ΕΥΤΧΩΣ, ΔΕΝ ΤΡΑΛΑΘΗΚΑΜΕ (ΑΚΟΜΗ;)

Πιστεύω να συμφωνείτε ότι η Ελλάδα είναι μια πολύ όμορφη χώρα, πραγματικά προικισμένη από τη φύση. Υπέροχα βουνά και θάλασσες που σμίγουν αρμονικά μεταξύ τους, θάλασσες διάσπαρτες από μικρά και μεγαλύτερα νησιά, μαγευτικές παραλίες και κόλποι, πανίδα και χλωρίδα με απίστευτη, πολλές φορές μοναδική, ποικιλία και επιπλέον ένα θαυμάσιο κλίμα και ένας ουρανός καταγάλανος τις περισσότερες ημέρες του χρόνου, ένας ουρανός γεμάτος φως, ένα φως που σε γεμίζει και που τόσο έχει υμνηθεί και αποτυπωθεί από ποιητές και ζωγράφους.

Είναι, όμως, και μια χώρα επικίνδυνη για την ψυχική υγεία των κατοίκων της, τουλάχιστον πολλών εξ αυτών, γιατί με αυτά που γίνονται, από τους εκάστοτε κρατούντες, αλλά και τους απλούς πολίτες της, με αυτά που επιτρέπει να γίνονται, με αυτά που γράφονται στις εφημερίδες, αλλά και στους τοίχους, τις πινακίδες των δρόμων και όπου αλλού μπορεί να φανταστείτε, και με αυτά που ακούγονται να λέγονται από επίσημα, κυβερνητικά κυρίως, αλλά και άλλα χείλη, από δημοσιογράφους και απλούς ανθρώπους, σε κάνουν να ξεχνάς όλα όσα σου προσφέρει απλόχερα η φύση αυτής της χώρας και να αρχίζεις να έχεις παραισθήσεις. Κυριολεκτικά αρχίζεις να τρελαίνεσαι!

Τα όσα λίγα ακολουθούν, που αποτελούν, όμως, όπως πιστεύω χαρακτηριστικά παραδείγματα, εξηγούν με μεγαλύτερη σαφήνεια τους λόγους της άρρωστης και οπωσδήποτε ανησυχητικής αυτής κατάστασης.

Δημόσιο χρέος και τέλος των Μνημονίων!

Είναι να απορεί κανείς που σήμερα, σε μια χώρα που από το 2008 άρχισε να αισθάνεται τους κραδασμούς της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και να καταλαβαίνει(;), παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του τότε πρωθυπουργού της Κων/νου Καραμανλή, ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τα οικονομικά της, έχοντας περιέλθει από το 2010 σε κατάσταση, άτυπης μεν, πραγματικής δε και εξαιρετικά οδυνηρής χρεωκοπίας, να λέγεται, χωρίς να κοκκινίζουν, από τους κυβερνώντες, και αυτό να γίνεται από πολλούς πιστευτό, ότι τον Αύγουστο του ’18, που τελειώνει και το 3^ο κατά σειρά Μνημόνιο, η χώρα θα εξέλθει από την Επιτροπεία και κατά συνέπεια από την Κρίση. Δηλαδή, με απλά λόγια, κατά την άποψη τους, που προσπαθούν για ιδίους προφανώς λόγους να την κάνουν πιστευτή, τα Μνημόνια έφεραν την Κρίση και όχι η Κρίση τα Μνημόνια!

Κοιτώντας, όμως, τα στοιχεία και την αμείλικτη αλήθεια των αριθμών αρχίζεις κάπου να τα χάνεις. Πράγματι, το Δημόσιο χρέος μας, που παρά την σημαντική μείωση που υπέστη με το PSI και που ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο πολύ διέβαλλε και εξακολουθεί να διαβάλλει, εκτιμάται ότι θα φθάσει, αυξανόμενο αργά αλλά σταθερά, το 2017 τα 318.700 εκ. ευρώ για την Γενική Κυβέρνηση¹, ενώ προβλέπεται για το 2018 να ανέλθει στα 327.900 εκ. ευρώ σύμφωνα και αυτό με το τελικό προσχέδιο προϋπολογισμού για το 2018.

