Είπα οι πρώτες αναρτήσεις μου να μην είναι τυπικές.
Απεναντίας, σκέφτηκα να σας απασχολήσω με ένα πάντοτε επίκαιρο και εξαιρετικά
ενδιαφέρον θέμα στο οποίο αναφέρονται οι εφημερίδες, οι ραδιοφωνικοί καθώς και
τηλεοπτικοί σταθμοί σχεδόν κάθε μέρα, χωρίς όμως να κατορθώσουν να δώσουν στο
μη αναγκαστικά ειδικό στα οικονομικά κοινό τους να καταλάβει έστω και κάτι, τα
βασικά βρε αδερφέ. Απεναντίας με όσα λένε και όσα γράφουν μας έχουν μπερδέψει,
τουλάχιστον τους περισσότερους.
Ο λόγος είναι για τα πρωτογενή
πλεονάσματα των κρατικών προϋπολογισμών μας για το έτος 2016 καθώς και
τα επόμενα, μέχρι το 2018 τουλάχιστον και... βλέπουμε. Είναι λοιπόν ευκαιρία με
αυτά που ακολουθούν να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα για το τι πραγματικά
είναι τα πλεονάσματα αυτά αλλά και το τι οφείλουμε να κάνουμε με αυτά, σε
αντίθεση βέβαια με το τι κάνουμε, έτσι, για να μη δημιουργείται η εντύπωση ότι
είμαστε πάντοτε με το στόμα ανοιχτό, έτοιμοι να χάψουμε ό,τι μας σερβίρουν!
«Κάνει μνημόσυνο με
ξένα κόλλυβα!»
Αυτό μου ήρθε στο νου, ακούγοντας να ανακοινώνεται πρόσφατα
από την κυβέρνηση η διανομή του περισσεύματος του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Αλλά αλήθεια, τι είναι το περιβόητο αυτό
πρωτογενές πλεόνασμα, μιας και πολλοί το αναφέρουν, ελάχιστοι όμως μπήκαν στο
κόπο να σας το εξηγήσουν (γιατί άλλωστε;). Αυτό λοιπόν βασικά, για να μην σας
μπλέξω, είναι η διαφορά που απομένει όταν από τα συνολικά έσοδα του
κράτους αφαιρεθούν τα συνολικά του έξοδα, όπου όμως σ΄ αυτά δεν λογαριάζονται
οι οφειλόμενοι τόκοι των δανείων που έχουμε λάβει (κανονικά θα έπρεπε να
συνυπολογίζονται και οι οφειλές των κρατικών φορέων στις ιδιωτικές
επιχειρήσεις, αλλά… ποιος αυτές τις λογαριάζει!) Μην κάνετε όμως το λάθος να
μπλέκετε, όπως το κάνουν ακόμα και πολλοί δημοσιογράφοι, το πρωτογενές
πλεόνασμα με το πλεόνασμα (δυστυχώς, αυτό δεν το βλέπουμε ούτε στον ύπνο μας), δηλαδή
αυτό που μπορεί ενδεχόμενα να δημιουργηθεί όταν στα συνολικά έξοδα του κράτους
συμπεριλαμβάνονται και οι οφειλόμενοι τόκοι.
Μετά τις διευκρινίσεις αυτές, ας δούμε
γιατί ανέφερα το παραπάνω γνωμικό. Πράγματι, οι τόκοι για το 2016 ανέρχονται,
σύμφωνα με εκτίμηση του προϋπολογισμού του 2016 σε 5.930 δις €, τόκοι Κεντρικής Διοίκησης, αν και σε επίπεδο Γενικής Κυβέρνησης (ΠΚΠ σελίδα 24, Πίνακας 2.1), αυτοί κατά τις εκτιμήσεις του Υπουργείου Οικονομικών διαμορφώνονται σε 6.919 δις €. Το πρωτογενές
πλεόνασμα για το ίδιο έτος εκτιμάται, δεδομένου ότι τα οριστικά αποτελέσματα θα
ανακοινωθούν τον Μάρτιο του ’17, ότι θα φθάσει το 2% του ΑΕΠ (175 δις € περίπου
σύμφωνα πάλι με τον προϋπολογισμό), δηλαδή αυτό θα είναι περί τα 3,5 δις €.
