας να
απαγκιστρωθεί και να απαλλαγεί επιτέλους από τους ψευτο-πατριώτες, τους
υπερεθνικιστές και τους υπερδεξιούς που κάθε τόσο ξεπετάγονται και μας δείχνουν,
για να μην τους ξεχνάμε, την παρουσία τους.
Παιδεία
και το κερασάκι
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι έχουμε και μια
τεράστια υποχώρηση της ανθρωπιστικής Παιδείας στο σχολείο, αλλά και στην
οικογένεια, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (μετά ψάχνουμε να βρούμε τρόπους να
εξηγήσουμε και να καταπολεμήσουμε φαινόμενα όπως το bulling στα σχολεία, τον χουλιγκανισμό στα
γήπεδα, τις καθημερινές αντικοινωνικές συμπεριφορές και τόσα άλλα). Έτσι έχουμε απόλυτη
επικράτηση του ό,τι προσδοκάται ότι θα είναι απλά, και μόνο, οικονομικά ωφέλιμο
και παιδιά και νέους να ασχολούνται με τις ώρες στα social media και να έχουν τόσο προσκολληθεί στο
κινητό και στο tablet
τους που εμφανίζουν σημάδια σοβαρής στέρησης, όταν τυχόν τα αποχωρίζονται,
μιας στέρησης που χρήζει σε αρκετές περιπτώσεις ιατρικής παρακολούθησης!
Το κερασάκι στην τούρτα στην κατάσταση
αυτή έρχεται, βέβαια, και το βάζει η «ελεύθερη» Τηλεόραση, όπου τα κανάλια,
ευτυχώς όχι τα κρατικά, συναγωνίζονται μεταξύ τους ποιο θα αποβλακώσει
περισσότερο τους τηλεθεατές τους και θα γεμίσει το σπίτι τους με κάθε λογής
σκουπίδια (όχι βέβαια ότι πολλά ραδιοφωνικά κανάλια πάνε πίσω), με «πρωϊνάδικα»
όπου η βλακεία και η γελοιότητα ξεπερνούν κάθε όριο, με αξιοθρήνητες και
υποτιμητικές για τις γυναίκες εκπομπές, με ό,τι είναι δυνατόν να υπάρξει για να
γεμίσουν αυτά το πρόγραμμα τους και να αποχαυνωθούν οι τηλεθεατές τους, με
κατακλυσμό από εκπομπές μαγειρικής, για να χορταίνουν με εικόνες οι χιλιάδες άνεργοι
που κάθονται μπροστά στο άδειο πιάτο τους (φάτε μάτια ψάρια κ.λπ.) και ταινίες
που όποιος τύχει και έχει το κουράγιο να τις παρακολουθήσει, μετά από
ατελείωτες διαφημίσεις (αλήθεια, αν δεν κάνω λάθος, υπάρχει ένα σχετικό χρονικό
όριο γι’ αυτές, που όμως φαίνεται ότι το λεγόμενο Τηλεοπτικό Συμβούλιο μάλλον
το έχει κάπου ξεχάσει), στο τέλος απορεί, αν δεν τον έχει πάρει ο ύπνος, πώς
στο καλό γίνεται και βγαίνει κι αυτός ζωντανός μετά τόσους σκοτωμούς, πιστολίδι
και ανατινάξεις.
Βλακεία,
ανευθυνότητα, κερδοσκοπία και δογματισμός
Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Μα, με αφορμή το
ξέσπασμα της επιδημίας του κορονοϊού, όπου από τη μία η Πολιτεία και το αρμόδιο
επιστημονικό προσωπικό δείχνουν σοβαρότητα, λαμβάνοντας και εξηγώντας
αντίστοιχα τα όσα μέτρα κρίνονται απαραίτητα να λαμβάνονται, ώστε να προληφθεί
ή τουλάχιστον καθυστερήσει η εξάπλωση του ιού, και με το ιατρικό προσωπικό στα
Νοσοκομεία να δίνει υπεράνθρωπο αγώνα για ανταποκριθεί στην κατάσταση που έχει
προκύψει και από την άλλη να έχουμε ηλίθιους, άσχετους και επικίνδυνα
ανεύθυνους να λένε στον κόσμο ή να τον προτρέπουν να κάνει πράγματα που αυτοί
αυθαίρετα νομίζουν ή τους συμφέρει.
