Menu bar

05 Οκτωβρίου 2020

ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ (ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ) και… ΟΙ ΜΟΥΤΖΟΥΡΗΔΕΣ: Μέρος 1ο


Παρακολουθώντας τα όσα συμβαίνουν στη Μυτιλήνη, με αφορμή την καταστροφή από πυρκαγιά ή πιο σωστά από τις αλλεπάλληλες πυρκαγιές που συνέβησαν στον διαβόητο πλέον καταυλισμό προσφύγων και μεταναστών κοντά στο χωριό Μόρια, δεν μπορεί παρά να κυριευθούμε από μελαγχολία με τις εικόνες που έρχονται μπροστά στα μάτια μας, αλλά και θυμό για όλους εκείνους που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είναι υπεύθυνοι στο να φθάσουν τα πράγματα στην κατάσταση που διαδραματίζεται τώρα μεν στο νησί, αποτελεί όμως γενικότερα μέρος μιας φοβερής τραγωδίας που αποκαλούμε «απλώς» με μια λέξη, προσφυγικό. Και οι υπεύθυνοι, άμεσα ή έμμεσα, για το τελευταίο είναι δυστυχώς πολλοί, πάρα πολλοί· κυβερνήσεις κρατών, οργανισμοί, κινήματα, επαναστάτες, στρατιωτικές και μη οργανώσεις, αλλά και πολίτες, άσχετα αν θυμόμαστε όλους αυτούς ή θεωρούν ότι έχουμε ξεχάσει και αυτούς και τον ρόλο καθενός ξεχωριστά.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, γιατί όλα, μα όλα, από κάπου ξεκινούν, ακόμα και τα ανθρώπινα δράματα, όπου εμπλέκονται θύτες και θύματα, γιατί, ενώ κάτι, κάποιος ή κάποιοι τα προκάλεσαν ή τα δημιούργησαν ή, έστω, έβαλαν το «χεράκι» τους, κανείς από τους τελευταίους δεν ήταν και είναι διατεθειμένος να αναλάβει τη σχετική ευθύνη και να μείνει με τον… μουτζούρη1, με εμάς, τελικά, να μένουμε απλώς στο να παρακολουθούμε το τι συμβαίνει, στην καλύτερη περίπτωση, αν βέβαια μπορεί κανείς να το πει έτσι, ή ακόμα και να τα βιώνουμε, στη χειρότερη.

Ξεκινάμε λοιπόν, για να έχουμε μια στέρεα βάση, από τους σχετικούς ορισμούς, αναγκαίο για να κατανοήσουμε ποιος είναι ποιος, καθώς και το νομοθετικό & ρυθμιστικό πλαίσιο που διέπει τα σχετικά με τη μετανάστευση και το προσφυγικό.

ΒΑΣΙΚΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ, ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ & ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Ορισμοί
Πρόσφυγας και μετανάστης
Ο όρος «πρόσφυγας» εφαρμόζεται «για κάθε πρόσωπο το οποίο συνέπεια […] δικαιολογημένου φόβου δίωξης λόγω φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής τάξης ή πολιτικών πεποιθήσεων βρίσκεται έξω από τη χώρα της οποίας έχει την υπηκοότητά και δεν μπορεί, ή εξαιτίας αυτού του φόβου, δεν θέλει να προσφύγει στην προστασία της χώρας αυτής […]».2

Από την άλλη «μετανάστης» λέγεται το άτομο που εγκαταλείπει με τη θέληση του την πατρίδα του, για να εγκατασταθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα σε άλλη χώρα. Στην περίπτωση όμως που το άτομο αυτό ξενιτεύεται για οικονομικούς λόγους με προοπτική να επιστρέψει στην πατρίδα του τότε λέγεται «οικονομικός μετανάστης»3.

