ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ (μέρος 2ο): ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ… ΤΩΡΑ!

Στο πρώτο μέρος του άρθρου αυτού εκθέσαμε τα όσα ήρθαν στην επιφάνεια με την εμφάνιση αλλά και εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού. Το βασικό όμως σ’ αυτήν την ιστορία είναι, όπως πάντα, πέρα από τις διαπιστώσεις, το πού καταλήγουμε μετά τα όσα έγιναν και αναφέραμε. Ας δούμε λοιπόν σε ό,τι ακολουθεί τα βασικά συμπεράσματα, ένα - ένα.

ΤΕΛΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Το βασικό νόημα της ζωής

Πρέπει να καταλάβουμε ότι ζωή έχει νόημα όταν υπάρχουν και άλλοι¹ να μοιραστούμε τις χαρές και τις λύπες μας, τα προβλήματα μας, να κάνουμε παρέα, να διασκεδάσουμε, να μιλήσουμε, να συμφωνήσουμε, αλλά και να διαφωνήσουμε, να πανηγυρίσουμε, να μοιραστούμε την καθημερινότητα μας. Όλα τα άλλα έχουν νόημα μόνον όταν υπάρχουν και οι άλλοι. Η οδυνηρή εμπειρία του περιορισμού μας στο σπίτι, η αδυναμία να έρθουμε σε πραγματική επαφή με ανθρώπους, δικούς μας, φίλους, αλλά και άλλους, δεν πρέπει να ξεχαστεί. Δεν μπορούμε να ζούμε μόνοι μας. Εξάλλου, όπως λέει και η σοφία του απλού λαού: μοναχός, ούτε στον παράδεισο!

Πρώτα η Υγεία!

Η υγεία μας είναι το πολυτιμότερο φυσικό² αγαθό που έχουμε, το πρώτο. Πρέπει να την προσέχουμε και να μην την ξεχνάμε και την παραμελούμε. Το ίδιο και το κράτος για τους πολίτες του. Το Δημόσιο Σύστημα Υγείας πρέπει να καταλάβει τη θέση που του αξίζει στις προτεραιότητες μας. Το ίδιο και οι αμοιβές του ιατρικού και νοσηλευτικού του προσωπικού. Τότε θα μπορεί κανείς να πει ότι οι γνωστές δυσλειτουργίες που τόσο μας ταλαιπωρούν και οι άλλες απαράδεκτες καταστάσεις που τόσο μας εξοργίζουν δεν θα μπορεί πλέον να είναι ανεκτές, θα πάψει δε αυτόματα και το γνωστό, όπως τόσα άλλα, ψευτοδίλημμα: δημόσια ή ιδιωτική παροχή υπηρεσιών Υγείας; Ο λόγος είναι ότι, όταν κάτι σε καλύπτει με επάρκεια και εσύ θέλεις κάτι άλλο, τότε ισχύει απλώς το: περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα!

Ώρα για αποκατάσταση του πρωτογενούς και δευτερογενούς Τομέα

Η Ελλάδα, ως χώρα, είναι ένας πραγματικός παράδεισος. Έχει τα πάντα! Εμείς, όμως, οι μόνιμοι κάτοικοι της φαίνεται ότι δεν το έχουμε πολυκαταλάβει και, πέραν του ότι την καταστρέφουμε σταδιακά, όποτε και όσο μπορούμε, δεν έχουμε δώσει και την ανάλογη σημασία και δεν έχουμε στρέψει, τόσο όσο χρειάζεται, την προσοχή μας στα φυτικά προϊόντα που η γης αυτή μπορεί να παράγει, ώστε να τα αξιοποιήσουμε ανάλογα, αναδεικνύοντας την εξαιρετική και πολλές φορές μοναδική τους ποιότητα, και να τα προβάλουμε διεθνώς.

Το χειρότερο είναι ότι με την άνοδο του Τουρισμού ο πρωτογενής τομέας μειώθηκε σημαντικά, όπως δείχνουν τα στοιχεία, και σε αρκετές περιπτώσεις μάλιστα καλλιέργειες ή τομείς εγκαταλείφτηκαν. Το δέλεαρ, βέβαια, του Τουρισμού είναι μεγάλο και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, αν και χρειάζεται κι εκεί να γίνουν αρκετά βήματα και να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών, γιατί διαφορετικά υπάρχουν χώρες, πέρα απ’ εκείνες που πραγματικά παρέχουν υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και κατέχουν σημαντικό μερίδιο στην τουριστική πίττα, που καραδοκούν, δίπλα μας ή κοντά μας, εκμεταλλευόμενες το γνωστό, «η φτήνια τρώει τον παρά». Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι εντελώς επικίνδυνο έως εγκληματικό η οικονομία της χώρας να στηρίζεται σε τόσο μεγάλο βαθμό στον Τουρισμό, γιατί, όπως διαπιστώνουμε πάλι τώρα, έχει ο καιρός γυρίσματα!

Fake news: Υπάρχει και το αυγό του Κολόμβου!

Πολλές φορές υπάρχουν θέματα που φαίνονται δύσκολα και δυσεπίλυτα, ενώ κατ’ ουσία είναι απλά, σαν το αυγό του Κολόμβου. Κάτι τέτοιο φαίνεται να συμβαίνει και με τα λεγόμενα «fake news» που κατακλύζουν το διαδίκτυο, όπου στο όνομα τάχα της ελευθερίας της έκφρασης ο καθένας διαδίδει ό,τι θέλει, συμπαρασύροντας μ’ αυτά όχι μόνο ένα σωρό κόσμο που τα πιστεύει, αλλά οδηγώντας τους ενίοτε και σε ενέργειες που είναι επικίνδυνες τόσο για τους ίδιους όσο και τους άλλους.

Η λύση όμως, όπως είπαμε, είναι απλή αρκεί να το θέλουν τα κράτη και να το επιβάλουν πρώτα - πρώτα στα ίδια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης³. Έτσι, όποιος πολίτης δημοσιεύει μία είδηση θα πρέπει, αφού απευθύνετε σε ευρύ κοινό, είτε να την τεκμηριώνει με επάρκεια, είτε να αναφέρει την πρωτογενή της πηγή, εκείνη δηλαδή που την παρήγαγε ή την πρωτοδημοσίευσε και όχι αυτήν που την αναπαρήγαγε. Διαφορετικά θα του επιβάλλονται αυστηρότατες κυρώσεις, χρηματικές και ποινικές. Εν προκειμένω, παίρνοντας παράδειγμα από το αυγό του Κολόμβου, ισχύει πάντα γι’ αυτές τις περιπτώσεις αυτό που, παραφράζοντας, λέγεται: αν δεν σπάσουμε αυγά, δεν… λύνουμε προβλήματα!

