Μπλέξιμο; Αμ', των φρονίμων τα παιδιά κ.λπ., κ.λπ.

Φτάσαμε λοιπόν εκεί που, όπως πήγαιναν τα πράγματα, ήταν φανερό, τουλάχιστον σε κάποιους, ότι θα καταλήγαμε· σε ένα πραγματικό, κατά πολλούς, φαινομενικό κατ’ άλλους, αδιέξοδο.

Συγκεκριμένα, έχουμε μια κατάσταση όπου:

♦   Τα κρούσματα της πανδημίας αυξάνονται, καθημερινά, με ρυθμό επικίνδυνο, με τα Νοσοκομεία να ψάχνουν να βρουν κρεβάτια για τους ασθενείς και τη χώρα να είναι όλη στο κόκκινο.

♦  Οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων λιανεμπορίου να πιέζουν αφόρητα για επαναλειτουργία των καταστημάτων τους, λέγοντας ότι πλέον έχει εξαντληθεί κάθε περιθώριο της οικονομικής τους αντοχής (οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων εστίασης φαίνεται ότι το πήραν απόφαση ότι έχουν φάει πλέον τα… ψωμιά τους!)

♦   Τα σχολεία να παραμένουν κλειστά με την τηλεκπαίδευση να προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί και τους μαθητές της 3^ης Λυκείου να στηρίζουν όλες τις ελπίδες τους για τις εισαγωγικές εξετάσεις του Ιουνίου στην αποτελεσματική λειτουργία της τηλεκπαίδευσης των ιδιωτικών φροντιστηρίων (για όσους δεν έχουν χρήματα για ιδιωτικά φροντιστήρια ή αυτά δεν υπάρχουν στην περιοχή τους ισχύει αυτό που λένε στα μεν αγγλικά, «hard luck», στα δε ελληνικά, «ο θεός βοηθός»!)

♦  Τα «σκληρά» μέτρα έχουν καταντήσει πλέον… απολιθώματα που μόνο κάποιοι επιμένουν ακόμη να τα προσέχουν και να τα εφαρμόζουν, με τον υφυπουργό παρά τω Πρωθυπουργώ κ. Άκη Σκέρτσο να σχολιάζει την κατάσταση, λέγοντας απλά: « Οι πολίτες κάνουν ότι τηρούν τα μέτρα και οι αρχές κάνουν ότι επιβλέπουν την τήρηση τους»!

♦   Τέλος, οι λοιμωξιολόγοι καλούνται να λύσουν τον γρίφο που έχει δημιουργηθεί¹, ξεφυλλίζοντας αρχικά την… μαργαρίτα, δηλαδή, «να ανοίξουν, να μην ανοίξουν κ.λπ.» και στη συνέχεια, εάν εξαντληθούν τα φύλλα και βγει «να ανοίξουν», αρχίζει το παιχνίδι της κολοκυθιάς με το «γιατί να ανοίξει αυτό, να ανοίξει εκείνο» και πάει λέγοντας!

Και όμως, υπήρχε λύση (υπάρχει ακόμη!)

Βέβαια, εάν θυμάστε σε προηγούμενη ανάρτηση είχαμε προτείνει μία λύση, που διατηρώντας την αποστολή sms, όπως γίνεται(;) τώρα, αλλά με πολύ πιο έξυπνο τρόπο, αφού θα γινόταν συνδυασμός του καταληκτικού αριθμού του κινητού με αυτόν της τρέχουσας ημερομηνίας, ταυτόχρονα όμως και με χρονικούς, ως προς τη διάρκεια εξόδου, περιορισμούς, θα ήταν δυνατόν να λειτουργούν τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα, αφού λύση για την εστίαση, έτσι όπως είναι τα πράγματα, προς το παρόν δεν υπάρχει².

Τότε, η λύση αυτή πέρασε απαρατήρητη, αφού ελάχιστοι ήταν αυτοί που τη διάβασαν ή έστω της έριξαν μια ματιά³, αν και αναφέρθηκε και σε επόμενες σχετικές με τα μέτρα αναρτήσεις. Η λύση, όμως, αυτή υπάρχει και είναι δυνατόν να εφαρμοστεί και τώρα, εάν, βέβαια, επιθυμούμε να μην έχουμε καταστροφικά πλέον πισωγυρίσματα, δεδομένου ότι περιμένουμε με δικαιολογημένη ανυπομονησία να ανοίξει η φετινή τουριστική περίοδος, αλλά και να έχουμε και μια, όπως πρέπει, μέρα Λαμπρής το Πάσχα, που βρίσκεται πια, ούτως ή άλλως, προ των πυλών.

Υπάρχει λοιπόν μια ακόμη ευκαιρία να κάνουμε έστω κάτι απ’ αυτά που προτάθηκαν, ώστε μαζί με τον προοδευτικό εμβολιασμό του πληθυσμού να ξεπεράσουμε τον κάβο, χωρίς να βουλιάξουμε. Ο Θεός της Ελλάδος είναι πάντα μεγάλος και μας έχει γλυτώσει αρκετές φορές, ας μην το παρακάνουμε όμως. Εξάλλου, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι, «συν Αθηνά και χείρα κίνει» ή σε απλά αγγλικά… «move your ass»! Και όποιος το κατάλαβε, το κατάλαβε.

Σημείωση

1^η: Εδώ, κάνουμε ένα τεράστιο λάθος αναμένοντας να δώσουν λύση οι άνθρωποι αυτοί και μετά εκ του ασφαλούς να τους ρίξουμε «τον λίθο του αναθέματος», εάν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εξειδικευμένοι επιστήμονες και εάν έκριναν με μόνο κριτήριο την επιστημοσύνη τους θα έλεγαν: «τα πάντα κλειστά και… παλουκωθείτε όλοι μέσα στα σπίτια σας». Δεν είμαστε όμως Κίνα και αυτοί δεν κάνουν τον… Κινέζο, ώστε να μην βλέπουν τι συμβαίνει γύρω τους, να μην βλέπουν τις ανάγκες της οικονομίας και την ασφυκτική κατάσταση που έχουν περιέλθει χιλιάδες επιχειρηματίες και εργαζόμενοι, αλλά και τις απλές καθημερινές ανάγκες κάθε πολίτη, μικρού και μεγάλου. Είναι λοιπόν άδικο να τους καλούμε να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, ενώ εμείς γυρνοβολάμε αμέριμνοι και απερίσκεπτα έξω, γράφοντας τα όποια μέτρα εκεί που ξέρουμε!

2^η: Για τις καφετέριες θα μπορούσε να εφαρμοστεί, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται τα μέτρα που είχαν καθοριστεί αρχικά, δηλαδή, απόσταση ανάμεσα στα τραπέζια, μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός ατόμων ανά τραπέζι και χρήση εξωτερικού χώρου, μια λύση, όπου με χρήση καλαμακίου με τρία εύκαμπτα σπασίματα, αντί για ένα, θα γινόταν δυνατόν να πιει κάποιος τον καφέ του στο κυπελλάκι χωρίς να βγάλει τελείως τη μάσκα, ανεβάζοντας την απλώς λίγο προς το πηγούνι.

3η: Ξέρετε, καλά είναι τα likes σε φωτογραφίες και σε μικρά, αλλά ενδιαφέροντα κατά τα άλλα, κείμενα, αξίζει, όμως, κανείς να διαβάζει και κάποια κείμενα που θα τον βοηθήσουν, γενικότερα, να καταλάβει καλύτερα το τι συμβαίνει γύρω του, πέρα από την επιφάνεια της πρόσκαιρης, αναγκαστικά, επικαιρότητας.