Αίτηση ασύλου

Είναι η αίτηση παροχής προστασίας από τη χώρα υποδοχής που υποβάλει ο υπήκοος τρίτης χώρας ή ο ανιθαγενής με την οποία ζητά την αναγνώριση στο πρόσωπό του της ιδιότητας του πρόσφυγα, σύμφωνα με τη Σύμβαση της Γενεύης, ή τη χορήγηση καθεστώτος επικουρικής προστασίας. Με βάση την υπάρχουσα διαδικασία η αίτηση αυτή εξετάζεται σε Πρώτο βαθμό. Αν όμως η αίτηση απορριφθεί ή χορηγηθεί καθεστώς επικουρικής προστασίας, ενώ ο αιτών θεωρεί ότι δικαιούται καθεστώς πρόσφυγα, τότε έχει δικαίωμα να ασκήσει προσφυγή ενώπιον της Αρχής Προσφυγών και η αίτηση του να εξεταστεί σε Δεύτερο βαθμό.

Νομοθετικό & ρυθμιστικό πλαίσιο

Πρόσφυγες
Σχετικά με τους πρόσφυγες, η βασική σύμβαση που καθορίζει τα διάφορα θέματα είναι η «Σύμβασητου 1951 για το καθεστώς των προσφύγων», γνωστή ενίοτε και ως «Σύμβαση της Γενεύης», που αποτελεί μια πολυμερή συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών που τροποποιήθηκε από το Πρωτόκολλο της Νέας Υόρκης το 1967. Σχετικός με τη Σύμβαση αυτή είναι και ο πρόσφατος Νόμος 4636/2019 περί «Περί Διεθνούς Προστασίας και άλλες διατάξεις» ενώ βασικός για το θέμα εισόδου, εξόδου, παραμονής, εργασίας, απέλασης αλλοδαπών, διαδικασίας αναγνώρισης προσφύγων κ.λπ. υπήρξε ο Νόμος1975/1991.

Μετανάστες

Όσον αφορά το φαινόμενο της μετανάστευσης, αυτό έχει οδηγήσει την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) στη θέσπιση σειράς νόμων. Έτσι, από το 1991 έχει τεθεί σε εφαρμογή η Συμφωνία Σένγκεν (1985) με βάση την οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση απέκτησε ενιαία σύνορα. Μετεξέλιξη της συμφωνίας αυτής απετέλεσε η Συνθήκη Άμστερνταμ (1999), που εφάρμοσε στην Ε.Ε. πολιτικές που αφορούν το έλεγχο των εξωτερικών συνόρων, το άσυλο, τα δικαιώματα υπηκόων τρίτων χωρών και τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, για να ακολουθήσει και σειρά άλλων σχετικών ρυθμίσεων (Συμβούλια) που έλαβαν χώρα σε διάφορες Ευρωπαϊκές πόλεις απ’ όπου έλαβαν και το όνομα τους.

Δουβλίνο ΙΙ

Σύμφωνα με τον Κανονισμό Δουβλίνο ΙΙ (ή Κανονισμός 343/20030), που θεσπίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και καθορίζει τη χώρα η οποία θα είναι υπεύθυνη για να δώσει άσυλο στον αιτούντα, ο μετανάστης δικαιούται να ζητήσει άσυλο στην ευρωπαϊκή χώρα στην οποία θα εισέλθει την πρώτη φορά. Έτσι, μετανάστες οι οποίοι εισέρχονται π.χ. στην Ελλάδα και κατόπιν μεταβαίνουν σε άλλη χώρα για να αιτηθούν άσυλο θα πρέπει, σύμφωνα με τον κανονισμό αυτό, να επιστρέφονται πίσω στην Ελλάδα. Αυτό έχει προκαλέσει σοβαρές αντιδράσεις από τις μεσογειακές χώρες, δεδομένου ότι αυτές ουσιαστικά αποτελούν τις πύλες εισόδου των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών και βαρύνονται με αυτές, και για αυτό ζητούν την αλλαγή του κανονισμού Δουβλίνο ΙΙ.

