ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. ΓΑΛΛΙΚΗ ΜΠΑΓΚΕΤΑ ή ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΞΙΜΑΔΙ; ΜΕΡΟΣ 4ο

Φθάνοντας πλέον στο 4^ο και τελευταίο μέρος της σειράς αυτής των αναρτήσεων και έχοντας αναφέρει στο προηγούμενο τόσο την αλλαγή που απαιτείται να γίνει στο πολίτευμα της χώρας, με τη μετάβαση του από Προεδρευομένη σε Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, όσο και κάποιες βασικές αλλαγές και προσθήκες που χρειάζονται να γίνουν στο Σύνταγμα, λόγω της αλλαγής αυτής, αλλά και ανεξάρτητα απ’ αυτήν, συνεχίζουμε και με τις υπόλοιπες αλλαγές και προσθήκες στα Άρθρα του Συντάγματος που η προσωπική μας εμπειρία τις έχει κάνει τουλάχιστον προφανείς.

ΛΟΙΠΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΘΗΚΕΣ ΣΕ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Ανάδειξη και συγκρότηση της Βουλής

1.   Το Άρθρο 51, §5, που αναφέρεται στη υποχρεωτική άσκηση του εκλογικού δικαιώματος, θα πρέπει να συμπληρωθεί με την στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων, μέχρι τις επόμενες εκλογές, όλων όσων αναιτιολόγητα δεν προσέρχονται να επιτελέσουν, ως πολίτες της χώρας, το καθήκον τους αυτό που είναι από τα πλέον σημαντικά σε μια Δημοκρατία.

2.   Το Άρθρο 54, §3, που αναφέρεται στη δυνατότητα εκλογής αριθμού βουλευτών ενιαίως σε ολόκληρη την Επικράτεια, σε συνάρτηση με τη συνολική δύναμη του κάθε κόμματος στην Επικράτεια, θα πρέπει να παραληφθεί, αν υιοθετηθεί το Γαλλικό εκλογικό σύστημα ή αυτό που προτείνεται στο βιβλίο «Τικ-Τακ», αφού το τελευταίο εμπεριέχει πρακτικά τη δυνατότητα αυτή.

Καθήκοντα και δικαιώματα των βουλευτών

1.   Το Άρθρο 62, §1, που αναφέρει ότι: « Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος… Δεν απαιτείται άδεια για τα αυτόφωρα κακουργήματα», θα πρέπει να τροποποιηθεί με το να αναφέρει ότι οι πράξεις το βουλευτών υπόκεινται στο υπάρχον αστικό και ποινικό δίκαιο και η εξέταση ή ακόμα η παραπομπή τους σε δίκη εναπόκειται στη κρίση των αρμοδίων δικαστηρίων και μόνον.

2.   Άρθρο 63, §1, που αναφέρει ότι: «Οι βουλευτές, για την άσκηση του λειτουργήματος τους, δικαιούνται από το Δημόσιο αποζημίωση και δαπάνες· το ύψος τους καθορίζεται με απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής», θα πρέπει να τροποποιηθεί αναφέροντας μόνον ότι: «Οι βουλευτές, για την άσκηση του λειτουργήματος τους, δικαιούνται από το Δημόσιο αποζημίωση, το ύψος της οποίας δεν μπορεί να υπερβαίνει το επταπλάσιο (;) των μικτών αποδοχών που αντιστοιχούν στον κατώτατο μισθό υπαλλήλου. Πέραν της αποζημίωσης αυτής καθώς και των δαπανών που καθορίζονται με το Άρθρο 63, §2, ουδεμίας άλλης αποζημίωσης ή παροχής δικαιούνται συμπεριλαμβανομένης και εκείνης που αφορά την απασχόληση μετακλητών υπαλλήλων στα πολιτικά τους γραφεία».

3.   Το Άρθρο 63, §2, που αναφέρει ότι: «Οι βουλευτές απολαμβάνουν συγκοινωνιακή, ταχυδρομική και τηλεφωνική ατέλεια, που η έκταση της καθορίζεται με απόφαση της Ολομέλειας της Βουλής», θα πρέπει να τροποποιηθεί, αναφέροντας ότι: «Οι βουλευτές απολαμβάνουν συγκοινωνιακή και ταχυδρομική ατέλεια, εφόσον αυτή εξυπηρετεί μόνον υπηρεσιακές ανάγκες και τα βουλευτικά τους καθήκοντα».