Θρησκεία: Μήπως κάποια θέματα πρέπει να ξαναϊδωθούν;

Η πίστη σε ό,τι θεωρεί κάθε θρησκεία είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Δυστυχώς όμως, για να αναφερθούμε μόνο στη Χριστιανική θρησκεία, με τον καιρό, αλλά και με τις αποφάσεις που ελάμβαναν οι διάφορες οικουμενικές σύνοδοι, επικράτησε ο λατρευτικός χαρακτήρας και, όταν και όπου δεν μπορούσε να δοθεί μια εξήγηση ή δεν μπορούσε να υπάρξει συμφωνία, η δημιουργία δογμάτων, δηλαδή απαραβίαστων απόψεων σχετικά με τα θέματα αυτά, απόψεων που έπρεπε να γίνουν, και έγιναν, γενικά παραδεκτές από το σύνολο των πιστών. Αποτέλεσμα αυτών είναι η ουσία της διδασκαλίας του Ιησού να έρχεται σε δεύτερη μοίρα, παραχωρώντας την πρώτη θέση σε τυπολατρίες και δογματικές αντιλήψεις, γεγονός που οδήγησε και τους προκαθήμενους της δικής μας Εκκλησίας, της Ορθόδοξης, σε δηλώσεις και διατυπώσεις σαν και αυτές που αναφέρθηκαν στην αντίστοιχη ενότητα του πρώτου μέρους της ανάρτησης αυτής, δηλώσεις που μας θυμίζουν το: έτσι είναι, εάν έτσι… νομίζουμε!

Τελικά, δεν είμαστε και τόσο…

Υπάρχει όμως ένα ερώτημα που πλανάται στα χείλη όλων, Ελλήνων και ξένων: Πώς έγινε κι ένας λαός που βασικά ήταν και είναι απείθαρχος να επιδείξει τέτοια συμπεριφορά και να πειθαρχήσει, σχεδόν καθολικά και χωρίς διαμαρτυρία, σε εντολές που σ’ άλλες περιπτώσεις θα τον είχαν βγάλει στους δρόμους και στα πεζοδρόμια;

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι μία, αλλά πολλές, ίσως οι ακόλουθες:

♦    Ο κόσμος για πρώτη φορά είδε μια κυβέρνηση αποφασισμένη, έτοιμη να λάβει έγκαιρα και χωρίς παλινωδίες μέτρα που αφορούσαν την προστασία όλων, χωρίς διακρίσεις. Αυτό φάνηκε και όταν απαγορεύτηκε το κάπνισμα στους κλειστούς χώρους.

♦   Οι αποφάσεις αυτές ελήφθησαν σταδιακά και όχι αιφνιδιαστικά και πάντα μετά εισήγηση των ειδικών, αναγνωρισμένων τόσο εδώ όσο κι στο εξωτερικό⁴, και όχι κάποιων υπουργών, υφυπουργών ή άλλων υπηρεσιακών παραγόντων.

♦    Στην αποδοχή των μέτρων συνέβαλε και το σύνολο σχεδόν της αντιπολίτευσης⁵. Κανείς τους δεν ήθελε να θεωρηθεί υπαίτιος του να οδηγηθούν οι Έλληνες κατά εκατοντάδες ή ακόμα και χιλιάδες σε νεκροταφεία. Αυτό πέραν των άλλων θα αποτελούσε και το οριστικό πολιτικό τέλος τόσο των ιδίων όσο και της παράταξης τους.

♦    Ο Έλληνας, όσο κι αν του προσάπτουν πολλά ελαττώματα, βλέπει τι συμβαίνει γύρω του και δεν είναι χαζός, ώστε να βάλει την οικονομία πιο πάνω από τη ζωή του, πόσο μάλλον όταν είδε ότι στην γειτονική Ιταλία δεν προλάβαιναν να θάψουν τους νεκρούς!

♦    Τέλος, αυτοί που επλήγησαν είδαν ότι δεν τους άφησαν στον δρόμο. Πήραν αφενός κάτι, που μαζί με την αναστολή των φορολογικών ή δανειακών υποχρεώσεων τους θα τους βοηθούσε να ανταπεξέλθουν, έστω με αρκετή ως μεγάλη δυσκολία, στις καθημερινές τους ανάγκες τον πρώτο καιρό. Η μείζων αντιπολίτευση βέβαια έλεγε ότι πρέπει να τους δοθούν περισσότερα, αλλά μετά το πάθημα του «Λεφτά υπάρχουν» και του βασικού αγνώστου που είναι το πόσο θα διαρκέσει αυτή η επιδημία, αλλά και τι θα γίνει όταν αυτή κάπως περάσει, κανείς πλέον (εντάξει, οι περισσότεροι) δεν πιστεύει ότι υπάρχουν… «λεφτόδεντρα»!

Τις διαπιστώσεις πάντως αυτές, οι πολιτικοί καλόν είναι να τις κρατήσουν ως παρακαταθήκη και ως μάθημα και στο μέλλον!

Παραπομπές

1.    Κάποιο, ίσως, αντιταχθούν σ’ αυτό, φέρνοντας σαν παράδειγμα τους ασκητές που περνούν όλη τη ζωή τους προσευχόμενοι, διαλογιζόμενοι και μακριά απ’ τον κόσμο, τις υλικές ανάγκες και τους πειρασμούς. Εδώ, όμως, έγκειται και η αξία του να ζεις μαζί με άλλους, διότι ακριβώς το να ζεις μαζί με άλλους σε κάνει, αν το θέλεις βέβαια, να οδηγηθείς σε βαθύτερα συμπεράσματα σχετικά με το ποιος είσαι, τι κάνεις και τι είναι αυτό που αξίζει ή όχι. Υπάρχει όμως στο επιχείρημα τους αυτό και μια τεράστια αντίφαση· εάν ο Θεός ήθελε να ζει ο κάθε άνθρωπος μόνος τους, μακριά από τα πάντα, αφιερώνοντας την ζωή του μόνο σ’ αυτόν, δεν ήταν ανάγκη να φτιάξει, όπως οι ίδιοι πιστεύουν, όλα αυτά τα θαυμαστά της δημιουργίας του!

2.    Πολλές φορές γίνεται σύγχυση ανάμεσα στα φυσικά αγαθά, που είναι αυτά που αφορούν την ίδια τη ζωή και ύπαρξη μας, και τα άλλα που έχουν να κάνουν με τα αισθήματα μας, όπως η αγάπη, ή οι βαθειά ριζωμένες άυλες ανάγκες μας, όπως αυτή της ελευθερίας. Έτσι, σε σχετικά πρόσφατη ραδιοφωνική εκπομπή, σοβαρός αλλά και βαθιά θρησκευμένος, κατά τα φαινόμενα, καθηγητής ισχυρίστηκε ότι το να θεωρούμε την υγεία ως το πρώτιστο αγαθό είναι «μπούρδες»(!), αφού κατ’ αυτόν χωρίς την αγάπη οι γιατροί, αλλά και τόσοι άλλοι εργαζόμενοι, δεν θα αψηφούσαν τον κίνδυνο να μολυνθούν από τον κορονοϊό, για να φροντίσουν τους ασθενείς και να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες του κοινωνικού συνόλου. Κι αυτό είναι σωστό, ως προς το δεύτερο μέρος, μόνο που, εάν όλοι αυτοί δεν είχαν την υγειά τους, όση αγάπη κι αν διέθεταν, δεν θα μπορούσαν να την εκδηλώσουν με πράξεις, σαν κι αυτές προς τους συνανθρώπους τους!

