Και μετά, τι;

 
Μπορεί κανείς να ασκεί κριτική και να μη συμφωνεί, συνολικά ή μερικά, για κάτι που συνέβη ή εξακολουθεί να συμβαίνει, εκφράζοντας με τους ακόλουθους τέσσερις τρόπους τη διαφωνία του αυτή:

1^ος  Να διαμαρτύρεται, γιατί αυτό τον ενοχλεί και τον βρίσκει αντίθετο, σύμφωνα, βέβαια, με την προσωπική του άποψη, υποκειμενική πολλές φορές, αλλά και αντικειμενική κάποιες άλλες.

2^ος: Να «γκρινιάζει», όταν δηλαδή διαμαρτύρεται συνεχώς, έτσι, γιατί του φταίνε τα πάντα και κυρίως οι άλλοι. Είναι η περίπτωση που την έχουμε συναντήσει, λίγο ή πολύ, σχεδόν όλοι μας και που αρκετές φορές είναι μια κατάσταση που δεν υποφέρεται και υπάρχει κίνδυνος… να σου σπάσει τα νεύρα! Είναι, όμως, και η περίπτωση που συμβαίνει κατά κανόνα στα κόμματα της αντιπολίτευσης, μόλις αυτά, βέβαια, πάψουν να κυβερνούν, όπου τότε, κατ’ αυτά, όλα «έβαιναν καλώς¹»!

3^ος: Να επιχειρηματολογεί, να κάνει δηλαδή κριτική με βάση στοιχεία, που, εάν είναι πραγματικά, η κριτική αυτή είναι καλά τεκμηριωμένη και είναι χρήσιμη, φαινόμενο βέβαια όχι και τόσο συνηθισμένο. Ειδικά στη δημοσιογραφία, η βιασύνη, για να πάρουμε την καλύτερη περίπτωση, να σχολιαστεί, κυρίως, ένα οικονομικό ή πολιτικό γεγονός, δεν αφήνει τον χρόνο που είναι αναγκαίος, για να τεκμηριωθεί με επάρκεια η σχετική κριτική, με αποτέλεσμα, αυτή συνήθως να καταπίπτει πολύ εύκολα μόλις έρθει σε αντιπαράθεση με μια αντίθετη, καλά όμως προετοιμασμένη, άποψη, αδιάφορο εάν η τελευταία είναι τελικά σωστή ή όχι.

4^ος: Να παραθέτει, εκτός από τέτοια στοιχεία, και προτάσεις, κάτι όμως που, αν γίνεται σωστά, είναι διαδικασία αρκετά έως πολύ επίπονη και χρονοβόρα. Τότε, στην περίπτωση αυτή η κριτική είναι όχι μόνο χρήσιμη, αλλά και εποικοδομητική, διαφορετικά, οι προτάσεις αυτές είναι, όπως λένε, «του ποδαριού» ή γίνονται για δείξει ότι έχει απλώς κάτι διαφορετικό ή καλύτερο, δήθεν, να προτείνει, ειδικά μάλιστα εάν αυτό το τελευταίο είναι και ευχάριστο στο ακροατήριο.

Γιατί τα λέμε αυτά; Μα, γιατί με αυτό το άρθρο, που είναι το τρίτο στη σειρά και αναφέρεται πάλι στα μέτρα που λαμβάνονται για την πρόληψη της μετάδοσης του κορωνοϊού, υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθεί ότι τα όσα αναφέρονται έχουν γίνει πλέον κουραστικά και δεν συμβάλλουν εποικοδομητικά, όπως θα περίμενε κανείς, στο θέμα αυτό, αποτελώντας, τελικά, απλώς μέρος μιας γενικότερης σχετικής «γκρίνιας»!

Το ερώτημα, όμως, είναι: ισχύει αυτό πράγματι; Για να δούμε;

Όπου η επανάληψη δεν σημαίνει ότι μάθαμε κιόλας!

Στα γαλλικά υπάρχει μια φράση που λέγεται συχνά για κάτι που συμβαίνει μεν, αυτό, όμως, έχει επαναληφθεί και στο παρελθόν και το έχει κανείς ήδη δει: déjà vue.

