ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΚΤΥΠΑ Η ΚΑΜΠΑΝΑ;

Για μια φορά ακόμη μείναμε εμβρόντητοι, με αφορμή το αποτρόπαιο έγκλημα που συνέβη στη Ν. Ζηλανδία, μια φιλήσυχη μέχρι σήμερα χώρα, με θύτη ένα λευκό, ακραίο ρατσιστή και φανατικό εναντίων των προσφύγων, εάν βεβαίως αυτοί έχουν την «ατυχία» να είναι μελαμψοί και κυρίως Μουσουλμάνοι, και θύματα δεκάδες άτομα, μικρά και μεγάλα, αδιάφορο, που το ανθρωπόμορφο αυτό κτήνος τους εκτέλεσε και τραυμάτισε εν ψυχρώ γιατί ανήκαν στην κατηγορία που μόλις αναφέραμε.

Μακελάρης, ρατσιστής, ακροδεξιός, νεοναζί, παρανοϊκός δολοφόνος είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς που απέδωσαν τα μέσα ενημέρωσης και η κοινωνία γενικότερα από τη μία στο άτομο αυτό σε μια προσπάθεια να εξηγήσουν το ασύλληπτο της εγκληματικής του πράξης και από την άλλη θρήνος των συγγενών, και όχι μόνο, των αθώων θυμάτων του αποτρόπαιου αυτού εγκλήματος, εναπόθεση πλήθους λουλουδιών στον τόπο της τραγωδίας από τους κατοίκους της χώρας αυτής και έρευνα των αρχών για να εντοπιστούν πιθανοί συνεργοί ή υποκινητές του στυγερού αυτού δολοφόνου.

Μετά όμως απ’ αυτά, τι; Πιθανόν, πέρα από την σε ισόβια καταδίκη¹ του δολοφόνου αυτού, να ανακαλυφθούν διασυνδέσεις του με κάποιες ακραίες ρατσιστικές και κυρίως αντι-ισλαμικές οργανώσεις και πιθανόν να ληφθούν κάποια μέτρα στη Ν. Ζηλανδία με σκοπό να κάνουν αυστηρότερα τα κριτήρια βάση των οποίων θα μπορεί κανείς να αποκτήσει όπλο ή όπλα. Το σίγουρο όμως είναι ότι και το ομαδικό αυτό έγκλημα με τον καιρό θα περιθωριοποιηθεί, όπως τόσα άλλα άλλωστε, και η ζωή θα τραβήξει πάλι τον «κανονικό» της ρυθμό.

Είναι όμως μια ευκαιρία, αν μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε έτσι, εμείς να παραμείνουμε στο γεγονός αυτό και να προχωρήσουμε λίγο περισσότερο, εξετάζοντας σε βάθος αυτήν την πράξη, που δυστυχώς είναι παρόμοια και με άλλες, και να αναζητήσουμε γενικότερα τα αίτια που τις προκαλούν, βγάζοντας στη συνέχεια και τα αναγκαία συμπεράσματα, μην αρκούμενοι στο να εκτονωθούμε για τα όσα αποτρόπαια διέπραξε ο ψυχρός αυτός δολοφόνος με το να εκφράσουμε απλά τον αποτροπιασμό μας για αυτά και τους δικαιολογημένους κατά τα άλλα χαρακτηρισμούς μας γι’ αυτόν.

Μένοντας στην παραπάνω θέση, πιστεύουμε ότι η έρευνα μας αυτή θα διευκολυνθεί θέτοντας κάποια ερωτήματα, τα ακόλουθα.