3.   Αυτονόητο είναι ότι οι εταιρίες διαδικτυακών υπηρεσιών θα πρέπει να ελέγχουν, και υπάρχει τρόπος γι’ αυτό, αρχικά τη δημοσίευση υβριστικών ή δυσφημιστικών κειμένων. Όσον αφορά την περίπτωση διακίνησης ειδήσεων (προσοχή· δεν αφορά την δημοσίευση πρωτογενών ειδήσεων) θα πρέπει, προτού αναρτήσουν κάποια, να διασφαλίζουν ότι στο κείμενο αυτής υπάρχει οπωσδήποτε σύνδεσμος (link), εάν αυτός που την διακινεί είναι άτομο, ή αναφορά ή link, προκειμένου περί του έντυπου ή ηλεκτρονικού τύπου, που θα παραπέμπει στην πηγή της είδησης αυτής. Απ’ εκεί και πέρα η μεν Πολιτεία θα είναι σε θέση να ελέγξει και να πράξει τα δέοντα οι δε αναγνώστες, μετά, να κρίνουν το εάν αυτή η πηγή είναι πράγματι αξιόπιστη ή όχι. Βλέπετε, για μια ακόμα φορά και για μια ακόμα περίπτωση, άλλο είναι ελευθερία και άλλο ανευθυνότητα και ασυδοσία!

4.    Προκαλεί βδελυγμία, τώρα που φαίνεται ότι αποφύγαμε τον μεγάλο κίνδυνο και τις εκατόμβες των νεκρών, να βγαίνουν κάποια άθλια υποκείμενα και να θέλουν να σπιλώσουν το όνομα και την υπόληψη των επιστημόνων αυτών. Είπαμε, η βλακεία είναι άπειρη, αμέτρητη, οι εκπρόσωποι της, όμως, στα μέσα επικοινωνίας είναι συγκεκριμένοι κι έχουν όνομα, όπως και τα κανάλια και οι σταθμοί που τους φιλοξενούν!

5.  Το πόσο αληθινό είναι αυτό φάνηκε από το ότι άρκεσε απλώς να διακοπεί κάπως η γενική συμφωνία (consencus) σχετικά με το πόσο αναγκαία είναι τα μέτρα για τη μη διάδοση του ιού, για να γεμίσουν οι πλατείες απ’ όσους δεν αποδέχονται τα μέτρα αυτά (οι ιδεοληψίες και η βλακεία, ιδίως όταν θεωρείς ότι εσύ δεν κινδυνεύεις, είναι ακατανίκητες). Βέβαια, δεν πρέπει να μας διαφύγει, βλέποντας και το τι συμβαίνει στις παραλίες, αλλά και αλλού, ότι υπήρξε και μια εμφανής χαλάρωση των μέτρων, που ομολογουμένως δεν ήταν και τόσο αυστηρά όσο αυτά που εφάρμοσαν άλλες χώρες. Εδώ, ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα του.

Training vouchers: Τελικά, ποιος θα πληρώσει το… «μάρμαρο»;

Αυτές τις ημέρες, δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ η Κοινή Υπουργική Απόφαση (ΚΥΑ) των υπουργείων Οικονομικών, Ανάπτυξης & Επενδύσεων και Εργασίας & Κοινωνικών Υποθέσεων βάση της οποίας μπορεί να δοθούν, άμεσα και χωρίς κάποια υποχρέωση επιμόρφωσης, στους πληττόμενους λόγω κορονοϊού έξη κλάδους, που αφορούν ανεξάρτητους επαγγελματίες, μηχανικούς, δικηγόρους, γιατρούς, οικονομολόγους και λογιστές, εκπαιδευτικούς και ερευνητές, που θα τους ονομάζουμε χάριν συντομίας στο εξής «αυτοαπασχολούμενους», τα 600 ευρώ.

Ως γνωστόν, τα χρήματα αυτά ήταν να δοθούν, ως χρηματική ενίσχυση, αρχικά από το περιβόητο πλέον «Πρόγραμμα Στήριξης Επιστημόνων – Ελευθέρων επαγγελματιών», που θα επέτρεπε την ενίσχυση τους αυτή με επιταγή κατάρτισης (training voucher), εάν συμμετείχαν σε πρόγραμμα ασύγχρονης τηλεκατάρτισης.

Το Πρόγραμμα όμως αυτό, αφού προκάλεσε πολλές αντιδράσεις από κάποιους από τους εκπροσώπους ή μέλη των κλάδων αυτών και καταγγελίες απ’ όσους αποπειράθηκαν να το παρακολουθήσουν για την ποιότητα του, κυρίως όμως καταιγισμό καταγγελιών από πλευράς της αντιπολίτευσης – από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως αλλά και σύσσωμου του φιλικού (όχι όμως μόνο) και κομματικού του τύπου – ότι πρόκειται για σκάνδαλο μεγάλων διαστάσεων, αποσύρθηκε εσπευσμένα, έπειτα από απόφαση του Μεγάρου Μαξίμου και αναγνώριση από τον ίδιο τον Υπουργό Εργασίας ότι: «Δυστυχώς, το περιεχόμενο, σε πολλά σημεία του, δεν ήταν αυτό που αντιστοιχεί σε ένα τέτοιο Πρόγραμμα»!

Απομένει λοιπόν να απαντηθεί, μετά τα όσα ειπώθηκαν ή καταγγέλθηκαν σχετικά με το Πρόγραμμα αυτό τηλεκατάρτισης, που τα συμμεριστήκαμε σχεδόν όλοι εμείς οι υπόλοιποι, χωρίς όμως, είναι αλήθεια, να το ψάξουμε και ιδιαίτερα, το ερώτημα: τα πράγματα είναι έτσι ή, καλύτερα, ακριβώς έτσι ή, ακόμα καλύτερα, μόνον έτσι;

Αυτά που ακολουθούν μπορεί να δώσουν, μέσω της μεθόδου των ερωτο-απαντήσεων μια ολοκληρωμένη και κυρίως τεκμηριωμένη απάντηση στο ερώτημα αυτό, κυρίως όμως, πέρα του ποιος και πόσο έχει δίκαιο ή άδικο σχετικά με την όλη ιστορία και τα όσα καταγγέλθηκαν, να δούμε, κι αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, το ποιος θα είναι αυτός που θα πληρώσει τελικά το… «μάρμαρο¹»!

ΟΤΑΝ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ… ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ (ΑΚΡΙΒΩΣ ή ΜΟΝΟΝ) ΕΤΣΙ, ΟΠΩΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ!