Κάτι αντίστοιχο φαίνεται να συμβαίνει και με τα παραπάνω μέτρα. Ξεκινούν από ένα αυστηρό lockdown, συνεχίζονται με μια προοδευτική χαλάρωση των μέτρων και, όταν η εξάπλωση του κορωνοϊού αρχίζει να φαίνεται ή δεν την έχουμε προλάβει και ο τελευταίος δείχνει πάλι ξεκάθαρα τα δόντια του και μας απειλεί, ξεκινάμε πάλι από την αρχή, πάλι δηλαδή lockdown, πάλι μέτρα, αυστηρά ή λιγότερο αυστηρά, ανάλογα με την περίπτωση, και η ζωή μας, λέμε τώρα, συνεχίζεται.

Στην πραγματικότητα, βέβαια, εκτός από τον ατέρμονα αυτό κύκλο, τίποτε δε συνεχίζεται κανονικά, ούτε η ζωή μας, ούτε η οικονομία, ούτε το εμπόριο, ούτε οι δουλειές, ούτε και τα σχολεία. Όλα αυτά σέρνονται, περιμένοντας, με την υπομονή μας να έχει, μετά από τόσο καιρό, σχεδόν εξαντληθεί, πότε θα τελειώσει αυτό το μαρτύριο.

Το χειρότερο είναι ότι η επανάληψη αυτή, με την αλληλοδιαδοχή των lockdowns και της απόσυρσης αυτών, το περιβόητο «ακορντεόν», μας έχει οδηγήσει στο να παραδεχτούμε παθητικά ότι αυτό είναι, δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο. Έτσι, το πάθημα δεν μας γίνεται και μάθημα!

Τις ή τι φταίει;

Για να επαναλαμβάνεται όμως ο κύκλος αυτός σημαίνει ότι κάποιος ή κάτι, ένα ή πολλά, φταίει. Ας δούμε, λοιπόν, δύο από αυτά που λέγονται και έρχονται, έτσι, πρόχειρα, στο μυαλό, μαζί όμως και με τον σχετικό αντίλογο που υπάρχει:

-    Το lockdown και τα μέτρα μετακίνησης των πολιτών πρέπει να είναι πιο αυστηρά και να κρατάνε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, έτσι, ώστε να περιοριστεί όσο είναι δυνατόν περισσότερο ο κορωνοϊός.

Αντίλογος: Σωστά, αλλά, εάν γίνει έτσι, αυτή την κατάσταση, όπως φάνηκε και σε άλλες χώρες, ούτε ο κόσμος, αλλά ούτε η οικονομία μπορεί τελικά να την αντέξει, με εξαίρεση μόνο χώρες, όπως η Κίνα², που είναι μια τεράστια σε μέγεθος και οικονομία χώρα και έχει ένα πολίτευμα (εντάξει, περί καθεστώτος πρόκειται στην πραγματικότητα) που και το lockdown και την καραντίνα μπορεί να τα εφαρμόσει σε ολόκληρες περιοχές με απόλυτο κυριολεκτικά τρόπο, απαγορεύοντας κάθε μετακίνηση και θέτοντας σε καραντίνα τριών εβδομάδων και κάθε εισερχόμενο στη χώρα, όταν βέβαια επιτρέπει την είσοδο.

-   Φταίει οι επιτροπή των επιδημιολόγων και η κυβέρνηση που η μεν πρώτη δεν προτείνει και η δεύτερη δεν λαμβάνει τα σωστά μέτρα.

Αντίλογος: Εδώ, ισχύει αυτό που λένε: Όποιος είναι έξω από τον χορό, πολλά τραγούδια λέει! Και αυτό ισχύει όχι μόνο για όλους αυτούς που ξαφνικά, όσο περνάει ο καιρός, όλο και πληθαίνουν και έγιναν ειδικοί στο θέμα αυτό, παραγνωρίζοντας την πολυπλοκότητα και δυσκολία που, όπως θα δούμε παρακάτω, αντικειμενικά υπάρχει, αλλά και για την αντιπολίτευση, αφού και η τελευταία μπορεί να κατηγορεί πανεύκολα³ κάθε εμπλεκόμενο, λέγοντας μάλιστα και προτείνοντας, εκ του ασφαλούς, βέβαια, πράγματα που δεν μπορείς παρά να πεις: Εντάξει παιδιά, ευχαριστώ, δεν θα πάρω άλλο, ο λόγος σας με χόρτασε, κρατήστε κάτι και… για τον εαυτό σας!

Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι

Δεν φταίει, λοιπόν, κανείς και τίποτε; Όλα γίνονται σωστά; Όχι, βέβαια! Και λάθη έγιναν, και γίνονται, και παραλήψεις διαπιστώνονται.

Πρέπει, όμως, καλόπιστα να αναγνωριστεί ότι μια σειρά μέτρων έχουν ληφθεί και λαμβάνονται, που είτε στοχεύουν άμεσα στην καταπολέμηση της εξάπλωσης του κορωνοϊού, είτε στην ενίσχυση του συστήματος Υγείας, είτε τέλος στη στήριξη επιχειρήσεων και εργαζομένων που επλήγησαν από την πανδημία.

Έτσι, ελήφθησαν μέτρα για τον περιορισμό των κινήσεων των πολιτών στο εσωτερικό της χώρας, για τον έλεγχο, όσο ήταν εκ των πραγμάτων εφικτό, των εισερχομένων σε αυτήν καθώς και για τη σημαντική αύξηση του αριθμού των λεωφορείων που εξυπηρετούν τις αστικές συγκοινωνίες, για τις οποίες τόσος λόγος, και δικαίως, γίνεται, ενώ επίκειται πολύ σύντομα και ο διαγωνισμός για την προμήθεια 1.300 νέων.

Για την ενίσχυση του συστήματος Υγείας ελήφθησαν και λαμβάνονται μια σειρά μέτρων, με την πρόσληψη μεγάλου αριθμού μόνιμου ιατρικού και επικουρικού προσωπικού και τον προγραμματισμό με διαδικασίες express πολλών άλλων, την αύξηση των κλινών ΜΕΘ που υπερδιπλασιάστηκαν⁴ καθώς και την καθιέρωση (επιτέλους) υποχρεωτικά της χρήσης μάσκας, μετά όμως από αδικαιολόγητη αργοπορία, βασική αιτία που, μαζί με την ουσιαστικά ανεξέλεγκτη κυκλοφορία των πολιτών και τη χαλάρωση των μέτρων, στοίχισε πολύ σε κρούσμα και έφερε το σύστημα Υγείας στα όρια του.

Τέλος, για τη στήριξη επιχειρήσεων και των εργαζομένων τους, που είτε επλήγησαν από την πανδημία είτε έκλεισαν με κυβερνητική εντολή και ανεστάλησαν οι συμβάσεις εργασίας των εργαζομένων σε αυτές, ελήφθησαν από την έναρξη της πανδημίας μια σειρά μέτρων, ενώ νέα μέτρα λαμβάνονται για τη στήριξη τους, με την επιβολή του τελευταίου στη σειρά lockdown. Όλα αυτά, όμως, τα οικονομικά μέτρα που λαμβάνονται, αλλά και τα διάφορα άλλα, λιγότερο ή περισσότερο σημαντικά, εκτείνονται στον βαθμό που επιτρέπει η οικονομία μας ή καλύτερα, για να μην το ξεχνάμε, μέχρι εκεί που φτάνουν αυτά που δανειζόμαστε!

Παρ’ όλα αυτά, το βασικό πρόβλημα, δηλαδή ο κορωνοϊός, παραμένει απειλητικός και είναι εδώ. Έτσι, επιδημιολόγοι και κυβέρνηση καταφεύγουν βασικά στο έσχατο μέτρο στις περιοχές εκείνες όπου η εξάπλωση του ιού αυτού δείχνει ότι πάει να ξεφύγει και να γίνει ανεξέλεγκτη, δηλαδή αυτό του lockdown, το κλείσιμο των καταστημάτων, σε μια προσπάθεια να περιοριστεί ακόμα περισσότερο η κίνηση των πολιτών, που θεωρείται, και είναι, μια βασική αιτία μετάδοσης του κορωνοϊού, με δραματικές, όμως, επιπτώσεις για την οικονομία της περιοχής και της χώρας γενικότερα.