Επανεισδοχή προσώπων που διαμένουν χωρίς άδεια

Την 1η Οκτωβρίου 2014 υπήρξε συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας που αποσκοπούσε στην ενίσχυση της συνεργασίας ανάμεσα τους για την αποτελεσματικότερη καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης. Σύμφωνα με τη συμφωνία αυτή καθορίζονταν διαδικασίες:

·     για την εξακρίβωση της ταυτότητας και την ασφαλή και ομαλή επιστροφή των προσώπων που διαμένουν χωρίς άδεια στην Τουρκία ή σε μια χώρα της Ε.Ε.

·     για τη διευκόλυνση της διέλευσης αυτών των προσώπων.

Ωστόσο, λόγω των προβλημάτων που ανέκυψαν η συμφωνία αυτή επικαιροποιήθηκε στις 18/3/2016 και οι αμοιβαίες υποχρεώσεις επανεισδοχής των υπηκόων τρίτων χωρών τέθηκαν σε εφαρμογή την 1η Οκτωβρίου 2017.

Νέες σχετικές ρυθμίσεις

Πάντως, λόγω του ότι το μεταναστευτικό εξακολουθούσε να αποτελεί ακανθώδες ζήτημα και να δημιουργούνται διαρκώς νέα προβλήματα, προκλήθηκε Σύνοδος κορυφής των 28 που κατέληξε τελικά στις 29/6/2018, μετά από δύσκολες και σκληρές διαπραγματεύσεις, σε συμφωνία για τις νέες ρυθμίσεις που αφορούν το πρόβλημα αυτό. Τέλος, με το νέο «Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο», το οποίο βρίσκεται σε διαπραγμάτευση μεταξύ των κρατών μελών της Ε.Ε., προβλέπεται μεγαλύτερη αυστηρότητα σε ό,τι αφορά τις επιστροφές παράνομων μεταναστών και αυξημένοι έλεγχοι στα εξωτερικά σύνορα καθώς και επιτάχυνση των διαδικασιών.

ΟΤΑΝ ΣΠΕΡΝΟΝΤΑΙ ΑΝΕΜΟΙ, ΘΕΡΙΖΟΝΤΑΙ ΘΥΕΛΛΕΣ

Αραβική Άνοιξη: ουδέν… καλόν αμιγές κακού!
Η λέξη Άνοιξη δεν αναφέρεται μόνο σε μια ωραία εποχή, ίσως την ωραιότερη, έχει και συμβολικό χαρακτήρα, αφού υπονοεί και το τέλος μιας δύσκολης περιόδου και την αναγέννηση του τόπου. Με αυτήν την έννοια ονομάσθηκε ως Αραβική Άνοιξη και το κύμα διαδηλώσεων και διαμαρτυριών που εκδηλώθηκε από τις 18 Δεκεμβρίου του 2010 αρχικά στις δυτικές Βορειοαφρικανικές χώρες και επεκτάθηκε στη συνέχεια ανατολικότερα, για να φτάσει τελικά και στις αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής, με αιτία την καταπίεση που υπήρχε καθώς και την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ασκείτο από τις κυβερνήσεις ή τα καθεστώτα των χωρών αυτών.

Αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων αυτών ήταν να προκληθούν μεν κυβερνητικές αλλαγές και ανατροπές των κυβερνήσεων στην Τυνησία και την Αίγυπτο, δυστυχώς όμως προκλήθηκε και εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη και στη Συρία, γεγονός που, ειδικά στην τελευταία, προκάλεσε όχι μόνο απίστευτες καταστροφές, αλλά και τεράστιες προσφυγικές ροές προς τις γειτονικές χώρες και την Ελλάδα, με προορισμό όμως μέσω της τελευταίας τις χώρες της Ευρώπης.

Η Συριακή κόλαση

Λένε ότι για να προκληθεί ένα κακό, μια καταστροφή χρειάζεται να συμβάλουν δύο τουλάχιστον πράγματα. Στην περίπτωση όμως αυτού που συνέβη στη Συρία δεν υπήρξε κάτι ή κάποιος που να μη βάλει «λιγάκι» το χεράκι του4.