Ερώτημα 1^ο: Θα μπορούσαν οι παραπάνω αυτοαπασχολούμενοι να λάβουν την ενίσχυση αυτή κατευθείαν, χωρίς την υποχρέωση τηλεκατάρτισης, μέσω του ΕΣΠΑ;

Απάντηση: Σε κριτική που έκανε στο Πρόγραμμα αυτό η κ. Έφη Αχτσιόγλου, τομεάρχης Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργός Εργασίας, είχε, μεταξύ των άλλων, δηλώσει, όπως αναφέρει η εφημερίδα «Documanto»:

«Ήδη από τα τέλη Μαρτίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξεκαθάρισε ότι, λόγω του κορονοϊού, έκτακτο πακέτο ΕΣΠΑ μπορεί να χρησιμοποιηθεί για απευθείας ενίσχυση των αυτοαπασχολούμενων επιστημόνων χωρίς να χρειάζεται η διαμεσολάβηση των ΚΕΚ ή οποιαδήποτε είδους κατάρτιση.»

Αλλά και άλλοι, όπως ο πρώην υπουργός κ. Κουρουμπλής σε πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή του Alpha 98.9, υποστήριζαν, επίμονα, τα ίδια. Ενδεχόμενα, οι δηλώσεις τους αυτές να στηριζόντουσαν στο ότι θεώρησαν ότι τα νέα μέτρα που προτάθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Commission), υπό τον τίτλο Coronavirus Response Investment Initiative Plus (CRII+), για την κινητοποίηση βασικών επενδύσεων και πόρων για στήριξη ενεργειών αντιμετώπισης του κορονοϊού Covid-19 αφορούσαν και τη στήριξη των κλάδων που αναφέρθηκαν προηγουμένως μέσω του ΕΣΠΑ.

Πράγματι, τα μέτρα αυτά συμπληρώνουν μια προηγούμενη πρωτοβουλία, εισάγοντας εξαιρετική ευελιξία, που επιτρέπει να κινητοποιηθεί στο έπακρο όλη η μη χρησιμοποιούμενη υποστήριξη από τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία. Αυτή η ευελιξία θα παρέχεται, μεταξύ άλλων, μέσω μεταφοράς δυνατοτήτων στα τρία ταμεία της πολιτικής συνοχής, δηλαδή Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ-ERDF), Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ- ESF) και Ταμείο Συνοχής (ΤΣ-CF).

Θα έλεγε λοιπόν κανείς, βγάζοντας ένα βιαστικό συμπέρασμα από τα παραπάνω, ότι, αφού το ΕΣΠΑ χρησιμοποιεί πόρους από τα τρία παραπάνω Ταμεία και τα μέτρα CRII+ επιτρέπουν τη μεταφορά δυνατοτήτων των ταμείων αυτών, έχουν δίκιο όσοι λένε ότι για την ενίσχυση των αυτοαπασχολουμένων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθούν κατευθείαν χρηματικοί πόροι του ΕΣΠΑ.

Τα πράγματα, όμως δεν είναι έτσι ή, καλύτερα, δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο λόγος είναι ότι το ΕΣΠΑ δεν είναι ένα ακόμα χρηματοδοτικό Ταμείο για τη στήριξη π.χ. χειμαζόμενων κλάδων εργαζομένων, αλλά αποτελεί το βασικό στρατηγικό σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας, στηρίζοντας επενδυτικά και αναπτυξιακά σχέδια² που χρηματοδοτούνται κατά σημαντικό μέρος από πόρους τόσο των παραπάνω Ταμείων όσο και δύο άλλων ακόμα³.

Εάν όμως η ενίσχυση των αυτοαπασχολουμένων δεν μπορούσε να γίνει άμεσα μέσω του ΕΣΠΑ, για τον λόγο που αναφέραμε, γεννιέται το ερώτημα: από πού και πώς θα μπορούσε αυτό να γίνει;

Την απάντηση στο ερώτημα αυτό την έδωσε η ίδια Ευρωπαϊκή Επιτροπή με αφορμή την παρακάτω ερώτηση των Ευρωβουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-Προδευτική Συμμαχία, Δημήτρη Παπαδημούλη, Κώστα Αρβανίτη, Στέλιου Κούλογλου και Έλενας Κουντουρά, άσχετα αν η ερώτηση τους αυτή, όπως θα γίνει εύκολα αντιληπτό, αλλού αποσκοπούσε.

«…Με δεδομένες τις ήδη εγκριθείσες τροποποιήσεις των κανόνων που αφορούν τα Ευρωπαϊκά Διαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία, ερωτάται η Επιτροπή:

1) Είναι επιλέξιμη από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ή από άλλο ταμείο) η χρηματοδότηση μέτρων άμεσης ενίσχυσης του εισοδήματος προσώπων που ανήκουν στις ανωτέρω κατηγορίες χωρίς τη μεσολάβηση τηλεκατάρτισης μέσω ιδιωτικών ΚΕΚ;

2) Έχει εγκρίνει ή έστω ενημερωθεί για το ανωτέρω πρόγραμμα ταχείας τηλεκατάρτισης;

Πράγματι, η απάντηση της Επιτροπής, αφού ανέφερε τι ισχύει για τους εργαζομένους που βρίσκονται προσωρινά σε καθεστώς «τεχνικής μη απασχόλησης», λόγω του κορονοϊού, ανέφερε σχετικά με τους αυτοαπασχολούμενους ότι:

«Βραχυχρόνια προγράμματα για τη στήριξη της εργασίας γενικά δεν απευθύνονται στους αυτοαπασχολούμενους (οι οποίοι μπορεί να οργανώσουν τη δουλειά τους ελεύθερα και αποδέχονται τον επιχειρηματικό κίνδυνο που συνδέεται με αυτή την επαγγελματική τους δραστηριότητα). Ωστόσο, κάτω από την τρέχουσα εξαιρετική κατάσταση, όταν εθνικά προγράμματα δημιουργούνται για τον λόγο αυτό, ο ESF μπορεί επίσης να υποστηρίξει ειδικά προγράμματα για αυτοαπασχολούμενους».

Με άλλα λόγια και καταλήγοντας: Το Υπουργείο Εργασίας σωστά δεν στηρίχθηκε κατευθείαν στο ίδιο το ΕΣΠΑ, αλλά στον ESF, όπως επιβεβαιώθηκε άλλωστε και από τη γνωμάτευση της Επιτροπής. Εξάλλου, οι στόχοι του τελευταίου περιλαμβάνουν και επιτρέπουν, μέχρι και το 2020, χρηματοδοτήσεις που αποσκοπούν, μεταξύ των άλλων, στη βελτίωση της εκπαίδευσης και της κατάρτισης.