Το χειρότερο, όμως, είναι ότι, όταν χαλαρώνουν τα μέτρα για να ανακουφιστούν κάπως καταστηματάρχες, εργαζόμενοι και η ταλαίπωρη οικονομία μας, αντιστρέφονται τα πράγματα, η πανδημία πάλι φουντώνει και ξανά πάλι από την αρχή!

Αδιέξοδο ή μήπως θα μπορούσε κάτι ακόμη να γίνει!

Από τα παραπάνω φαίνεται, έτσι δείχνει τουλάχιστον η κατάσταση, ότι το πρόβλημα είναι εξαιρετικά σύνθετο και δυσεπίλυτο και απόλυτες λύσεις δεν υπάρχουν, γιατί, ας μην κρυβόμαστε, παρά τα όποια μέτρα που λαμβάνονται, και, μέχρις ότου εμβολιαστεί ικανό ποσοστό του πληθυσμού, ό κορωνοϊός θα μας ταλαιπωρεί και το πρόβλημα θα παραμένει.

Ποιο, όμως, τελικά είναι αυτό ή αυτά που πραγματικά φταίνε και θα μπορούσαν να γίνουν, αλλά δεν έγιναν, ώστε να απαλύνουν τις επιπτώσεις στην Υγεία και την οικονομία; Μα, κυρίως δύο πράγματα, που είναι, όμως, ιδιαίτερα σημαντικά, δηλαδή:

1^ον  Όταν προτείνεις μέτρα, πρέπει να καθορίσεις επακριβώς και το πώς αυτά θα εφαρμόζονται! Μετά, βέβαια, θα πρέπει να τα εφαρμόζεις κιόλας, για να μην αποδειχθεί ότι αυτά είναι όπως οι νόμοι, που ψηφίζονται μεν κατά δεκάδες, σπάνια, όμως, φροντίζει ή νοιάζεται κανείς να τους εφαρμόσει ή να δει, τουλάχιστον, εάν εφαρμόζονται!

2^ον  Εφόσον είναι γενικά αποδεκτό ότι η εξάπλωσης του κορωνοϊού οφείλεται στην κινητικότητα των πολιτών, γιατί κανείς από τους αρμοδίους δεν κάνει κάτι, ώστε να αλλάξει⁵ το σύστημα αυτό με το οποίο επιτρέπεται σε κάποιον να βγαίνει έξω, ένα σύστημα που είναι πραγματικά τόσο διάτρητο, αφού επιτρέπει να βγαίνει όποτε θέλει, όσες φορές θέλει, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, και μάλιστα για απεριόριστο, πρακτικά, χρονικό διάστημα!

Σχετικά, όμως, με το τελευταίο, εάν οι αρμόδιοι θεωρούν ότι δεν μπορούν ή δεν ξέρουν πώς να το αλλάξουν ή δεν μπορεί αυτό το σύστημα να αλλαχτεί, τουλάχιστον ας εφαρμόσουν τον περιορισμό ότι η έξοδος για ατομική άσκηση πρέπει να γίνεται για πραγματικούς λόγους και όσο το δυνατόν πιο κοντά στην κατοικία του αιτούντος, για να μην παρατηρείται το φαινόμενο να βγαίνει κάποιος για άσκηση και να κάθεται να πίνει «αραχτός» καφέ με την παρέα του στα παγκάκια ή να μένει στην άκρη της Αττικής και να «βολτάρει», έτσι, για άσκηση, στον Φλοίσβο και τη Βουλιαγμένη!

Και τώρα, τι κάνουμε;

Τώρα, βέβαια, θα πείτε: Βαλτός είσαι κι εσύ; Εδώ, κοντεύουμε να τρελαθούμε τόσον καιρό από τα μέτρα και την κλεισούρα και εσύ προτείνεις να κλειστούμε ακόμα περισσότερο;

Εδώ, αγαπητοί μου, αν και αυτό που προτείνεται δεν είναι ένας πρόσθετος περιορισμός, αλλά λελογισμένη χρήση του δικαιώματος εξόδου, ώστε και οι σχετικές ανάγκες να ικανοποιούνται και οι επιχειρήσεις να παραμείνουν ζωντανές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, υπάρχουν δύο μόνο επιλογές, διαλέγεις και παίρνεις, δηλαδή:

-   Ή εφαρμόζουμε σοβαρά τα μέτρα και περιορίζουμε στο ελάχιστο και για τους απολύτως αναγκαίους λόγους τις μετακινήσεις μας, έτσι, ώστε, μαζί με τον εμβολιασμό του κόσμου που θα αυξάνει σταδιακά, και εμείς να ανακτήσουμε την όποια, άλλα πραγματική, κανονικότητα στη ζωή μας και οι επιχειρήσεις μαζί με τις χιλιάδες τους εργαζομένους τους να μην πουν «πάπαλα», μέχρι εδώ ήταν!