Οργάνωση και λειτουργία της Βουλής

1.   Το Άρθρο 68, §2, που αναφέρει ότι: «Η Βουλή συνιστά από μέλη της εξεταστικές επιτροπές…», θα πρέπει να τροποποιηθεί, αναφέροντας ότι: «Η Βουλή συνιστά από μέλη της διερευνητικές επιτροπές…», ενώ στο μέρος που αναφέρεται στη σύσταση εξεταστικών επιτροπών για ζητήματα που ανάγονται στην εξωτερική πολιτική και την εθνική άμυνα, η απαιτούμενη προς τούτο πλειοψηφία από απόλυτη πρέπει να αλλάξει στα 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών.

Νομοθετική λειτουργία της Βουλής

1.    Στο Άρθρο 74, §3, που αναφέρει ότι: «Τροπολογίες βουλευτών σε νομοσχέδια και προτάσεις νόμων για τα οποία αρμόδια είναι η Ολομέλεια ή τα Τμήματα της Βουλής δεν εισάγονται για συζήτηση, αν δεν υποβληθούν έως και την παραμονή της ημέρας που θα αρχίσει η συζήτηση, εκτός αν συγκατατίθεται και η Κυβέρνηση να συζητηθούν», θα πρέπει να παραληφθεί το μέρος εκείνο που αφορά την συγκατάθεση της Κυβέρνησης. Οι τροπολογίες της τελευταίας στιγμής, που περνάνε στα «μουλωχτά» και μετά τραβάμε εμείς οι υπόλοιποι τα μαλλιά μας, έστω αυτά που μας έμειναν με αυτά που γίνονται, πρέπει να σταματήσουν!

2.   Το Άρθρο 74, §5, που αναφέρει ότι διατάξεις άσχετες με το περιεχόμενο Νομοσχεδίου ή πρότασης νόμου καθώς και άσχετες τροπολογίες ή προσθήκες με αυτά δεν μπορεί να εισάγονται για συζήτηση στην αρμόδια διαρκή κοινοβουλευτική επιτροπή, πρέπει να ισχυροποιηθεί και εφαρμοστεί με την προσθήκη ότι το αυτό ισχύει και για Νομοσχέδια ή προτάσεις νόμου για τα οποία αρμόδια είναι η Ολομέλεια ή τα Τμήματα της Βουλής. Το αίσχος αυτό που παρακολουθούμε να συμβαίνει με άσχετες με τα Νομοσχέδιο ή προτάσεις νόμου τροπολογίες, πολλές φορές της τελευταίας στιγμής, που οι περισσότερες εξυπηρετούν κομματικά, συντεχνιακά ή ατομικά συμφέροντα, πρέπει επιτέλους να σταματήσει!

3. Το Άρθρο 76, §4, που αναφέρεται στο χρόνο συζήτησης Νομοσχεδίων ή προτάσεων νόμου που χαρακτηρίζονται από την Κυβέρνηση κατεπείγοντα, πρέπει να συμπληρωθεί με τον μέγιστο αριθμό αυτών (δύο;) που μπορεί να εισαχθούν προς συζήτηση εντός μιας βουλευτικής περιόδου και ότι, αν αυτά ξεπερνούν τον αριθμό αυτόν, η εισαγωγή τους προς συζήτηση ως κατεπείγοντα θα πρέπει να εγκρίνεται από τα 3/5 του όλου αριθμού των βουλευτών. Τελεία και Παύλα!

Υπηρεσιακή κατάσταση των οργάνων της Διοίκησης

Από τις μεγάλες ασάφειες του Συντάγματος στο Τμήμα που αφορά τη Διοίκηση και συγκεκριμένα την Υπηρεσιακή κατάσταση των οργάνων της διοίκησης είναι αυτές που αφορούν τους ειδικούς συμβούλους/συνεργάτες αλλά και υπαλλήλους που στελεχώνουν τα Γραφεία του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού, των Υπουργών και των Υφυπουργών καθώς και τις υπηρεσίες της Βουλής. Ειδικότερα δεν καθορίζεται το από πού αυτοί μπορεί να προέρχονται κατά προτεραιότητα καθώς και το πώς καθορίζονται οι υπάρχουσες ανάγκες.