Ερώτημα 2^ο: Το Πρόγραμμα, θέτοντας ως προϋπόθεση για την ενίσχυση των αυτοαπασχολουμένων την τηλεκατάρτιση τους, απέβλεπε κυρίως στη χρηματοδότηση των ΚΕΚ και ιδιαίτερα, εμμέσως πλην σαφώς, κάποιων απ΄ εκείνους που διατείνονταν ότι διέθεταν τις λεγόμενες πλατφόρμες ασύγχρονης εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, αποκλείοντας μάλιστα και εκείνα τα Δημόσια εκπαιδευτικά Ιδρύματα, ΑΕΙ ή ΤΕΙ, που χρησιμοποιούσαν εδώ και καιρό τέτοιες πλατφόρμες;

Απάντηση: Κατ΄ αρχάς, για να μην παρεξηγηθούμε και πάρει κι εμάς η «μπάλα», άγνωσται αι βουλαί του… Υπουργείου Εργασίας (τουλάχιστον οι βαθύτερες)!

Για να εξαχθεί, όμως, κάποιο ασφαλές, κατά το δυνατόν, συμπέρασμα σχετικά με το ερώτημα που τέθηκε, θα πρέπει να δοθούν απαντήσεις στα παρακάτω επιμέρους, αλλά ουσιώδη, ερωτήματα:

1. Η διακήρυξη του Προγράμματος ήταν πλήρης ή ευνοούσε κάποιους, είχε φωτογραφικές διατάξεις και άφηνε ύποπτα παραθυράκια;

2.   Η υλοποίηση του Προγράμματος ήταν σύμφωνη με τις προδιαγραφές που αυτό περιείχε;

3. Τα περιεχόμενα στο Πρόγραμμα αντικείμενα της τηλεκατάρτισης ήταν τέτοια που δεν χρειαζόντουσαν σ’ ένα αυτοαπασχολούμενο;

Η Διακήρυξη του Προγράμματος

Εξετάζοντας τη διακήρυξη αυτή, βλέπουμε ότι μέσα από τα κεφάλαια που περιέχει, τις επιμέρους ενότητες και υποενότητες καθώς και τα παραρτήματα της, δεν αφήνει κάτι που να μην το καλύπτει, οι προδιαγραφές της είναι πλήρεις, υπερπλήρεις θα λέγαμε, δεν φωτογραφίζει κανέναν και τα σχετικά με τους ελέγχους, για όλα όσα απαιτεί το Πρόγραμμα και τις πιστοποιήσεις για την υλοποίηση του, μπορεί να πει κανείς ότι είναι επαρκή.

Τώρα, όσον αφορά τα ΚΕΚ, αν διαβάσει κανείς τα σχετικά με το δικαίωμα συμμετοχής στο Πρόγραμμα ως πάροχος των σχετικών υπηρεσιών, θα δει ότι πουθενά δεν αναφέρει ότι αυτό για την επίτευξη του σκοπού του απευθύνεται στα ΚΕΚ. Απεναντίας αναφέρει:

«Δικαίωμα συμμετοχής στο Μητρώο Παρόχων και επομένως δικαίωμα υποβολής “Αίτησης Συμμετοχής” για εγγραφή στο Μητρώο Παρόχων στο πλαίσιο της παρούσας, έχει κάθε πάροχος συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης, ο οποίος είναι αδειοδοτημένος ως Κέντρο Δια Βίου Μάθησης Επιπέδου 1 ή Κέντρο Διά Βίου Μάθησης Επιπέδου 2, σύμφωνα με το Ν.4093/2012, παρ. Θ, περιπτ. Θ15, αριθ. 5 και σύμφωνα με το Ν.4111/2013, άρθρο 30, παρ. 36 και σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 4547/2018 και Ν. 4589/2019…»

Αυτό, εξάλλου, επιβεβαιώνεται και από τον πίνακα όσων τελικά επιλέγηκαν, που δεν ήσαν πέντε ή δέκα, αλλά 399 τον αριθμό, για τη Συγκρότηση Μητρώου Παρόχων Κατάρτισης⁴, όπου αναφέρονται όχι μόνο ΚΕΚ, αλλά και ΙΕΚ, Εργαστήρια Ελευθέρων Σπουδών κ.ά. πιστοποιημένα όμως όλα ως Κέντρα δια Βίου Μάθησης (Κ.Δ.Β.Μ.).

Εάν τώρα γεννιέται το ερώτημα, γιατί ήταν τόσο μεγάλος ο αριθμός των Παρόχων που εγκρίθηκαν, αυτό οφείλεται στο ότι για την υλοποίηση του Προγράμματος, λόγω του ότι απευθυνόταν σε 180.342 αυτοαπασχολούμενους, ήταν επιβεβλημένο να συμμετάσχουν πάρα πολλά, αδειοδοτημένα όμως, Κέντρα Δια Βίου Μάθησης⁵, που θα επιτελούσαν όχι μόνο τη γραφειοκρατική δουλειά, εγγραφές ενδιαφερομένων, πιστοποιήσεις παρακολούθησης των μαθημάτων και ό,τι άλλο απαιτείτο για την υλοποίηση του Προγράμματος και την παροχή της σχετικής ενίσχυσης με επιταγή κατάρτισης (training vouchers) στους αυτοαπασχολούμενους που θα εγγράφονταν σ’ αυτά, αλλά και τη διασύνδεση τους με τις πλατφόρμες εκείνων που θα διέθεταν, αν τελικά θα επιλέγονταν, τα κατάλληλα Ολοκληρωμένα Συστήματα Τηλεκατάρτισης (Ο.Σ.Τ.Κ.).

Στο ερώτημα, τώρα, γιατί δεν υπέβαλαν αίτηση τα ΑΕΙ που διαθέτουν Ολοκληρωμένα Συστήματα Τηλεκατάρτισης, αυτό είναι κάτι που πρέπει να το ψάξουν τα ίδια.

Ήταν λοιπόν όλα εντάξει σχετικά με τη διακήρυξη του Προγράμματος. Όχι βέβαια. Μια πιο προσεκτική ανάγνωση θα διέκρινε κάποιες επαναλήψεις (στην υποενότητα 8.2.1. που αφορά υποχρεώσεις Παρόχων, οι υπ’ αριθμόν 8 και 10 είναι ακριβώς οι ίδιες). Κι αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως μια αβλεψία, το γεγονός ότι, ενώ στη διακήρυξη του Προγράμματος από την αρχή αναφέρεται ότι «το πρόγραμμα κατάρτισης των ωφελουμένων […] διενεργείται κατ΄ αποκλειστικότητα με τη μέθοδο της ασύγχρονης τηλεκατάρτισης», στο Παράρτημα ΧΙ στην ενότητα 3.1 αναφέρεται ότι «Οι δραστηριότητες μπορεί να είναι μαθήματα ασύγχρονης ή σύγχρονης τηλεκατάρτισης ή συνδυασμός τους.»(!) ενώ το αποκορύφωμα είναι η ενότητα 3.3 που αφιερώνεται ολόκληρη στη «Λειτουργικότητα Σύγχρονης Τηλεκατάρτισης».

Αυτά, όμως, είναι απαράδεκτα κι αποτελούν μια πρώτη ένδειξη της βιασύνης που υπήρξε για να προχωρήσει το Πρόγραμμα αυτό!