Άρα, παρότι ο στόχος, που είχε τεθεί
από το 3ο(!) Μνημόνιο για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016, ήταν
μόλις 0,5% του ΑΕΠ, συγκεκριμένα 872 εκ. €, αυτό δεν σημαίνει, αν θέλουμε
βέβαια να είμαστε σοβαροί, ότι μπορούμε να διαθέσουμε το περίσσευμα που
προέκυψε όπως και όπου θέλουμε, αφού για να καταβάλουμε μόνο τους οφειλόμενους
τόκους της Κεντρικής Διοίκησης χρειαζόμαστε περίπου άλλα 2,4 δις € ή 3,4 δις € για τους τόκους της Γενικής Κυβέρνησης, γεγονός που από μόνο του
κάνει προφανές ότι αυτά που μας λείπουν πρέπει να τα δανειστούμε από κάπου (από
το πού και πώς είναι μια άλλη κουβέντα), αυξάνοντας έτσι το ήδη υπέρογκο
χρέος μας, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Βέβαια, θα πει κανείς: δεν έπρεπε
τελικά να δοθεί μια βοήθεια στους χαμηλοσυνταξιούχους; Μία δύσκολη ερώτηση που
αναμένει μία εξίσου δύσκολη, φαινομενικά, απάντηση. Και αυτό, διότι όταν είσαι
σε μια φτωχευμένη χώρα με τερατώδη ανεργία, με τους άνεργους να φθάνουν,
σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2016, τους 1.072.652, χωρίς βέβαια να
υπολογίσουμε κι αυτούς που «εργάζονται» με μερική απασχόληση ή ακόμα κι
εκείνους που δεν είναι καν εγγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ, τότε δεν μπορείς να
αντιμετωπίζεις την κατάσταση αυτή, όσο πικρό και αν ακούγεται, με προσωρινές
παροχές που επιδεινώνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση της χώρας, όταν
μάλιστα ποτέ και πουθενά δεν λύθηκε το πρόβλημα της φτώχειας με… ελεημοσύνες.
Όμως, παρά τις επιπτώσεις που φαίνεται
ότι μπορεί να προκαλέσει στη χώρα η διανομή, έστω και μέρους, ενός τέτοιου
πλεονάσματος, αν είσαι αποφασισμένος να προχωρήσεις σε μια τέτοια ενέργεια,
τότε ανάμεσα στη γενικευμένη φτώχεια που κατατρέχει τον πληθυσμό της χώρας θα
πρέπει να επιλέξεις εκείνους που πραγματικά δεν έχουν να φέρουν ούτε ένα πιάτο
φαγητό στην οικογένεια τους ή να προσφέρουν, έστω, ένα ποτήρι γάλα στα παιδιά
τους!
Αν όμως πραγματικά θέλεις να κάνεις
κάτι, τότε βάλε σαν πρωταρχικό σου στόχο το να παραμεριστούν όλα αυτά τα
εμπόδια (βλέπε σχετικό κεφάλαιο στο βιβλίο «Τικ-Τακ») που δεν αφήνουν να
ξεμυτίσει επιτέλους και στην καημένη μας τη χώρα η πολυπόθητη Ανάπτυξη.
Ελπίζω λοιπόν με τα παραπάνω να σας
λύθηκαν οι σχετικές με το θέμα αυτό απορίες και ερωτήματα, που δικαιολογημένα
σας δημιουργήθηκαν με όλα αυτά που λέγονται αλλά και όλα αυτά που ακούτε.
(Σε επόμενη
ανάρτηση θα σας αναφέρω μερικά ακόμα ενδιαφέροντα πράγματα για το ύψος των
πρωτογενών πλεονασμάτων που σαν κράτος όχι μόνο από τον Αύγουστο του 2015
έχουμε συμφωνήσει, αλλά… και νομοθετήσει!)