Βέβαια, από μόνο του το ύψος του χρέους δεν σημαίνει κάτι, αν δεν συσχετιστεί με το ποσοστό του επί του ΑΕΠ μιας χώρας και το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των σχετικών τόκων και χρεολυσίων. Έτσι, για να ξέρουμε τι λέμε και κυρίως που βρισκόμαστε, το χρέος της χώρας, πάλι σύμφωνα με το παραπάνω προσχέδιο προϋπολογισμού, για τα έτη 2017 και ’18 εκτιμάται ότι θα είναι περίπου το 176% του ΑΕΠ της, που είναι 180 δις ευρώ.

Τώρα, όσον αφορά το χρονοδιάγραμμα αποπληρωμής των χρεολυσίων αυτό μπορείτε να το δείτε, αν δεν έχετε βέβαια προβλήματα ύπνου και δεν πάσχετε από την καρδιά σας, από το ακόλουθο διάγραμμα, όπου στα μεγέθη που απεικονίζονται πρέπει να προσθέτετε και άλλα 6 δις ευρώ περίπου για τόκους, αλλά μέχρι το 2020, δεδομένου ότι το ποσόν αυτό θα αυξηθεί μετά, φθάνοντας τις χρονιές 2021 έως ’24 να γίνεται διπλάσιο έως τετραπλάσιο! Για να ολοκληρώσουμε όμως την εικόνα, θα πρέπει να αναφέρουμε ότι τα συνολικά έσοδα του κράτους εξακολουθούν να είναι το πολύ 55 δις ευρώ από τα οποία μόνο για μισθούς, συντάξεις, ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία απαιτούνται  32 δις ευρώ περίπου!

Κατόπιν όλων αυτών εσείς πιστεύετε ακόμη ότι έτσι απλά με το τέλος του 3^ου Μνημονίου τελειώνουνε τα βάσανα μας και ότι οι δανειστές θα διαγράψουν τα χρήματα που μας δάνεισαν και θα αφήσουν τους εκάστοτε κυβερνώντες να σκορπίζουν τα λεφτά του Δημοσίου απ’ εδώ και απ’ εκεί, απλά και μόνο για να ικανοποιούν τις ψηφοθηρικές τους ανάγκες και το κομματικό τους ακροατήριο;

Τι συμπέρασμα βγαίνει λοιπόν από τα παραπάνω; Κάποια επιτροπεία θα υπάρχει οπωσδήποτε, αφού ήδη έχουμε νομοθετήσει δεσμεύσεις (κεφάλαιο 2.1, ενότητα 4, ΦΕΚ 94/ 14ης Αυγούστου 2015, Τεύχος Πρώτο) για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% από το ’18 και μετά. Η επιτροπεία αυτή όμως, όπως είναι ευνόητο, θα ισχύει ακόμα και αν μετά τον Αύγουστο του ’18 γίνει κάτι, ώστε να τα πρωτογενή πλεονάσματα μειωθούν στο 2% του ΑΕΠ, με χρονική μετάθεση των πληρωμών των τοκοχρεολυσίων, δίνοντας έτσι την ευκαιρία να υπάρξει δημοσιονομικός χώρος για να διατεθούν κονδύλια για την ανάπτυξη και άλλες ανάγκες του Δημοσίου, κάτι που από καιρό υποστήριζε και εξακολουθεί να υποστηρίζει το «κακό» ΔΝΤ και μόλις τώρα το αντιλαμβάνονται στην παρούσα κυβέρνηση.

Αν όμως αυτό δεν γίνει, με δεδομένο ότι η πρόσφατη έξοδος μας για δανεισμό στις διαβόητες αγορές με επιτόκιο 4,65% έδειξε ότι αυτό θα είναι, μετά τη λήξη του 3^ου Μνημονίου και την προσφυγή μας αναγκαστικά πλέον στις αγορές αυτές, οπωσδήποτε αρκετά πάνω από το 2.5% περίπου που μας δάνειζαν οι «κακοί» εταίροι μας, τα πράγματα θα αρχίσουν να γίνονται δύσκολα έως εφιαλτικά, τουλάχιστον για τους περισσότερους από εμάς, και τα όποια παραμύθια εξακολουθούν να αραδιάζουν οι κυβερνώντες, αν βέβαια εξακολουθούν να βρίσκονται ακόμη στη διακυβέρνηση της χώρας, δεν θα πείθουν πλέον ούτε τους ίδιους!