Η υλοποίηση του Προγράμματος

Εδώ είναι που λένε: «καλά τα λόγια, στην πράξη τι γίνεται». Και είναι που στην πράξη το Πρόγραμμα κυριολεκτικά καταβαραθρώθηκε, αφού δέχτηκε καταιγισμό καταγγελιών, από εφημερίδες αλλά και από αυτοαπασχολούμενους σχετικά με την προχειρότητα και το ίδιο το περιεχόμενο των κατ’ επίφαση, όπως φαίνεται, Ολοκληρωμένων Συστήματων Τηλεκατάρτισης (Ο.Σ.Τ.).

Ο εμφανής λόγος είναι ότι προφανώς και για μια ακόμα φορά, παρά τα όσα εκτενώς ανέφερε η Διακήρυξη περί διενέργειας ελέγχων, τέτοιοι έλεγχοι δεν υπήρξαν, γεγονός που ουσιαστικά ομολογήθηκε κι από τον ίδιο τον υπουργό που δήλωσε: «…Δυστυχώς, το περιεχόμενο, σε πολλά σημεία του, δεν ήταν αυτό που αντιστοιχεί σε ένα τέτοιο Πρόγραμμα», επιρρίπτοντας στη συνέχεια την ευθύνη στα ΚΕΚ, λέγοντας: «…Ταυτόχρονα, με εντολή του Πρωθυπουργού, ξεκινά αξιολόγηση των Κέντρων Επαγγελματικής Κατάρτισης μέσω ενδελεχούς ελέγχου της ποιότητας των προγραμμάτων κατάρτισης και ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού. Κάτι που δεν συνέβη, βεβαίως, τα τελευταία χρόνια.»

Το θέμα, όμως, κ. Υπουργέ είναι ότι το πρόβλημα δεν παρουσιάστηκε με τα ΚΕΚ⁶, που καλόν είναι, μιας και συνέβησαν τα όσα συνέβησαν, να ελεγχθούν κι αυτά όσον αφορά την πιστοποίηση τους ως Κ.Δ.Β.Μ., αλλά με τα Ο.Σ.Τ. που επιλέχθηκαν, με τους ιδιοκτήτες τους καθώς και εκείνους που έλεγξαν, αν έλεγξαν, και τα μεν και τους δε!

Τώρα, όσον αφορά το εάν το Πρόγραμμα αυτό ήταν τελικά ένα πρόσχημα για να μοιραστούν δεκάδες εκατομμύρια στους ημετέρους της κυβέρνησης που διέθεταν τις σχετικές «πλατφόρμες» τηλεκατάρτισης, κατά τα λεγόμενα πάντοτε εφημερίδων αλλά και βουλευτών της αντιπολίτευσης, εδώ το θέμα είναι μεν πολύ σοβαρό, γιατί η διασπάθιση δημοσίου χρήματος αποτελεί κακούργημα, η διερεύνηση του όμως ξεφεύγει από όρια και τον σκοπό του παρόντος.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, θα πρέπει να δοθεί μια πλήρης και τεκμηριωμένη απάντηση στις καταγγελίες αυτές και όχι αποποίηση ευθυνών και γενικόλογες δικαιολογίες, όπως συνέβη και με τη σκανδαλώδη επιλογή κάποιων από τους Διοικητές των Νοσοκομείων και κυρίως με την πρόσφατη οικονομική κρίση, που τόσο μας ταλαιπώρησε. Και το τελευταίο αφορά όλους, κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά και πολίτες!

Για να κλείσουμε τέλος την ενότητα αυτή, είναι σκόπιμο να υπενθυμίσουμε μια βασική αρχή στη Διοίκηση Επιχειρήσεων: «Κάθε προϊστάμενος είναι υπεύθυνος για τις πράξεις ή παραλήψεις των υφισταμένων του», και, όπως λένε, εδώ μπαίνει «τελεία και παύλα»!

Τα περιεχόμενα στο Πρόγραμμα αντικείμενα της τηλεκατάρτισης

Από τη δημοσίευση του προγράμματος ασκήθηκε έντονη κριτική τόσο στο ότι, για να λάβει ένας αυτοαπασχολούμενος, απ’ αυτούς που δικαιούνταν να συμμετάσχουν στο Πρόγραμμα, τα 600 ευρώ, θα έπρεπε να παρακολουθήσει μαθήματα τηλεκατάρτισης όσο και στο ότι οι δικαιούχοι αυτοί της παρεχόμενης χρηματικής ενίσχυσης μέσω αυτού του Προγράμματος επιμόρφωση δεν χρειάζονταν την επιμόρφωση αυτή, προβάλλοντας ως δικαιολογίες διάφορα αστεία επιχειρήματα⁷.

Η κριτική, όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της, αφού το πρώτο απαντήθηκε ήδη, είναι τουλάχιστον αστεία και δεν ευσταθεί καθόλου. Ο λόγος είναι ότι, άσχετα από το πώς αποδείχθηκε τελικά ότι ήταν το περιεχόμενο των μαθημάτων της τηλεκατάρτισης, θα πρέπει να είναι κανείς εντελώς αδαής, για να προβάλει με τη δημοσίευση του Προγράμματος τέτοιους ισχυρισμούς, διότι αρκεί να δει κανείς το περιεχόμενο κάθε ενός από τα δέκα (10) τον αριθμό αντικείμενα τηλεκατάρτισης στο Πρόγραμμα αυτό, για να αντιληφθεί τη χρησιμότητα τους, έστω, επιτέλους, και κάποιου απ’ αυτά, για έναν επαγγελματία, ανεξάρτητα με το ποιο είναι το επαγγελματικό του αντικείμενο.

Εδώ, βέβαια, θα ήταν παράλειψη να μη σημειώσουμε ότι αρκετοί δημοσιογράφοι υπερέβαλαν εαυτόν, διότι, επιπόλαια, ως συνήθως, και μη μπαίνοντας καν στον κόπο να διαβάσουν τη σχετική διακήρυξη του Προγράμματος, έσπευσαν να αναφέρουν ειρωνικά ότι αυτό ήταν για να μάθει τους ελεύθερους επαγγελματίες, επιστήμονες κ.λπ. να στέλνουν… e-mails!!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Πίσω έχει η αχλάδα τα… ψηφαλάκια!

Η μεγάλη διαφορά του τρόπου που γίνονται οι εκλογές στα σύγχρονα Δημοκρατικά πολιτεύματα σε σχέση με εκείνον της αρχαίας Αθηναϊκής Δημοκρατίας, είναι ότι τώρα εκλέγουμε βασικά κόμματα, πολιτικές παρατάξεις, και όχι μεμονωμένα πρόσωπα⁸!

Καθώς η πρώτη και πλέον βασική επιδίωξη των κόμματων είναι να εκλεγούν ή αφού εκλεγούν να διατηρηθούν στην «εξουσία» όσο το δυνατόν περισσότερο, αυτος είναι κι ο λόγος που γίνονται ή δεν γίνονται πράγματα, αυτονόητα πολλές φορές. Πρέπει, όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες και δεν κινδυνεύουν, όταν κυβερνούν, να τα «κρεμάσουν στα μανταλάκια», να μένουν ικανοποιημένοι οι ψηφοφόροι τους και να προσελκύονται κι άλλοι. Θα πρέπει με κάθε θυσία να αποφεύγεται το λεγόμενο «πολιτικό κόστος».