-   Ή σερνόμαστε όλοι μας, εμείς, οι επιχειρήσεις, οι εργαζόμενοι και η οικονομία από το ένα lockdown στο άλλο (εξάλλου, αυτό ήδη έχει γίνει αποδεκτό και μας το ξεκαθάρισε ήδη ο πρωθυπουργός) και… ο Θεός (τι να προλάβει κι αυτός;) ας βάλει το χέρι του ή για να είμαστε πιο ρεαλιστές, «ο σώζων εαυτόν, σωθήτω»!

Καλό, όμως, είναι στην κατάσταση που βρισκόμαστε και στο δίλημμα του τι πρέπει να κάνουμε να θυμόμαστε κι αυτό που είπε ο Ρωμαίος φιλόσοφος Lucius Anneus Seneca:

Δεν είναι ότι επειδή τα πράγματα είναι δύσκολα, που δεν προσπαθούμε, αλλά είναι ότι επειδή δεν προσπαθούμε, που τα πράγματα είναι δύσκολα!

Επίλογος

Ζούμε, λοιπόν, πάλι ένα νέο lockdown, το 3^ο στη σειρά. Βέβαια, δεν έχει αλλάξει, βασικά, κάτι σε σχέση με το προηγούμενο. Πάλι κλείσιμο των καταστημάτων, που μόλις είχαν προλάβει να πάρουν μια ανάσα ζωής, πάλι «αυστηρά» μέτρα, πάλι κλείσιμο των σχολείων, προς μεγάλη λύπη, βέβαια, των πιτσιρικάδων, που είχαν ξεφύγει από τα στενά όρια του σπιτιού τους και ξαναβρήκαν το μαθητικό περιβάλλον και τους φίλους τους, αλλά και των γονιών τους, που δεν ξέρουν τι να τους κάνουν όλη την ημέρα μέσα στο σπίτι, και βέβαια, ας μην το ξεχνάμε, και αυτών των μαθητών του Γυμνασίου⁶.

Αν, τώρα, ρωτάτε: Καλά, ας δεχτούμε κι αυτό το lockdown. Μετά όμως, τι; πιστεύω ότι η απάντηση σας έχει ήδη δοθεί και πρέπει να την έχετε πλέον καταλάβει· Μια από τα ίδια!

Παρατηρήσεις

1^η: Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο δεν πρέπει να είναι κανείς οπαδός ενός κόμματος, οποιουδήποτε, τόσο διότι απεμπολεί το βασικότερο δικαίωμα που του δίνει το δημοκρατικό πολίτευμα, δηλαδή να κρίνει το κόμμα αυτό ελεύθερα, επιβραβεύοντας το ή όχι τελικά με τη ψήφο του, όσο και για να μην τον θεωρούν ότι είναι και χρυσόψαρο, που όχι μόνο έχει κοντή μνήμη, αλλά τρώει και ό,τι του πετάξουν!

2^η: Βέβαια αυστηρότατο και με μεγάλη διάρκεια lockdown εφάρμοσε και η Αυστραλία σε περιοχές τεράστιες σε έκταση και με εκατομμύρια πληθυσμό, επιτυγχάνοντας εντυπωσιακά μεν αποτελέσματα, όχι όμως μόνιμα και με τεράστιο οικονομικό για τη χώρα και τη ψυχική υγεία των κατοίκων κόστος.