Αποτέλεσμα της όλης κατάστασης ήταν η οικονομία της χώρας να έχει, φυσικά, καταβαραθρωθεί, η χώρα να έχει υποστεί τεράστιες καταστροφές, με τις μεγάλες και ιστορικές Συριακές πόλεις Χαλέπι, Χάμα, Χομς και Ιντλίμπ να έχουν καταστραφεί σχεδόν ολοσχερώς, οι νεκροί από τις μάχες και τον άμαχο πληθυσμό να ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες και οι εκτοπισμένοι να φθάνουν τα 11 εκατομμύρια, δηλαδή τα 50% του πληθυσμού! Το παρακάτω γράφημα δείχνει παραστατικά την όλη κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα τον Απρίλιο του 2018, μετά 7 χρόνια πολέμου.

Προσφυγικό – μεταναστευτικό ως φυσικό φαινόμενο

Αυτό που αποκαλούμε συνοπτικά «προσφυγικό», δηλαδή η μαζική φυγή των κατοίκων μιας χώρας προς άλλες, για να σώσουν τις ζωές τους, όπως και αυτό που αποκαλούμε «μεταναστευτικό5», εάν τα αποστασιοποιήσουμε από τη συναισθηματική φόρτιση που εύλογα μας προκαλούν, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά απλώς το αποτέλεσμα μιας κατάστασης, όπως η εκδήλωση ενός φυσικού φαινομένου.

Πράγματι, είναι ένα φαινόμενο, όπως αυτό των συγκοινωνούντων δοχείων, όπου, εάν η στάθμη του υγρού στο ένα δοχείο είναι σε υψηλότερο επίπεδο από εκείνην του άλλου, θα υπάρξει ροή από το πρώτο προς το δεύτερο, και μάλιστα τόσο εντονότερη όσο η διαφορά της στάθμης είναι μεγαλύτερη, μέχρι οι δύο στάθμες, τελικά, να έλθουν στο ίδιο επίπεδο. Δεν έχουμε λοιπόν παρά να θεωρήσουμε ότι στο πρώτο δοχείο επικρατούν πολεμικές συρράξεις, εμφύλιοι πόλεμοι, απολυταρχικά καθεστώτα, φτώχεια και πείνα, ενώ στο άλλο ειρήνη, δημοκρατικά πολιτεύματα και σχετική ευημερία, για να καταλάβουμε τι και γιατί θα γίνει. Είναι απλώς φυσική νομοτέλεια.

Αν, όμως, με τα παραπάνω δίδεται με παραστατικό τρόπο το γιατί και πώς θα εξελιχθεί μια τέτοια ανισορροπία, ένα πλημμυρικό φαινόμενο μπορεί να μας βοηθήσει στο πώς μπορούμε να φθάσουμε στα βαθύτερα αίτια της δημιουργίας προσφυγικών, αλλά και μεταναστευτικών, ροών.

Πράγματι, όπως σε μια πλημμύρα, αυτή σε πρώτο στάδιο αποδίδεται σε μια έντονη βροχόπτωση, αν και τα βαθύτερα της αίτια είναι, στην Ελλάδα τουλάχιστον, ο ανθρώπινος παράγοντας με την άναρχη δόμηση και το κλείσιμο ή τον περιορισμό των φυσικών οδών απορροής των υδάτων (ρέματα, κοίτες ποταμών). Εάν όμως πάμε πιο πέρα, θα δούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτή οφείλεται στην αποψίλωση των βουνών από βοσκήσεις, παράνομη ξύλευση, πυρκαγιές και τη μετέπειτα έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, εάν δε επιμείνουμε και το ψάξουμε ακόμα περισσότερο, θα αντιληφθούμε ότι η πλημμύρα αυτή σχετίζεται και με την κλιματική αλλαγή που σε μεγάλο ποσοστό οφείλεται στην αλόγιστη χρήση, παγκοσμίως, υδρογονανθράκων και την καταστροφή τεράστιων δασικών εκτάσεων στον Αμαζόνιο και την Τάϊγκα της Σιβηρίας, σκόπιμα στην πρώτη περίπτωση ή με πυρκαγιές, ως επακόλουθο της ίδιας της υπερθέρμανσης του πλανήτη.