Γιατί η μαζική αυτή δολοφονία πήρε τόσο μεγάλη δημοσιότητα και προκάλεσε τη διεθνή κατακραυγή;

Ίσως το ερώτημα αυτό σας φανεί προκλητικό, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς. Κάθε μέρα σχεδόν ακούμε από τα δελτία ειδήσεων, σε βαθμό που δυστυχώς δεν μας προκαλεί πια ιδιαίτερη εντύπωση, παρόμοια ή ακόμα και μεγαλύτερα σε έκταση περιστατικά, όπου ένας φανατικός Μουσουλμάνος στην Συρία, το Ιράκ ή το Αφγανιστάν ανατινάχθηκε μέσα σε τζαμί την ώρα της προσευχής ή μέσα σε κεντρική αγορά, σπέρνοντας τον θάνατο σε αρκετές δεκάδες αθώων. Ακούμε ακόμη να συμβαίνουν παρόμοιες τρομοκρατικές ενέργειες και αλλού, στην κεντρική και Βόρεια Αφρική, αλλά και σε χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας.

Τι το ιδιαίτερο είχε λοιπόν αυτή η μαζική δολοφονία; Μήπως, επειδή ο δράστης είναι λευκός; Μα, και στις Ηνωμένες Πολιτείες κάθε τόσο ένας λευκός μπαίνει σε σχολεία, δημόσιες υπηρεσίες, εκκλησίες και «θερίζει» όποιον βρει μπροστά του! Τότε;

Πιστεύουμε ότι ο λόγος δεν είναι ένας, αλλά περισσότεροι:

·     Για πρώτη φορά, τουλάχιστον σε τέτοια έκταση, συμβαίνει ο δράστης να είναι λευκός, «χριστιανός» και μάλιστα φανατικός, και τα αθώα θύματα μετανάστες, μελαμψοί και Μουσουλμάνοι.

·     Η Ν. Ζηλανδία συμβαίνει να είναι μια χώρα από τις πιο φιλήσυχες στον κόσμο, που δεν έχει ακουστεί ποτέ κάτι που να σε προϊδεάζει για ένα τέτοιο γεγονός, με την εγκληματικότητα να βρίσκεται μάλιστα στη χώρα αυτή σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

·     Οι μετανάστες αυτοί ή πρόσφυγες, δεν έχει σημασία, συμβαίνει να μην είχαν δώσει καμιά αφορμή και να είχαν γίνει πλήρως αποδεκτοί από την τοπική κοινωνία.

·     Τελικά όμως, ίσως ενδόμυχα να συνειδητοποιήσαμε ότι η βία δεν καθορίζεται πλέον από χρώμα και θρησκεία, ούτε περιορίζεται από γεωγραφικά όρια!

Υπάρχει καλή βία;

Εξυπηρετώντας πολιτικές η θρησκευτικές σκοπιμότητες γίνεται συχνά αναφορά στη βία, διακρίνοντας την σε καλή και κακή. Το πόσο λαθεμένη είναι αυτή η άποψη δεν έχουμε παρά να ανατρέξουμε στην ερμηνεία της ίδιας της λέξης: Βία είναι η άσκηση σωματικής ή άλλης δύναμης ή χρησιμοποίησης απειλών με σκοπό την επιβολή της θέλησης κάποιου.

Πέραν όμως της ερμηνείας αυτής, στην περίπτωση της πολιτικής ή θρησκευτικής βίας η έννοια αυτής διευρύνεται ακόμη περισσότερο, λαμβάνοντας εξαιρετικά ανησυχητικές διαστάσεις, αφού το άτομα ή άτομα που την ασκούν είναι άκρως επικίνδυνα, γιατί νοιώθουν ότι υπηρετούν ηθικές αξίες και αρχές, ανώτερες απ' τη σωματική ακεραιότητα κάποιας ομάδας ανθρώπων, πολλές φορές και όλων, και ότι τελικά δεν διαπράττουν κάποιο έγκλημα!