Δεδομένου λοιπόν ότι έχουν παρατηρηθεί τεράστιες αποκλίσεις σχετικά με τον αριθμό των ατόμων αυτών που απασχολούνται και κατά συνέπεια των εξόδων που η απασχόληση αυτών συνεπάγεται από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, γεγονός που καταδεικνύει ότι οι προσλήψεις αυτές γίνονται με εντελώς υποκειμενικά και αδιαφανή κριτήρια και αποτελεί έναν πολύ καλό τρόπο για να βολεύονται πλήθος «κολλητοί» και «αεριτζήδες» από το παράθυρο, θεωρούμε ότι τα αναφερόμενα παρακάτω μπορεί να βοηθήσουν στην συμπλήρωση του Άρθρου 103 και την περιστολή της ασυδοσίας που υπάρχει.

1.   Οι ειδικοί σύμβουλοι/συνεργάτες και προσωπικό για την κάλυψη αναγκών των Γραφείων του Προέδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού, των Υπουργών, των Υφυπουργών και της Βουλής θα είναι κρατικοί υπάλληλοι η επιλογή των οποίων θα γίνεται βασικά σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται από το δεύτερο σκέλος του Άρθρου  103, §7.

2.    Ο αριθμός και το είδος των θέσεων αυτών καθορίζεται με βάση τις υπάρχουσες ανάγκες και εφόσον υπάρχει πλήρης περιγραφή του αντικειμένου των θέσεων αυτών εργασίας.

3.      Κατ’ εξαίρεση μέρος των θέσεων των ειδικών συμβούλων/ συνεργατών, που δεν μπορεί να ξεπερνά το 1/3 των θέσεων αυτών στα ανωτέρω Γραφεία και στη Βουλή, μπορεί να πληρούται με προσωπικό που προσλαμβάνεται με σχέση ιδιωτικού δικαίου, εάν και μόνον εάν τα ειδικά προσόντα αυτών για τις συγκεκριμένες θέσεις αιτιολογούν μια τέτοια πρόσληψη.

4.   Οι μισθολογικές απολαβές των ατόμων αυτών δεν μπορεί να ξεπερνά το 50% εκείνων που θα ελάμβαναν κρατικοί υπάλληλοι με αντίστοιχα, έστω και εν μέρει, προσόντα για να αναλάβουν τις θέσεις αυτές.

5.     Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Πρωθυπουργός και οι Υπουργοί μπορεί να συγκαλούν ειδικές επιτροπές ή να απευθύνονται σε εξειδικευμένα κέντρα στην Ελλάδα για να λάβουν τις προτάσεις τους αναφορικά με κρίσιμα ή ειδικά θέματα, εάν και όταν οι περιστάσεις και τα θέματα αυτά το απαιτούν.

Ειδικές διατάξεις

1.  Το Άρθρο 106, §2, που αναφέρει ότι: «Η ιδιωτική οικονομική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας», θα πρέπει να συμπληρωθεί με: «… και του περιβάλλοντος».

Προστασία περιβάλλοντος

Αφήσαμε προς το τέλος, γιατί έχει ιδιαίτερη σημασία, την συνταγματική κατοχύρωση της προστασίας του περιβάλλοντος, τόσο γιατί το θέμα αυτό είναι τεράστιο, όσο και γιατί απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις και είναι ιδιαίτερα λεπτό, αφού καλείται να καθορίσει τη λεπτή ισορροπία που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα σε μια σύγχρονη οικονομία και την προστασία του περιβάλλοντος.

Είναι όμως εξαιρετικά περίεργο ότι σε μια εποχή που τα οικολογικά κινήματα και η οικολογία λαμβάνουν παγκοσμίως μεγάλες διαστάσεις και η οικολογική συνειδητοποίηση των πολιτών αναπτύσσεται καθημερινά, τουλάχιστον στο εξωτερικό, ολοένα και περισσότερο, στο Ελληνικό Σύνταγμα δεν υπάρχει η παραμικρή μνεία για το περιβάλλον και τη προστασία του.

Θεωρούμε λοιπόν ότι η παράλειψη αυτή πρέπει επιτέλους να διορθωθεί και μαζί με τα υπόλοιπα που αναφέραμε, στην επόμενη αλλαγή του Συντάγματος θα πρέπει να ενσωματωθεί ειδικό Κεφάλαιο και Άρθρα που θα αφορούν το θέμα αυτό. Ιδού λοιπόν, για τις οργανώσεις, τα κινήματα και τους φορείς που ενδιαφέρονται, η ευκαιρία να διατυπώσουν τις απόψεις τους.