3^η: Σε μια τόσο κρίσιμη, αλλά και δύσκολη από πλευράς εξεύρεσης λύσης, εποχή, το να βρεις λόγους για να κατηγορήσεις κάποιους, τουλάχιστον, κυβερνητικούς χειρισμούς είναι ό,τι πιο εύκολο. Το να κατηγορείς, όμως, την κυβέρνηση ότι δεν προχωρά στους εμβολιασμούς των πολιτών τη στιγμή που υπάρχει πανευρωπαϊκό πρόβλημα, λόγω της καθυστέρησης παραδόσεων των εμβολίων από τις φαρμακοβιομηχανίες, ή ότι δεν κάνει κάτι για το «σπάσιμο» των πατεντών για την παρασκευή των εμβολίων, ώστε αυτά να μπορούν να παραχθούν και από άλλες εταιρίες, άλλων χωρών, προκαλεί τουλάχιστον απορία για το επίπεδο αυτών που τα λένε (είναι άλλο θέμα, όπως καταλαβαίνετε, η εξαγορά των πατεντών αυτών ή η συνεργασία των φαρμακοβιομηχανιών που τις κατέχουν με άλλες αντίστοιχες). Τουλάχιστον, εάν δεν γνωρίζουν το πώς λειτουργεί η αγορά ή παραγνωρίζουν το γεγονός ότι τα κράτη, ανεξάρτητα από φιλικές μεταξύ τους σχέσεις, κοιτάζουν πάντα και πρώτα απ’ όλα τα δικά τους συμφέροντα ή, επιτέλους, εάν δεν έχουν ικανούς συμβούλους σε θέματα επικοινωνίας και δεν ήξεραν, τουλάχιστον δεν ρώταγαν, όπως λέει και η πάντοτε σοφή λαϊκή ρήση!

4^η: Σύμφωνα με στοιχεία της ίδιας της ΠΟΕΔΗΝ στο τέλος του 2019 λειτουργούσαν μόνο 557 κλίνες ΜΕΘ, ενώ μετά ένα έτος, δηλαδή αρχές Δεκεμβρίου του 2020, οι κλίνες αυτές, σύμφωνα με στοιχεία που παρέθεσε ο υπουργός Υγείας κ. Κικίλιας, ο αριθμός αυτών έφτασε τις 1.305.

5^η: Σε προηγούμενο άρθρο, https://simpletruths4all.blogspot.com/2021/02/blog-post.html, είχαμε αναφερθεί εκτενώς στο θέμα αυτό, σε άλλο δε, https://simpletruths4all.blogspot.com/2020/12/blog-post.html, όταν είχε τεθεί το δίλημμα σχετικά με το εάν τα καταστήματα πρέπει ή όχι να παραμένουν ανοικτά, είχαμε αναφέρει με λεπτομέρεια πώς αυτό θα μπορούσε να γίνει, χωρίς όμως να δημιουργεί και πρόβλημα με επιδείνωση της πανδημίας. Έτσι, αν και ακούστηκαν από την επιτροπή των επιδημιολόγων, που εισηγούνται τα μέτρα στην κυβέρνηση, κάποιες φωνές που έλεγαν ότι πρέπει να μπει κάποιος κόφτης στο τρόπου που επιτρέπονται οι έξοδοι, φαίνεται ότι η κυβέρνηση προτίμησε το… να χορεύουμε όλοι υπό τους ήχους του οικονομικού «ακορντεόν»! Εδώ, όμως, ισχύει αυτό που αποδίδεται ότι είπε ο Σενέκα: το λανθάνειν εστί ανθρώπινον, το εμμένειν εστί σατανικόν!

 6^η Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τους μαθητές του Γυμνασίου, που δεν πρόλαβαν να πουν καλά - καλά ένα γεια στους φίλους τους και ξαναγύρισαν στο σπίτι τους και στην τηλεκπαίδευση. Τι να πουν, όμως, και οι μαθητές του Λυκείου οι οποίοι, με τόσο καιρό που έχουν να επιστρέψουν στις τάξεις τους και να παρακολουθήσουν δια ζώσης μαθήματα, είναι πολύ αμφίβολο σε τι μαθησιακό επίπεδο βρίσκονται πραγματικά, γεγονός που γίνεται ακόμα χειρότερο για αυτούς της 3^ης Λυκείου, που έχουν να δώσουν και εισαγωγικές εξετάσεις. Δυστυχώς, για τους τελευταίους φαίνεται ότι θα ισχύσει αυτό που λέει γραφικός παρουσιαστής αθλητικής τηλεοπτικής εκπομπής σε κάποιους από το κοινό του, με τους οποίους δεν συμφωνεί:  Άντε, γεια!