Με αυτά λοιπόν πιστεύουμε να έχει γίνει κατανοητό το τι πρέπει τελικά να γίνει και να μην προσπαθούμε, εννοούμε, βέβαια, οι κυβερνήσεις των λαών του «Δυτικού κόσμου», να λύσουμε μάταια το πρόβλημα, μένοντας στην επιφάνεια του φαινομένου και κυνηγώντας, όπως ο σκύλος, την ουρά μας. Όπως έχουμε τονίσει και σε άλλες αναρτήσεις, τα προβλήματα λύνονται ή μπορεί να λυθούν μόνον όταν κατανοήσει κανείς ποιο είναι πραγματικά το ίδιο το πρόβλημα, τόσο απλά!

Προσφυγικές ροές

Ο παραπάνω αριθμός των ατόμων που εκτοπίστηκαν από τις εστίες τους, όταν μάλιστα αποτελεί το 50% των κατοίκων της χώρας (το ποσοστό αυτό γίνεται ακόμα μεγαλύτερο, αφού ο πληθυσμός της Συρίας μειώθηκε και σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα δεδομένα (εκτίμηση 2020) είναι 17,5 εκατομμύρια, είναι ένα νούμερο τρομακτικό, που καταντά κυριολεκτικά εφιαλτικό, εάν αναλογιστούμε ότι τα άτομα αυτά είναι μόνον εκείνα που κατόρθωσαν να διαφύγουν, για να γλυτώσουν την ίδια τη ζωή τους από μια διαμάχη, όπου οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν αποτελούσαν τον κανόνα, παρά την εξαίρεση.

Ο τεράστιος αυτός αριθμός των ανθρώπων που εκτοπίστηκαν από τις εστίες τους, λόγω των γεγονότων που διαδραματίσθηκαν στη Συρία, είχε ως άμεση συνέπεια να δημιουργηθούν και τεράστιες ροές αμάχων, βασικά προς τις γειτονικές χώρες ή όπου ήταν δυνατόν αργότερα (ο πλέον πρόσφατος αριθμός των κατάγεγραμμένων Σύρων προσφύγων ανέρχεται σε 5.562.904!), δημιουργώντας αυτό που συνοπτικά αποκαλούμε «προσφυγικό ζήτημα».

Η κατανομή αυτή των Σύρων προσφύγων στις γειτονικές χώρες και τη Βόρειο Αφρική δείχνεται στον πίνακα που παρατίθεται, με βάση στοιχεία που έδωσε η Τουρκική κυβέρνηση και η UNHCR6, ενώ η εξέλιξη της τάσης φυγής των προσφύγων αυτών παρουσιάζεται παραστατικά στο σχετικό διάγραμμα. Από τον πίνακα αυτόν παρατηρούμε ότι η Ιορδανία και ιδιαίτερα ο Λίβανος δέχθηκαν εκπληκτικά μεγάλο και δυσανάλογα με τις δυνάμεις τους αριθμό προσφύγων, η Τουρκία όμως φαίνεται να ήταν η χώρα υποδοχής των περισσοτέρων εξ αυτών, σύμφωνα, βέβαια, με στοιχεία που έδωσε μόνο η Τουρκική κυβέρνηση.