Πρωτογενές πλεόνασμα και ιστορίες για αγρίους!

Ίσως, δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι μπορεί να πει κανείς σε ανθρώπους που δεν έχουν έστω και στοιχειώδεις οικονομικές γνώσεις ή είναι οπαδοί ενός κόμματος και μιας ιδεολογίας, από αυτά που λέγονται από κυβερνητικούς παράγοντες, και όχι μόνο, και αφορούν το πρωτογενές πλεόνασμα που ενδεχόμενα επιτύχει η οικονομία της χώρας μας το 2017.

Πράγματι, το σχέδιο του προϋπολογισμού που καταρτίστηκε για το 2018 εκτιμά ότι για το 2017 το Πρωτογενές αποτέλεσμα της Γενικής Κυβέρνησης, σύμφωνα με τη μεθοδολογία της Σύμβασης Χρηματοδοτικής Διευκόλυνσης, θα είναι 3.977 δις ευρώ έναντι των 3.154 δις ευρώ, δηλ. του 1,75% του ΑΕΠ που είναι και ο στόχος σύμφωνα με τη σύμβαση αυτή. Συνεπώς, κατά τους κυβερνητικούς παράγοντες όλα είναι ωραία και καλά και αφού μας περισσεύουν 823 δις ευρώ αυτά μπορούμε να τα διανείμουμε ως Κοινωνικό Μέρισμα, για να βοηθήσουμε τα φτωχότερα εισοδήματα που τόσο επλήγησαν από την Κρίση.

Που είναι λοιπόν το πρόβλημα, ίσως σκεφτείτε. Μα αγαπητοί μου:

1.    Ξεχνάτε ότι οι τόκοι που οφείλουμε να καταβάλουμε για το ίδιο το έτος, δηλ. το 2017, σύμφωνα πάλι με τον προϋπολογισμό αυτόν, είναι 5.650 δις ευρώ, τόκοι που γενικά δεν υπολογίζονται στα όποια πρωτογενή πλεονάσματα;

2.    Ξεχνάτε ότι στον προϋπολογισμό δεν αναφέρονται οι κάθε είδους οφειλές του Δημοσίου (Νοσοκομεία, Ταμεία και ΔΕΚΟ) σε φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις για προμήθειες, αλλά και για επιστροφές φόρου που εκτιμάται ότι ανέρχονται, μετά τις εσπευσμένες επιστροφές φόρου ύψους 1.6 δις ευρώ τον  Σεπτέμβριο, στα 4,5 δις ευρώ περίπου (δεν υπολογίζονται οι καταβολές συντάξεων και εφάπαξ που εκκρεμούν);

3.    Ξεχνάτε ότι σε κάθε προϋπολογισμό δεν αναφέρονται επίσης τα ποσά των χρεολυσίων που λήγουν και που πρέπει να καταβληθούν, για να μην κηρυχθούμε και επίσημα σε κατάσταση χρεοκοπίας, και ότι τα ποσά αυτά, αν δεν μας τα δάνειζαν οι «κακοί» δανειστές μας, θα έπρεπε να προσφύγουμε στις «καλές» αγορές;

4.    Τέλος, ξεχνάτε ότι το πρωτογενές αυτό πλεόνασμα, η υπεραπόδοση των εσόδων όπως φιλάρεσκα αρέσκονται να το αποκαλούν τα κυβερνητικά στελέχη, προέρχεται από την υπερφορολόγηση των πάντων, φθάνοντας στο σημείο να επιβάλουν ακόμα, εκτός από την αύξηση του ΦΠΑ στο 24% στα περισσότερα είδη και τις τόσες άλλες φορολογικές επιβαρύνσεις, και Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης, αν είναι δυνατόν, στο κρασί!  