Τα παραπάνω πιστεύουμε λοιπόν ότι μπορούν να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε ένα μέρος τουλάχιστον της ψυχολογίας αυτών των ατόμων που εξασκούν τέτοιας μορφής κτηνώδη βία, αλλά και το πόσο επικίνδυνο είναι αυτό που λένε και όλοι εκείνοι οι ανόητοι που, για να υπερασπιστούν την όποια ιδεολογία τους, πολιτική ή θρησκευτική, υποστηρίζουν ότι τάχα υπάρχει καλή και κακή βία, όταν μάλιστα αναφέρονται σε πράξεις ατόμων πουν ζουν, δραστηριοποιούνται και επωφελούνται απ’ ένα καθ’ όλα δημοκρατικό και απίστευτα ανεκτικό πολλές φορές πολίτευμα.

Ποιος εκτρέφει το αυγό του φιδιού;

Συνηθίζουμε να αρκούμαστε σε τέτοιες περιπτώσεις να αποκαλούμε τον δράστη με όλα αυτά τα επίθετα που αναφέραμε προηγουμένως και να τελειώνει, για μας, η ιστορία εκεί. Δεν αναρωτιόμαστε όμως τι είναι αυτό που μεταμορφώνει ανθρώπους σαν κι αυτούς σε τέρατα και γιατί;

Επειδή όμως εμείς δεν αρκεί και δεν πρέπει να είμαστε απλοί αποδέκτες τέτοιων ειδήσεων, ας επιμείνουμε λίγο σε γεγονότα όπως αυτά και ας αναζητήσουμε κάποια τουλάχιστον από τα αίτια τους.

 Είναι λοιπόν γεγονός ότι στην εποχή μας, περισσότερο ίσως από κάθε άλλη εποχή, κυριαρχεί η οικονομία πάνω από τις ανθρώπινες αξίες και τον άνθρωπο τον ίδιο. Το ερώτημα που μας απασχολεί για τα παιδιά μας είναι κυρίως τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν, παρά τι άνθρωποι θα γίνουν. Το ίδιο μάλιστα το σχολείο δίνει έμφαση περισσότερο στη γνώση παρά στη διαπαιδαγώγηση.

Αυτό σε συνδυασμό με τον ολοένα και μικρότερο χρόνο που αφιερώνουν οι γονείς στο θέμα αυτό, λόγω της εργασίας τους και άλλων τυχόν προτεραιοτήτων που βάζουν, αλλά και την απομάκρυνση της μητέρας, εάν εργάζεται, από το παιδί τα πρώτα κρίσιμα για την διαμόρφωση του χαραχτήρα του χρόνια της ζωής του, μπορεί να έχουν, κάτω από τις κατάλληλες συνθήκες, καταστρεπτικές συνέπειες και για το ίδιο το άτομο, αλλά και την κοινωνία γενικότερα.

Συμβαίνει όμως και η κάποτε πρωτοπόρα αριστερή, δηλαδή προοδευτική, ιδεολογία να έχει πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων αρχαίους φιλοσόφους και όλα αυτά που ανύψωσαν τον επίπεδο του ανθρωποκεντρικού πολιτισμού σε δυσθεώρητα ύψη και να έχει πέσει στην παγίδα του πώς θα αντιπαλεύει συνεχώς τον καπιταλισμό, ενώ από την άλλη ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με ουτοπίες και θεωρίες που τις ξεπέρασε οριστικά η πραγματικότητα.

Είναι βέβαια και τα λεγόμενα social media, όπου ελεύθερα και ανεξέλεγκτα κυκλοφορεί ό,τι σκουπίδι μπορεί κανείς να φανταστεί, δίνοντας τροφή σε κάθε διεστραμμένη προσωπικότητα, με τους πολιτικούς απλώς να ασχολούνται τελευταία και καθυστερημένα, ως συνήθως, κυρίως με τα λεγόμενα fake news, γιατί βλέπετε είναι αυτά που τους ενοχλούν.