Στο παραπάνω διάγραμμα πάλι, που δείχνει την τάση των μεταναστευτικών ροών, παρατηρούμε ότι από το 2013 ο αριθμός των προσφύγων ακολουθεί, μέχρι και λίγο μετά το 16, μια σημαντικά ανοδική τάση, στις αρχές μάλιστα του 15 να παρουσιάζει μια απότομη εκτίναξη, με μείωση όμως του αριθμού αύξησης αυτών μέχρι και τα μέσα περίπου του 18, για να σταθεροποιηθεί ή και να αρχίσει να μειώνεται κάπως αυτός τη μετέπειτα περίοδο.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ 1ου ΜΕΡΟΥΣ

Φθάνοντας στο τέλος του 1ου μέρους, πιστεύω ότι έγινε αντιληπτό το γενικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίχθηκε και ακόμα εκτυλίσσεται το προσφυγικό/ μεταναστευτικό δράμα στη περιοχή μας, την Ανατολική Μεσόγειο. Στο 2ο μέρος, που θα ακολουθήσει, θα δούμε τι διαδραματίσθηκε στη χώρας μας, με την διέλευση αρχικά από αυτήν τεράστιου αριθμού προσφύγων και μεταναστών, αλλά και εγκλωβισμού χιλιάδων εξ αυτών σε αυτήν, όταν όλες οι χώρες στα βόρεια σύνορα μας έκλεισαν τα σύνορα τους, σφραγίζοντας έτσι τον αποκαλούμενο Βαλκανικό διάδρομο προς την Κεντρική και Βόρειο Ευρώπη. Στο τέλος, πάντως, του 2ου αυτού μέρους θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε σε κάποια εύλογα ερωτήματα, να κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις και να βγάλουμε, όπως πάντα, τα αναγκαία συμπεράσματα.

 

Σημειώσεις

1.    Στην ανάρτηση αυτή, η λέξη «μουτζούρης» χρησιμοποιείται, ανάλογα με την περίπτωση, για να υποδηλώσει δύο διαφορετικές έννοιες. Η πρώτη χρησιμοποιείται, ως συνήθως, στην περίπτωση που όλοι προσπαθούν, επιρρίπτοντας την ευθύνη ή τις ευθύνες ένας στον άλλο, να μην φανεί ότι τελικά είναι αυτοί που φταίνε για κάτι που συνέβη ή συμβαίνει, όπως στο γνωστό παιχνίδι με τα χαρτιά, όπου όλοι προσπαθούν να μη χάσουν, μένοντας τελικά αυτοί με τον «μουτζούρη», δηλαδή μια εκ των προτέρων καθορισμένη φιγούρα ή χαρτί, στο χέρι. Η δεύτερη χρησιμοποιείται στο άρθρο αυτό και για να δηλώσει είτε την προβολή ανεδαφικού αιτήματος ή την εκμετάλλευση προς ίδιο συμφέρον κάποιου γεγονότος.

Την αφορμή για την αλλαγή αυτή του νοήματος την έδωσε ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου κ. Μουτζούρης, ο οποίος, απορρίπτοντας κάθε συμβιβαστική, αλλά ρεαλιστική λύση, εμμένει στο ανεδαφικό και επικίνδυνο τελικά αίτημα, αφού θα προκαλούσε, πέραν των άλλων, έξαρση των μεταναστευτικών ροών προς τα νησιά μας, να μην υπάρχει κανείς μετανάστης στο νησιά, πρωτίστως στη Λέσβο, εκμεταλλευόμενος, βέβαια, για τους δικούς του λόγους, τη δίκαια κούραση και εξάντληση της αντοχής των κατοίκων από την κατάσταση που έχει καιρό τώρα δημιουργηθεί σε αυτά.

