Με δεδομένο ότι
είχα δεσμευτεί στο 1ο μέρος της ανάρτησης μου, που αφορούσε τα
Πρωτογενή πλεονάσματα του προϋπολογισμού, να σας δώσω και σχετικά στοιχεία με
το τι όχι μόνο έχουμε συμφωνήσει αλλά και τι έχουμε νομοθετήσει και επειδή από
την άλλη ο χορός γύρω από το θέμα αυτό ακόμα καλά κρατεί, εμπλουτίστηκε μάλιστα
σχετικά πρόσφατα και με την περίφημη επιστολή ανανέωσης των δεσμεύσεων μας προς
τους εταίρους-δανειστές μας, θα μου επιτρέψετε να προχωρήσω στη ανάρτηση του 2ου
μέρους της ανάλυσης αυτής. Πάμε λοιπόν:
«Scripta
manent!»
Αυτές οι δύο
μόλις λεξούλες, που σημαίνουν, για όσους τυχόν δεν έκαναν λατινικά στο Γυμνάσιο,
«τα γραπτά παραμένουν», καλόν είναι να τις θυμόμαστε όλοι μας και ιδίως οι
πολιτικοί, τωρινοί αλλά και προηγούμενοι, που εκτός του ότι πρέπει να προσέχουν
που βάζουν την υπογραφή τους (ξέρετε πιστεύω το γνωστό σχετικά μ’ αυτήν) πρέπει
και να θυμούνται τι έχουν υπογράψει!
Το λέω αυτό, μετά την κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ κυβέρνησης και
αντιπολίτευσης σχετικά με το τι ύψος πρωτογενών πλεονασμάτων έχουμε συμφωνήσει
με τους δανειστές μας και το εάν το ύψος του 3,5% του ΑΕΠ αυτών θα διατηρηθεί μετά
το 2018 για τρία, πέντε ή δέκα χρόνια.
Ας δούμε λοιπόν τι λέει το Φύλλο Εφημερίδος της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ) της
14ης Αυγούστου 2015, στο Τεύχος Πρώτο και με αριθμό 94, Νόμος υπ΄ αριθ. 4336,
που περιλαμβάνει πέραν των συνταξιοδοτικών διατάξεων και την «Κύρωση του
Σχεδίου Σύμβασης Οικονομικής Ενίσχυσης από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας
και ρυθμίσεις για την υλοποίηση της Συμφωνίας Χρηματοδότησης», επειδή σωστός
πολίτης είναι, μεταξύ των άλλων, ο σωστά ενημερωμένος πολίτης.
Πράγματι στη σελίδα 986 (Άρθρο 3 του σχετικού Νόμου, παράγραφος Β΄) αρχίζει
η καταχώρηση του κειμένου της Σύμβασης αυτής με τον τίτλο «Σύμβαση Χρηματοδοτικής
Διευκόλυνσης», ενώ μετά το τέλος αυτής, από τη σελίδα 1014 (Άρθρο 3 του ιδίου
Νόμου, παράγραφος Γ΄) και με τον τίτλο «Συμφωνία δημοσιονομικών στόχων και
διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», προχωρά η κυβέρνηση στη νομοθέτηση της,
εκθέτοντας τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουμε και τους στόχους που θέτουμε, σαν
χώρα πλέον, για την επίτευξη των δεσμεύσεων αυτών.
Στην παραπάνω συμφωνία, που αξίζει να την διαβάσει κανείς, γιατί
περιλαμβάνει πράγματι πολύ ενδιαφέροντα πράγματα, όπως τις πολιτικές σχετικά με
την «Αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας», (ενότητα 2), την
«Διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας», (ενότητα 3), καθώς και την «Ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα
και επενδύσεις», (ενότητα 4), στο κεφάλαιο 2.1, που αναφέρεται στη
Δημοσιονομική πολιτική, αναφέρεται μεταξύ των άλλων ότι:
«Οι αρχές θα συνεχίσουν,
αντίστοιχα, να ακολουθούν μια νέα δημοσιονομική πορεία, βασισμένη στην επίτευξη
στόχων πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους -1/4, 0,5, 1 3/4 και 3,5% του ΑΕΠ το 2015, το 2016, το 2017
και το 2018 και μετέπειτα, αντιστοίχως».
Βέβαια, θα
ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι στην παραπάνω συμφωνία, στο τέλος του
παραπάνω κεφαλαίου 2.1, αναφέρεται επιπλέον ότι:
«Οι αρχές προτίθενται να μεταφέρουν
τουλάχιστον το 30% του πλεονάσματος που θα επιτευχθεί λόγω επιδόσεων υψηλότερων
από τις αναμενόμενες στον χωριστό λογαριασμό που προορίζεται για τη μείωση του
χρέους. Επιπλέον, ένα άλλο 30% του εν λόγω πλεονάσματος θα χρησιμοποιηθεί για
την εκκαθάριση μη καταβληθεισών κυβερνητικών υποχρεώσεων του παρελθόντος».
Μετά τα
παραπάνω και ιδίως το «3,5% του ΑΕΠ… το 2018 και μετέπειτα», ελπίζω με αυτά να
έχουν γίνει τα πράγματα ξεκάθαρα και να μπορείτε να αξιολογείτε, αντικειμενικά
πλέον, τόσο το τι λέγεται, σχετικά με το θέμα αυτό, όσο και αυτούς που τα λένε.
Το ερώτημα όμως παραμένει και είναι: οι στόχοι αυτοί, σχετικά με τα
πρωτογενή πλεονάσματα και ιδίως αυτοί που αφορούν το 2018 και μετά, είναι
τελικά καλοί οι κακοί;
Η απάντηση είναι και ΝΑΙ και ΟΧΙ! Μια άμεση και ολοκάθαρη εξήγηση για
τη διφορούμενη αυτή απάντηση επιφυλάσσομαι να σας δώσω στο 3ο και
τελευταίο μέρος των αναρτήσεων μου σχετικά με τα πρωτογενή πλεονάσματα. Πάντως
σε γενικές γραμμές η απάντηση εξαρτάται από το τι κάνουμε για να γυρίσουμε την
οικονομία σε ρυθμούς Ανάπτυξης και αυτό με τη σειρά του εξαρτάται, μεταξύ των
άλλων, από το φορολογικό σύστημα και την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής (βλέπε
και το σχετικό με το θέμα αυτό κεφάλαιο αλλά και τις προτάσεις που υπάρχουν,
μεταξύ των άλλων, στο βιβλίο «Τικ-Τακ»).
Τελειώνοντας, για να γυρίσουμε στη αρχή και τα σχετικά με τα γραπτά
και την προσοχή που πρέπει να δίδουμε όταν υπογράφουμε κάτι, αξίζει να σημειώσουμε
ότι αυτοί που έχουν υπογράψει τα σχετικά κείμενα,
μιας και οι ίδιοι φαίνεται, λιγότερο ή περισσότερο, να τα έχουν ξεχάσει, είναι πέραν
του Προέδρου της ελληνικής Δημοκρατίας και τα περισσότερα μέλη του τότε υπουργικού
συμβουλίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.