Έτσι, πολλές ενέργειες των κομμάτων και αποφάσεις των κυβερνώντων είναι συνήθως σαν τα Συμβόλαια των Τραπεζών και των εταιριών τηλεπικοινωνίας· πρέπει κανείς να κοιτά τι γράφουν στις πίσω σελίδες, αυτές με τα ψιλά γράμματα!

Στην περίπτωση του Προγράμματος αυτού που ανακοινώθηκε, είναι προφανές ότι η ΝΔ, για να μην αφήσει παραπονούμενους και τους κλάδους αυτούς των αυτοαπασχολούμενων που, όπως έγινε φανερό στις πρόσφατες εκλογές, αποτέλεσαν σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων της, θέλησε να τους χορηγήσει κάποια χρηματική ενίσχυση, όταν μάλιστα δεχόταν μεγάλη πίεση από τους εκπροσώπους τους, αφού όλοι σχεδόν οι υπόλοιποι κλάδοι εργαζομένων που επλήγησαν από τα μέτρα έπαιρναν το μικρό, αλλά διόλου ευκαταφρόνητο βοήθημα των 800 ευρώ.

Το λάθος(;) όμως ήταν ότι, κάτω από την πίεση αυτή του χρόνου, παρακάμφτηκαν, όπως εκ των πραγμάτων φάνηκε, οι αυστηρές διαδικασίες έλεγχου που το ίδιο το Πρόγραμμα καθόριζε. Το λάθος αυτό, μάλιστα, ήταν ακόμα μεγαλύτερο, ασυγχώρητο θα ‘λεγε κανείς από πολιτική άποψη, αφού ήξεραν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, για να ανακόψει το συνεχώς ανερχόμενο κύμα αποδοχής τους, λόγω και της συγκυρίας του κορονοϊού, είχε βάλει στο μικροσκόπιο κάθε ενέργεια της κυβέρνησης.

Τώρα, όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και στο ερώτημα τι συνέβη και τον έπιασε τώρα ο «πόνος», όπως λένε, για τους αυτοαπασχολούμενος, όταν επί «βασιλείας» του τους είχε κυριολεκτικά «γραμμένους», η απάντηση είναι ότι, με την ανακοίνωση του Προγράμματος και τα όσα απακολούθησαν, του παρουσιάστηκε μια εξαιρετική ευκαιρία, και μάλιστα διπλή:

♦    Πρώτον, να κερδίσει πάλι έδαφος στους κλάδους αυτούς των αυτοαπασχολουμένων, με το να διακηρύττει ότι το πρόγραμμα αυτό ήταν αχρείαστο και ότι τα χρήματα έπρεπε να τους δοθούν κατ’ ευθείαν μέσω του ΕΣΠΑ και μάλιστα, υπερβάλλοντας εαυτόν και προχωρώντας ένα βήμα ακόμα, υποστηρίζοντας την άποψη ότι το ποσόν των 600 ευρώ ήταν μικρό και ότι έπρεπε να τους δοθούν 800 (όταν κάνεις μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα, είναι φυσικό να είσαι και εξαιρετικά γενναιόδωρος!)

♦    Δεύτερον, να εκμεταλλευτεί το ανέλπιστο δώρο που του πρόσφερε η ΝΔ με τις αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως, τόσο σχετικά με το απαράδεκτο περιεχόμενο των «πλατφορμών» τηλεκατάρτισης, γεγονός που παραδέχτηκε άλλωστε και ο ίδιος ο υπουργός Εργασίας, όσο και την επιλογή των ιδιοκτητών τους και τις υποτιθέμενες(;) διασυνδέσεις τους με πρόσωπα της ΝΔ.

Η «πρεμούρα»!

Αναφέραμε παραπάνω γιατί η ΝΔ πιεζόταν να χορηγήσει γρήγορα και στους αυτοαπασχολούμενους μια χρηματική ενίσχυση. Τα ερωτήματα όμως είναι, αγνοώντας το εάν υπήρχαν και άλλοι, όπως υποστηρίζεται, λόγοι:

♦    Θα χάλαγε, άραγε, ο κόσμος, αν υπήρχε μια μικρή χρονική καθυστέρηση για τη χορήγηση της χρηματικής αυτής ενίσχυσης, όταν άνθρωποι που βγαίνουν στη σύνταξη και χήρες περιμένουν ατέλειωτους μήνες για να την πάρουν;

♦   Τα μέλη των κλάδων αυτών των αυτοαπασχολουμένων, που μας είναι καθ’ όλα συμπαθείς, ανήκουν, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους, στην κατηγορία εκείνων που η εργασία αποτελεί γι’ αυτούς, όπως λένε, «μεροδούλι, μεροφάι» και δεν έχουν δύο, που λένε, «δεκάρες», για να επιζήσουν για κάποιο χρονικό διάστημα;

♦   Τι να πουν και οι καλλιτέχνες που, αν και οι περισσότεροι είναι πράγματι στην κατηγορία «μεροδούλι, μεροφάι», ήταν τόσο καιρό στο «περίμενε» και τώρα μόλις προκειται κι αυτοί να πάρουν μια χρηματική ενίσχυση;

Δυστυχώς, φαίνεται ότι τα ερωτήματα αυτά αγνοήθηκαν. Μετά όμως και τα όσα συνέβησαν, ακόμα και αν δεχθούμε ότι υπήρχαν οι καλύτερες προθέσεις εκ μέρους της κυβέρνησης και του υπουργού της κ. Βρούτση, δεν μπορεί παρά να μας έρθει στο νου αυτό που λένε και ισχύει πάντοτε σε ανάλογες περιπτώσεις: «Ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις!»

Το « μάρμαρο»!

Τελείωσε λοιπόν αυτή η υπόθεση, όπως τελείωσε, και όλα καλά; Όπως λένε, «ούτε γάτα ούτε ζημιά»; Όχι ακριβώς, διότι ξεχάσαμε ότι τα χρήματα για την ενίσχυση των αυτοαπασχολουμένων από κάπου τελικά βρεθήκαν και κάποιος, δεν γίνεται διαφορετικά, θα τα πληρώσει!

Η απάντηση, μετά από πολύ ψάξιμο, πάρα πολύ για την ακρίβεια, βρέθηκε σε σχετικό άρθρο της εφημερίδας «Η Καθημερινή» που αναφέρει σχετικά με την καταβολή της χρηματικής αυτής ενίσχυσης:

«Τα χρήματα που απαιτούνται θα δοθούν από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), ενώ σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα, υπάρχει πρόνοια ώστε να μπορέσει να καλυφθεί και από συγχρηματοδοτούμενους πόρους οι οποίοι εξασφαλίστηκαν, μεν, μέσα στον Απρίλιο, αργότερα όμως από την προκήρυξη του προγράμματος, που προκάλεσε τόσες αντιδράσεις, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να προχωρήσει στην κατάργησή του.»       