Βέβαια, ισχύει και αυτό που λέγεται, ότι δηλαδή «λογαριάζουνε χωρίς τον ξενοδόχο», βλέπε δανειστές, αφού στην Δανειακή Σύμβαση, δηλ. στο 3^ο Μνημόνιο, που υπάρχει στο ΦΕΚ που αναφέρθηκε παραπάνω, στο τέλος του κεφαλαίου 2.1 της ενότητας 4, αναφέρεται ότι:

«Οι αρχές προτίθενται να μεταφέρουν τουλάχιστον το 30% του πλεονάσματος που θα επιτευχθεί, λόγω επιδόσεων υψηλότερων από τις αναμενόμενες, στον χωριστό λογαριασμό που προορίζεται για τη μείωση του χρέους. Επιπλέον, ένα άλλο 30% του εν λόγω πλεονάσματος θα χρησιμοποιηθεί για την εκκαθάριση μη καταβληθεισών κυβερνητικών υποχρεώσεων του παρελθόντος».

Το κωμικοτραγικό στην όλη ιστορία είναι ότι την ίδια στιγμή που συμβαίνουν όλα αυτά, κάνουμε σαν τρελοί για να εισπράξουμε το υπόλοιπο, ύψους 800 εκ. ευρώ, της τρίτης δόσης των 8,5 δις ευρώ που μέρος της καταβλήθηκε τον Ιούλιο του ’17, και να αυξήσουμε ακόμα περισσότερο το χρέος μας.

Το χειρότερο όμως είναι ότι και η αξιωματική αντιπολίτευση έπεσε στην παγίδα, φοβούμενη ότι, με τις κυβερνητικές διακηρύξεις για διανομή του πλεονάσματος αυτού ως κοινωνικού μερίσματος, ο ΣΥΡΙΖΑ θα διατηρήσει ή θα της αποσπάσει ψηφοφόρους και έτσι ανακοίνωσε ότι το πλεόνασμα αυτό πρέπει να διανεμηθεί σε μακροχρόνια ανέργους και να ελαφρύνει τον ΕΝΦΙΑ όλων των πολιτών.

Σε παγίδα όμως φαίνεται να έχουν πέσει και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι που, αν δεν θεωρούν το πλεόνασμα αυτό επίτευγμα της κυβέρνησης, θεωρούν και αυτοί το πρωτογενές αυτό πλεόνασμα ως πραγματικό πλεόνασμα και απλά σχολιάζουν το εάν τελικά η Τρόικα θα επιτρέψει την διανομή του. Δυστυχώς, το ποιος θα πληρώσει το νέο χρέος² που δημιουργείται και το πως αυτό θα πληρωθεί φαίνεται ότι είτε δεν το έχουν καταλάβει, πολιτικοί, δημοσιογράφοι και ο υπόλοιπος κόσμος ή δεν απασχολεί κανέναν!

Έτσι, με όλα αυτά γυρίζουμε πάλι στα ίδια και στα ίδια, βλέποντας το χρέος να ανεβαίνει και παρακολουθώντας τα κόμματα να συναγωνίζονται απλά και μόνο για το ποιο θα «καταλάβει» την εξουσία και αφού την καταλάβει πως θα την διατηρήσει, σαν να μην έχει συμβεί τίποτε, να μην έχει ο κόσμος περάσει όλα αυτά που πέρασε τα χρόνια της κρίσης και να μην έχουν διδαχθεί καθόλου από τα λάθη του παρελθόντος.

Τελικό συμπέρασμα

Ζούμε πράγματι σε μια ευλογημένη από τη φύση χώρα και είμαστε τυχεροί που, με όλα αυτά που αναφέραμε και άλλα τόσα και ακόμα περισσότερα που συμβαίνουν και μας συμβαίνουν, ΕΥΤΥΧΩΣ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΡΕΛΑΘΕΙ (ΑΚΟΜΗ;).

Σημείωση 1: Η Γενική Κυβέρνηση περιλαμβάνει την Κεντρική Κυβέρνηση, τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης καθώς και τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης.

Σημείωση 2: Έναν πολύ ενδιαφέροντα μαθηματικό τύπο σχετικά με την μεταβολή του χρέους ως προς το ΑΕΠ, μαζί με παραδείγματα, μπορούν να βρουν αυτοί που ενδιαφέρονται στις σελίδες 15 έως 21 της δημοσίευσης της Βουλής των Ελλήνων με τίτλο: ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ «ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ» (2014)