Τέλος δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε για μια ακόμη φορά την καταστροφική επίδραση, όπως αναφέρετο αρκετά πριν και στο βιβλίο «Τικ-Τακ» στο κεφάλαιο περί Παιδείας, που έχουν όλα αυτά τα video games που κυκλοφορούν και εθίζουν τα άτομα από την παιδική ηλικία στο να σκοτώνουν, εικονικά στην αρχή, όποιον βρουν μπροστά τους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο δράστης βιντεοσκοπούσε και μετέδιδε στα κοινωνικά δίκτυα τη δολοφονία τόσων αθώων με τρόπο που θύμισε αυτά τα «εκπαιδευτικά» video games, που τόσο απερίσκεπτα πολλοί, δυστυχώς, γονείς αγοράζουν ή αφήνουν να παίζουν τα παιδιά τους και η πολιτεία, ανεύθυνη και σε βαθύ ύπνο, όπως συνήθως συμβαίνει, αφήνει να κυκλοφορούν.                                                

Τελικές διαπιστώσεις και συμπεράσματα

Έχοντας αναφέρει τα παραπάνω, δεν μπορούμε παρά να καταλήξουμε στο ότι, εάν δεν ληφθούν κάποια μέτρα που θα αποτρέψουν την επιδείνωση της κατάστασης:

·     -Θα υπάρξει έξαρση των αντιποίνων από φανατικούς Τζιχαντιστές και κυρίως εξάπλωση του φαινομένου της βίας παντού. Κανείς πλέον δεν θα μπορεί να την αγνοεί και να κοιμάται ήσυχος, όπου κι αν βρίσκεται!

·     - Αφού τα καταφέραμε έτσι με ένα σωρό λάθη και παραλήψεις, ο τρόμος θα αρχίσει πλέον δυστυχώς να κυριαρχεί πάνω από την πόλη, την όποια πόλη!

Μπορεί λοιπόν να γίνει κάτι και αν ναι, τι; Τα παρακάτω πιστεύουμε ότι μπορεί να είναι βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση.

·     Ενίσχυση και αυστηροποίηση των θεσμών της πραγματικής Δημοκρατίας, του περίφημου αυτού πολιτεύματος που έχει καταντήσει, καλύτερα όπως το έχουν καταντήσει, να αποτελεί απλά το υπόβαθρο για την «κατάληψη» της εξουσίας από κάθε τυχάρπαστο λαϊκιστή, αφήνει ανεξέλεγκτους, σχεδόν ατιμώρητους και το πεδίο ελεύθερο σε όλους αυτούς τους τύπους που δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη ζωή των άλλων, που ασκούν βία, θιασώτες συνήθως κάθε ρατσιστικής, ναζιστικής, φασιστικής και ολοκληρωτικής ιδεολογίας και που τελικά υποσκάπτουν, συγκαλυμμένα ή απροκάλυπτα, τα θεμέλια του ίδιου αυτού του Δημοκρατικού πολιτεύματος, επιδιώκοντας τελικά να το καταργήσουν.

·     Επιστροφή στις πραγματικές αξίες και την Παιδεία. Όλα τα άλλα είναι όπως όταν λείπει η υγεία από τον άνθρωπο. Απλά δεν έχουν νόημα!

·   Λήψη μέτρων για τον έλεγχο, αποτελεσματικό, αλλά χωρίς υπερβολές, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης² και δημοσιεύσεων στο διαδίκτυο που παροτρύνουν ή εθίζουν σε πράξεις βίας, ανομίας και καταπάτησης των ανθρωπίνων αξιών, γιατί άλλο ελευθερία και άλλο ασυδοσία.