Δηλαδή, αν δεν έχετε καταλάβει καλά, τα χρήματα θα δοθούν απ’ αυτά που προορίζονται για ένα τομέα, τις Δημόσιες Επενδύσεις, που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος, τώρα μάλιστα που λόγω κορονοϊού έχουν σταματήσει όλες, τομέας που και στις προηγούμενες κυβερνήσεις δεινοπάθησε, αφού δεν δίσταζαν, αν και υπήρχε οικονομική κρίση και απόλυτη ανάγκη για επενδύσεις, να του βάζουν κάθε τόσο «χέρι»!

Τώρα, αν ακόμα δεν έχετε καταλάβει τι ακριβώς σημαίνουν αυτά και επανέρχεστε στο ερώτημα ποιος τελικά θα πληρώσει το… «μάρμαρο», την απάντηση την παίρνουμε, παραφράζοντας βέβαια, από την περίφημη φράση του μυθιστορήματος του Αμερικανού συγγραφέα Έρνεστ Χέμινγουεϊ «Για ποιον χτυπά η καμπάνα»:

«…Γι΄ αυτό, μη ρωτάς να μάθεις ποιος θα πληρώσει το «μάρμαρο». Θα το πληρώσεις… Εσύ»!

Παραπομπές

1. Περίφημη φράση που η προέλευση της οφείλεται στην προετοιμασία του Παναθηναϊκού σταδίου, του αποκαλούμενου σήμερα και «Καλλιμάρμαρο», όταν ετοιμαζόταν το 1896 για τους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά δεν υπήρχαν χρήματα για την αναμαρμάρωση. Τότε, ο δήμαρχος της Αθήνας ρώτησε: «Ποιος θα πληρώσει το μάρμαρο;», για να λάβει την απάντηση: «ο Αβέρωφ»!

2.   Το ότι πόροι του ΕΣΠΑ δεν πρέπει να χρησιμοποιηθούν πέραν αυτών που αφορούν έργα φαίνεται και από την αντίθεση της Ένωσης Περιφερειών Ελλάδας σε σχετική πρόταση του υπουργείου Ανάπτυξης για πάγωμα των έργων ΕΣΠΑ που δεν έχουν συμβασιοποιηθεί, πρόταση που απέβλεπε, εμμέσως πλην σαφώς, στο να χρησιμοποιηθούν και οι πόροι αυτοί για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού Convid-19.

3.   Τα Ταμεία αυτά, όλα μαζί, αποτελούν τα αποκαλούμενα ΕυρωπαϊκάΔιαρθρωτικά και Επενδυτικά Ταμεία (ΕΔΕΤ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

4.    Εάν ο σύνδεσμος αυτό (link) δεν ενεργοποιείται, επειδή ενδεχόμενα το Μητρώο αυτό έχει αποσυρθεί, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αντ’ αυτού την ηλεκτρονική διεύθυνση:

https://trainingvoucher.services.gov.gr/(S(jrkcgmkywm1ox3lorvkqqdzr))/Paroxoi_20200406.pdf

5.  Ανεξάρτητα, πάντως, από την αναγκαιότητα ύπαρξης μεγάλου αριθμοί Κ.Δ.Β.Μ., θα έπρεπε να προβληματίσει αρμοδίους και μη και να εξεταστεί το εάν η αμοιβή των Παρόχων με 420€ ανά συμμετέχοντα στο Πρόγραμμα (τα 50€ θα καταβάλλονταν σε φορέα πιστοποίησης του), για την κάλυψη των εξόδων του προσωπικό που θα διέθεταν και την ενοικίαση πλατφορμών τηλεκατάρτισης, ήταν υπερβολική ή, ακόμα, και εξαιρετικά μεγάλη, δεδομένου ότι κάποια Κ.Δ.Β.Μ. πρόσφεραν και 100 ευρώ ή ένα tablet σε όσους τα επέλεγαν!

6.    Λανθασμένα, βέβαια, ο κ. υπουργός αναφέρεται μόνο σ’ αυτά, αφού, σύμφωνα με τη Διακήρυξη του Πρόγραμματος, αυτά που συμμετείχαν ήταν αδειοδοτημένα Κέντρο Δια Βίου Μάθησης, που δεν είναι μόνον τα ΚΕΚ.

7.  Προξενεί έκπληξη ότι ο ίδιος ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου κ. Δ. Βερβεσός σε συνέντευξη στη «Κυριακάτικη δημοκρατία» είπε: «Εμείς θεωρούμε όλη αυτή τη διαδικασία εμπαιγμό της κυβέρνησης απέναντι στους επιστήμονες […] Εδώ καταθέτουμε αγωγές πλέον ηλεκτρονικά (τι μας λέτε!)». Μάλλον ο κ. Βερβεσός, όπως και κάποιο μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων, που είπε: «Η πλειοψηφία των μηχανικών αυτό το εξευτελιστικό πράγμα φαντάζομαι ότι θα το αρνηθεί γιατί είναι κοροϊδία. Σε εκπαιδεύουν, για παράδειγμα, πώς μπαίνει η ηλεκτρονική υπογραφή (δεν μας είπε όμως, αν ξέρει να κάνει διαχείριση έργων, χρησιμοποιώντας σύγχρονα προγράμματα λογισμικού και εργαλεία, κάτι που είναι, ούτως ή άλλως, εξαιρετικά χρήσιμο σε κάθε μηχανικό;)», φαίνεται ότι δεν έχουν καταλάβει το πόσο χρειάζεται στον καιρό μας η επιμόρφωση, άσχετα με το τι επάγγελμα κάνεις, και σίγουρα δεν είδαν τι περιελάμβαναν οι προτεινόμενες ενότητες επιμόρφωσης.

8.  Αν αναρωτιέται κανείς πώς αυτό θα μπορούσε να γίνει, διαβάζοντας το σχετικό κεφάλαιο περί εκλογικού συστήματος στο βιβλίο «Τικ-Τακ», θα δει, μεταξύ πολλών άλλων, ότι υπάρχει μια απάντηση όπου, χωρίς να καταργηθεί η ψήφος στα κόμματα, θα μπορεί να εκλέγονται και άτομα που χαίρουν της γενικής εκτίμησης των πολιτών, ανεξάρτητα από την κομματική τοποθέτηση των τελευταίων! Το ερώτημα όμως είναι: Ποιος τα διαβάζει ή, ακόμα, ποιος θέλει να αλλάξει η κατάσταση που επικρατεί, χρόνια τώρα, στην επιλογή κομμάτων, βουλευτών και κυβερνήσεων, όπου επιτρέπονται και μετακινήσεις βουλευτών σε άλλα κόμματα, ακόμα και μέσα στην ίδια(!) βουλευτική περίοδο;