Δεν
είναι όμως δυνατόν και το ιερατείο της Ελλάδος να λέει στους πιστούς,
αντίθετα με άλλες ορθόδοξες εκκλησίες, ότι δεν συντρέχει κανένας κίνδυνος να κοινωνούν με τον τρόπο που γινόταν πριν την
εμφάνιση αυτής της επιδημίας, επικαλούμενο δογματικές αντιλήψεις που δεν
στοιχειοθετούνται πουθενά, ούτε επιστημονικά, αλλά ούτε στους λόγους του ίδιου
του Χριστού και τα κηρύγματα των αποστόλων, μετατρέποντας έτσι ουσιαστικά τους
πιστούς σε υγειονομικές βόμβες για όλους εμάς τους υπολοίπους. Αυτό τελικά πιστεύουν
ότι είναι η ουσία του κηρύγματος «Αγαπάτε αλλήλους»;
Εδώ φαίνεται πλέον καθαρά, με την
εκδήλωση της κρίσης αυτής που αφορά την υγεία συνολικά των ανθρώπων μιας χώρας,
ότι ήρθε η ώρα να σπάσουμε αυγά, να γίνει επιτέλους διαχωρισμός Κράτους και
Εκκλησίας, όπου ο καθένας είναι ελεύθερος μεν να πιστεύει ότι θέλει, όλοι όμως θα
είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν στους Νόμους του κράτους και τις εντολές των
αρμοδίων φορέων. «Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ». Τελεία
και παύλα!
Τα παραπάνω, βέβαια, δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν,
όταν πάνω από ένας στους δύο Έλληνες πιστεύουν στα θαύματα και στο μάτι (έρευνα διαΝΕΟσις το 2020), δεν μπορεί όμως να μη μας κάνουν να θυμηθούμε
κι αυτό που φέρεται να είπε ο Αϊνστάιν:
«Δύο
πράγματα είναι άπειρα: το Σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και δεν είμαι τόσο
σίγουρος για το πρώτο»!
Τι
δέον γενέσθαι;
Η πολιτεία έχει καθήκον να προστατεύσει
τους πολίτες της με Νόμο, επεκτείνοντας εκείνον περί διασποράς ψευδών ειδήσεων,
με βάση τον οποίο:
«Όποιος
βοηθά ή συντελεί με πράξεις ή λόγους στην εξάπλωση ασθενειών, διαπράττει
κακούργημα και αντιμετωπίζεται αναλόγως»!
Βλέπετε,
η απλή νουθεσία είναι αποτελεσματική, εφόσον βεβαίως συντρέχουν και άλλες
συνθήκες και παράγοντες, μόνο όμως μέχρι κάποια ηλικία. Απ’ αυτήν και μετά πρέπει να
ισχύει ότι: «Όπου δεν πίπτει λόγος, (επι)πίπτει… ο Νόμος!».
Τι να κάνουμε; Αυτή είναι η μια αναγκαιότητα,
όσο η πραγματική Παιδεία πάσχει, με την εμπέδωση των αξιών και της κοινωνικής
ευθύνης να βρίσκονται σε διαρκή υποχώρηση, και όσο ισχύει, δυστυχώς για πάρα
πολλούς από μας, αυτό που οι ψυχολόγοι αποκαλούν ως φαινόμενο «backfire», που σε εκλαϊκευμένη μορφή λέει:
«Όταν
τα βαθύτερα αισθήματα και πεποιθήσεις μας έρχονται σε σύγκρουση με την
πραγματικότητα, τότε… αλίμονο στην πραγματικότητα!»
Όσο για εκείνους τους παπάδες
που προτρέπουν τους πιστούς να εξακολουθούν να κοινωνούν όπως πριν, αγνοώντας τα
όσα λένε οι ειδικοί, δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά το να κοινωνήσουν και οι
ίδιοι, σε ένα αυστηρά ελεγχόμενο ιατρικό περιβάλλον, από το ίδιο κουταλάκι που
μόλις κοινώνησε ένας πιστός που έχει προσβληθεί από τον κορονοϊό και μετά να
εγκλειστούν κανονικά για δεκατέσσερις ημέρες σε ειδικό γι’ αυτές τις
περιπτώσεις θάλαμο αρνητικής πίεσης. Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να
ελεγχτεί του λόγου τους το αληθές ή όπως ειπώθηκε στην αρχαιότητα σε αντίστοιχη
περίπτωση: «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το
πήδημα!»
Σημείωση: Μια
αντίστοιχη διαδικασία θα ήταν πολύ αποτελεσματική, εάν επιβαλλόταν και σε όλους
εκείνους που πουλούν ή προτρέπουν τον κόσμο να κάνει, αγνοώντας την κρισιμότητα
και το επικίνδυνο της κατάστασης, διάφορα γιατροσόφια. Πέρα από το ότι θα
διασκεδάζαμε πάρα πολύ, θα υπήρχε και αρκετή πιθανότητα να απαλλαχθεί η χώρα,
μια και καλή, απ’ όλους αυτούς!