Έτσι, όμως, όχι μόνο δυναμιτίζεται κάθε προσπάθεια επίλυσης του σοβαρού αυτού προβλήματος, αλλά δημιουργείται και σοβαρό πρόβλημα εθνικής ασφάλειας στην τόσο ευαίσθητη αυτή περιοχή της Ελλάδος, αφήνοντας να μας δημιουργηθεί, φέρνοντάς το κατόπιν αυτού και πάλι στην επικαιρότητα, το γνωστό ερώτημα: «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτόν τον τόπο;»

2.   Ορισμός που δόθηκε σύμφωνα με τη Σύμβαση του 1951 «Περί του καθεστώτος των Προσφύγων» και υιοθετήθηκε διεθνώς. Με τον Νόμο 4636/2019 μάλιστα, «Περί Διεθνούς Προστασίας και άλλες διατάξεις», στο κεφάλαιο Ε’ (Αναγνώριση προσώπου ως δικαιούχου επικουρικής προστασίας) περιλαμβάνεται στο άρθρο 15, πέραν των άλλων, και η περίπτωση: «σοβαρή και προσωπική απειλή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας αμάχου λόγω αδιάκριτης ασκήσεως βίας σε καταστάσεις διεθνούς ή εσωτερικής ένοπλης σύρραξης».

3.   Γ. Μπαμπινιώτης «Λεξικό της νέας Ελληνικής γλώσσας». Σχετικά όμως με τον όρο «μετανάστες», κάποιοι, για λόγους που υποκρύπτουν την πρόθεση τους, ως δήθεν γνήσιοι αριστεροί και αλληλέγγυοι σε «όλης της γης τους κολασμένους», να μην «στιγματίζονται», κατ’ αυτούς βέβαια, τα άτομα αυτά που εισέρχονται παράνομα στη χώρα ως «λαθρομετανάστες», τους ονόμασαν όλους, συλλήβδην, πρόσφυγες και μετανάστες, «παράτυπους μετανάστες», αντί του ορθού «πρόσφυγες και λαθρομετανάστες».

Πράγματι, ανατρέχοντας πάλι στο παραπάνω λεξικό, βλέπουμε ότι ο όρος «παράτυπος» αναφέρεται σε κάτι που γίνεται κατά παράβαση των τύπων, του πλαισίου των νόμων που ισχύουν στη συγκεκριμένη περίσταση, δηλαδή αντικανονικά, ενώ ο όρος «λαθρομετανάστες» αποδίδεται σε αυτόν που μετακινείται και εγκαθίσταται σε χώρα άλλη από αυτήν της καταγωγής του, χωρίς να πληροί τους απαραίτητους όρους ή χωρίς να έχει περάσει από τις νόμιμες διαδικασίες, σε αντίθεση όμως με τον «πρόσφυγα» που, με βάση τη Σύμβαση της Γενεύης, πρέπει να γίνεται άμεσα δεκτός από τη χώρα στην οποία καταφεύγει. Αποτέλεσμα, στις μεταφράσεις των Ευρωπαϊκών κειμένων οι μετανάστες αυτοί να αναφέρονται αλλού ως παράτυποι και αλλού ως παράνομοι, με ευθύνη βέβαια δική μας.

Δυστυχώς, για μια ακόμα φορά, γίνεται απόπειρα από κάποιους να διαστρεβλωθεί το νόημα των λέξεων, για εξυπηρέτηση ιδίων σκοπών και αντιλήψεων, και μάλιστα λέξεων μιας γλώσσας η αξία και η παγκόσμια αναγνώριση της οποίας δεν έγκειται μόνο στο ότι είναι από τις πιο παλαιές, βοηθώντας ακόμα και στην διαμόρφωση του λατινικού αλφαβήτου και δίνοντας χιλιάδες λέξεις στις λατινογενείς γλώσσες, αλλά στο γεγονός ότι είναι και μια γλώσσα που μπορεί να αποδώσει επακριβώς έννοιες ή καταστάσεις που η διαφορά τους, όπως η διαφορά ανάμεσα σε ένα κοινό μαχαίρι και ένα χειρουργικό εργαλείο, αν και είναι σημαντική και είναι, κανονικά, αντιληπτή δεν μπορεί να αποδοθεί εύκολα. Αυτή όμως η διαφορά δεν γίνεται αντιληπτή απ’ όσους είτε δεν γνωρίζουν καλά τη γλώσσα ή δεν τη χειρίζονται σωστά, αλλά και όλους εκείνους που σκόπιμα θέλουν να την απαξιώσουν, για τους δικούς τους ιδεολογικούς ή ιδεοληπτικούς λόγους!

