2021, 2020. Ελπίδες (γι’ αυτό που έρχεται), Συμπεράσματα (απ’ αυτό που φεύγει)

Το 2020 ήταν στην κυριολεξία μια χαμένη χρονιά! Μας στέρησε την ελευθερία μας, ένα από τα πολυτιμότερα αγαθά που έχουμε. Μας στέρησε το δικαίωμα να κυκλοφορούμε έξω ελεύθερα, να ταξιδεύουμε, να πηγαίνουμε να δούμε τους φίλους μας, να γιορτάσουμε με τους δικούς μας και να τους αγκαλιάσουμε.

Στέρησε, όμως, και σε πάρα πολλούς τη δουλειά τους, έκλεισε τα μαγαζιά τους και δυστυχώς στέρησε σε χιλιάδες την υγεία τους. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι στέρησε σε εκατοντάδες και την ίδια τους τη ζωή, ανθρώπους που έφυγαν μόνοι τους, χωρίς κάποιον δικό τους στο πλάι τους να τους κρατήσει για τελευταία φορά το χέρι!

Ευτυχώς, τώρα τελειώνει, θα πείτε, με ανακούφιση, πάρα πολλοί. Έρχεται ο καινούργιος χρόνος, το 2021, φέρνοντας μαζί του τα πολυπόθητα εμβόλια εναντίον αυτού του καταραμένου ιού, που τόση ζημιά και δυστυχία μας προκάλεσε, και την ελπίδα ότι θα τελειώσουμε επιτέλους μαζί του.

Παρόλα αυτά, το 2020 θα πρέπει να μας αφήσει και τρία συμπεράσματα που καλόν είναι να μην τα ξεχάσουμε, μόλις γυρίσουμε στη λεγόμενη κανονικότητα:

1^ον: Η υγεία και η ελευθερία μας είναι τα υπέρτατα αγαθά που έχουμε, αγαθά που είναι αυτά που φωτίζουν και κάνουν να φαίνονται και να αποκαλύπτονται όλα τα υπόλοιπα.

2^ον: Η ανθρώπινη επαφή, αυτή που με τα απρόσωπα e-mails, την ατελείωτη ενασχόληση με τα κοινωνικά δίκτυα (social media) και τα κινητά τηλεφώνα καθώς και την πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης, καρφωμένοι κυριολεκτικά και μουγκοί ουσιαστικά μπροστά στο άψυχο γυαλί της, κοντέψαμε να ξεχάσουμε ή ξεχάσαμε πόσο πολύ μας είναι απαραίτητη.

3^ον: Η κοινωνία στο εξής θα είναι χωρισμένη σε δύο ομάδες, που το χάσμα ανάμεσα τους διαρκώς θα μεγαλώνει:

  a.    Αυτήν που ζει στην εποχή της και εμπιστεύεται την επιστήμη, χωρίς όμως να εγκαταλείπει τη λογική και να αφήνει άκριτα αυτά που βλέπει, διαβάζει και ακούει.

b.  Την άλλη, αυτήν που αρνείται πεισματικά να δει το παρόν, ζει στην «κοσμάρα» της ή κλεισμένη στο παρελθόν, προσκολλημένη σε ιδεοληψίες, ξεπερασμένες από καιρό από την αμείλικτη πραγματικότητα ή, ακόμα χειρότερα, φαντασιώνεται θεωρίες συνωμοσίας, έτσι, για να δικαιολογήσει την άρνηση της να αντικρίσει το παρόν και να ζήσει σε αυτό.

Εύχομαι, λοιπόν, στον νέο χρόνο να πάρουμε πίσω αυτά που στερηθήκαμε, να πάρουμε, όπως λένε, πίσω τις ζωές μας, χωρίς όμως να ξεχάσουμε την αξία αυτών που τόσο μας έλειψαν ή κινδυνέψαμε να χάσουμε και, το κυριότερο, ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη πάντα την επαφή και την επικοινωνία, την πραγματική, με τους άλλους ανθρώπους, εάν βέβαια θέλει να παραμένει Άνθρωπος!

Άντε, λοιπόν, ας έχουμε        Καλή Χρονιά!