·     Ανάληψη της ευθύνης από τις δυτικές κυβερνήσεις για όσα άμεσα ή έμμεσα, σκόπιμα ή από ολιγωρία προκάλεσαν στις χώρες του Αραβικού κόσμου κυρίως, αλλά και της Αφρικής, και την προσβολή στην θρησκεία τους. Οι ασκοί του Αιόλου, με ευθύνη τους, έχουν ανοίξει πλέον για τα καλά. Είναι όμως καιρός να τους κλείσουν, ζητώντας μια μεγάλη, μα πολύ μεγάλη συγνώμη, αποδεικνύοντας παράλληλα έμπρακτα την αλληλεγγύη τους. Οι 270.000 νεκροί στη Συρία και η ολοκληρωτική καταστροφή της χώρας αυτής, για να αναφέρουμε μόνο αυτήν, είναι ένα έγκλημα που θα τις κυνηγά και, αν και δεν είναι δυνατόν να το ξεπλύνουν, τουλάχιστον οφείλουν να κάνουν ό,τι μπορούν για να μετριάσουν τις επιπτώσεις του.

·     Τέλος, καλόν είναι να θυμόμαστε όλοι την περίφημη φράση από το βιβλίο του Έρνεστ Χέμινγουεϊ «Για ποιον κτυπά η καμπάνα»: «...Γι' αυτό ποτέ μη στείλεις να μάθεις για ποιον χτυπά η καμπάνα. Χτυπά για σένα»!

Σημείωση 1: Είναι γεγονός ότι σε μια πολιτισμένη κοινωνία η ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη τουλάχιστον, ως αναντικατάστατη, πρέπει και πράγματι προστατεύεται, άλλο βέβαια αν η προστασία αυτή εξαντλείται πολλές φορές και με διάφορες δικαιολογίες μόνο εντός της επικράτειας κάθε χώρας. Από το σημείο όμως αυτό μέχρι του σημείου να διατηρούνται στη ζωή άτομα που αποδεδειγμένα προμελέτησαν και εν ψυχρώ αφαίρεσαν τη ζωή άλλου ή άλλων, ακόμα και μικρών παιδιών που σχεδόν δεν πρόλαβαν να βιώσουν το δώρο της ζωής, είναι μια αντίφαση που φθάνει τα όρια της υποκρισίας και της προκλητικής έλλειψης σεβασμού προς τα θύματα και της ίδιας αυτής της ζωής τους που τόσο άδικα αφαίρεσαν θύτες αυτής της κατηγορίας. Μια επανεξέταση λοιπόν του θέματος θεωρούμε ότι είναι πλέον απόλυτα επιβεβλημένη.

Σημείωση 2: Για μια ακόμη φορά και για ένα ακόμη θέμα στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας του ατόμου οι Δημοκρατικές κυβερνήσεις έπεσαν στην παγίδα, μπερδεύοντας την ελευθερία της έκφρασης με την ασυδοσία, και άφησαν το όλο θέμα στην διακριτική ευχέρεια και διαχείριση επιχειρηματικών κολοσσών.

Φτάσαμε έτσι τα λεγόμενα μέσα «κοινωνικής δικτύωσης» όχι μόνο να συλλέγουν προσωπικά δεδομένα των χρηστών τους, ενήλικοι πολίτες και κυρίως ανήλικα άτομα, αξιοποιώντας τα συγκαλυμμένα, αλλά και απροκάλυπτα, όπως απεδείχθη με το πρόσφατο σκάνδαλο δήθεν διαρροής εκατομμυρίων εξ αυτών, προς ίδιο όφελος, αλλά να διακινείται μέσω αυτών οτιδήποτε, από ψεύτικες ειδήσεις, «fake news», μέχρι παροτρύνσεις και οδηγίες για τρομοκρατικές ενέργειες!

Το ερώτημα είναι: μπορεί να τεθεί κάποιος φραγμός σ’ όλην αυτή την κατάσταση χωρίς να φθάσουμε από την άλλη μεριά στον περιορισμό της διακίνησης των ιδεών; Η απάντηση είναι ότι μπορεί, εάν εμείς ως πολίτες πραγματικά το θέλουμε και το ζητάμε! Αλλά γι’ αυτό το θέμα θα ασχοληθούμε σε άλλη ανάρτηση.