4.   Απαρχή της όλης κατάστασης υπήρξε το 2011 η σκληρή καταστολή από την κυβέρνηση του προέδρου της χώρας Μπασάρ αλ Άσαντ των διαδηλώσεων και διαμαρτυριών, που έγιναν στα πλαίσια της Αραβικής Άνοιξης, για την αποκατάσταση των δικαιωμάτων των πολιτών καθώς και του να τεθεί τέλος στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ίσχυε από το 1963, καταστολή που μετέτρεψε τις τοπικές διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες σε μαζική λαϊκή εξέγερση. Έτσι, στα τέλη του 2011, πολίτες και λιποτάκτες του στρατού σχημάτισαν μάχιμες μονάδες, οι οποίες ενοποιήθηκαν κάτω από τη σημαία του Ελεύθερου Συριακού Στρατού [αργότερα ενώθηκαν και δημιούργησαν το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο (SNC)], ξεκινώντας ένοπλες επιθέσεις κατά του συριακού στρατού.

Στην ένοπλη αυτή σύρραξη παρενέβησαν με παροχή οπλισμού οι ΗΠΑ, υποστηρίζοντας στο αρχικό στάδιο το (SNC), με το Ιράν και τη Ρωσία να έχουν ενεργό συμμετοχή υπέρ του καθεστώτος Άσαντ. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η επέμβαση του ISIS (άλλαξε στη συνέχεια το όνομα του σε Ισλαμικό κράτος), μια ενεργή τζιχαντιστική τρομοκρατική οργάνωση του Ιράκ, που έχοντας τον έλεγχο μέρους του βορειανατολικού ΙΡΑΚ, κατέλαβε μεγάλο μέρος της Συρίας, κηρύσσοντας μονομερώς την ίδρυση χαλιφάτου, σκοτώνοντας με απάνθρωπο τρόπο χιλιάδες αιχμαλώτους και αμάχους και προξενώντας τεράστιες καταστροφές σε πόλεις και πολιτιστικά μνημεία. Τέλος, έχουμε και την εμπλοκή της Τουρκίας, που επωφελήθηκε, βέβαια, της ευκαιρίας για να εκδιώξει τους Κούρδους από τα νότια με τη Συρία σύνορα της, αν και οι τελευταίοι, κατέχοντας περιοχές της βορειοανατολικής Συρίας και του βόρειου Ιράκ, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον πόλεμο εναντίον του ISIS.

5.   Το μεταναστευτικό, αυτό δηλαδή που αναφέρεται σε ροές ανθρώπων από μία ή πολλές χώρες σε άλλη ή άλλες, έχει διαφορετικά αίτια από εκείνα του προσφυγικού, δεδομένου ότι βασικά οφείλεται σε φυσικά φαινόμενα (ξηρασία) ή ανθρωπογενείς περιβαλλοντικές καταστροφές, στη φτώχια, στην ανεργία αλλά και στην έλλειψη υποδομών υγείας, παιδείας κ.λπ., όπου, όμως, υπαίτιες είναι, συνήθως, οι διαφθαρμένες τοπικές κυβερνήσεις που επικρατούν, με τη συνδρομή, βέβαια, και προς το συμφέρον ξένων κυβερνήσεων ή πολυεθνικών εταιριών!

6.  Η UNHCR (United Nations High Commissioner for Refugees - Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες) είναι μια παγκόσμια οργάνωση αφιερωμένη στη διάσωση ζωών, την προστασία των δικαιωμάτων και την οικοδόμηση ενός καλύτερου μέλλοντος για τους πρόσφυγες, τις αναγκαστικά εκτοπισμένες κοινότητες και τους απάτριδες.