ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΖΟΝΤΑΣ ΠΑΛΙ ΤΑ… ΠΕΤΣΕΤΑΚΙΑ!

Είναι γνωστό ότι σαν λαός έχουμε, μεταξύ των άλλων, την τάση να προσπαθούμε να ξεφύγουμε με κάθε τρόπο όταν βρισκόμαστε μπροστά σε δυσκολίες που με ευθύνη δική μας, ας μην κρυβόμαστε, δημιουργήθηκαν και να δίνουμε πίστη σε κάθε τσαρλατάνο, αρκεί ο τελευταίος να διακηρύττει ότι έχει μια εύκολη, κυρίως όμως ανώδυνη για μας, λύση και ότι μπορούμε, αν τον πιστέψουμε και τον ακολουθήσουμε, να σωθούμε.

Τα παραδείγματα είναι πολλά με πιο χαρακτηριστικό το τελευταίο με αυτόν τον «κύριο» Σώρα που ισχυρίζεται ότι μπορεί να διαθέσει για την σωτηρία μας, ούτε λίγο ούτε πολύ, 600 δις Ευρώ! Είναι από τις περιπτώσεις που τα λόγια του Αϊνστάιν για τη βλακεία δεν θα μπορούσαν να βρουν μεγαλύτερη επιβεβαίωση. Πράγματι, μας είπε: «Δύο πράγματα θεωρώ ότι είναι άπειρα: Το Σύμπαν και η βλακεία, για το πρώτο όμως αρχίζω τελευταία και αμφιβάλλω!»

Βέβαια, περιπτώσεις σαν την παραπάνω δεν θα είχαν και τόση, όχι ότι δεν έχουν, σημασία, εάν δεν είχαμε και περιπτώσεις πολιτικών, καθηγητάδων ή ακόμη χειρότερα συνδυασμού αυτών των δύο, τα έργα και τις ημέρες των οποίων μάλιστα στο κοντινό παρελθόν, μόλις το 2015, ακόμη τις θυμόμαστε, μιας και παρά τρίχα γλυτώσαμε από το να πέσουμε στον Καιάδα.  

Το κακό όμως είναι ότι αυτή η ιστορία συνεχίζεται. Βλέπετε, τα πράγματα πάλι έχουν σφίξει και έτσι ξανακούγονται πάλι φωνές από αυτή την παραπάνω κατηγορία των «σωτήρων» μας, που άλλοτε με «κολοτούμπες», βλέπε κ. Ξυδάκης, άλλοτε ξεκάθαρα επαναφέρουν το θέμα της Δραχμής.

Είναι από τις φορές που δεν μπορείς, αν και αυτό δεν ενδείκνυται  να συμβαίνει συχνά, παρά να μένεις με το στόμα ανοικτό. Μια τέτοια ήταν και αυτή όταν έτυχε να ακούσω σχετικά πρόσφατα, σε πρωινή ραδιοφωνική εκπομπή, φιλοξενούμενο σ’ αυτήν καθηγητή Οικονομικών (λείπει ο Μάρτης από τη Σαρακοστή;) ελληνικού Πανεπιστημίου να λέει, με τρομακτική άνεση οφείλω να ομολογήσω, πράγματα που δεν πίστευα στα αυτιά μου¹.

Κυριολεκτικά δεν ξέρει κανείς από πού να αρχίσει.

Έτσι ισχυρίστηκε:

1.   Ότι η καθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης, από τους εκπροσώπους των θεσμών σχετικά με τα όσα έχουμε δεσμευτεί να κάνουμε, δεν έχει και τόσο σημασία, αφού είναι κάτι που συνέβη και στο παρελθόν!

Σχολιασμός: Προφανώς, διαφεύγει στον κύριο αυτόν ότι μόλις το 2015 η καθυστέρηση αυτή μας έφερε ένα βήμα πριν την έξοδο από την Ευρωζώνη, για να μην αναφέρουμε και τις παράπλευρες συνέπειες που υπήρξαν (Capital controls και 3^ο Μνημόνιο).

Το χειρότερο είναι ότι του διαφεύγει (;) και το ότι ξύσαμε κυριολεκτικά τον πάτο του βαρελιού για να μπορέσουμε να καλύψουμε τις δανειακές μας υποχρεώσεις που έληγαν τότε, εν πάσει περιπτώσει όσες μπορέσαμε, δεδομένου ότι η ολοκλήρωση της κάθε αξιολόγησης, όπως και τώρα, συνδέεται με την καταβολή μέρους από τα δάνεια, το τελευταίο μάλιστα ανέρχεται στο ποσό των μόλις 86 δις Ευρώ, που οι «κακοί» όπως πάντα εταίροι μας δέχονται να μας χορηγούν. Το λέω αυτό για να θυμίσω ότι ο δανεισμός από τις «ηλίθιες» Αγορές, για να καλύψουμε τις ληξιπρόθεσμες δανειακές, και όχι μόνο, υποχρεώσεις μας, με τα spread στο θεό είναι κυριολεκτικά απαγορευτικός!

2.   Ο κύριος αυτός με περισσή επίσης άνεση ισχυρίστηκε, κάτι το οποίο έχει αναγράψει και στο blog του, ότι η λύση στην οικονομική κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα είναι να γυρίσουμε πίσω στη Δραχμή, θεωρώντας ότι έτσι, αποκτώντας και πάλι τον έλεγχο της νομισματικής πολιτικής, η υποτίμηση του εγχωρίου νομίσματος θα τόνωνε τις εξαγωγές και τον τουρισμό ενώ παράλληλα θα περιόριζε (στο blog του αναφέρει «απέκλειε») τις εισαγωγές.

Σχολιασμός: Στα παραπάνω θα αρκούσε να πει κανείς το γνωστό: «Ουδέν σχόλιο». Πράγματι, τι να σχολιάσει κανείς και για ποιά και πόση αύξηση εξαγωγών μιλάμε όταν, με τα έστω και προσωρινά στοιχεία του Κέντρου Εξαγωγικών Ερευνών & Μελετών (Κ.Ε.Ε.Μ.), για την περίοδο Ιανουαρίου – Νοεμβρίου του 2016 το έλλειμμα Εισαγωγών – Εξαγωγών  ανήλθε στα 16,25 δις Ευρώ περίπου, παρουσιάζοντας αύξηση 3,4% σε σχέση  με το αντίστοιχο διάστημα του 2015, όταν μάλιστα το σχετικό έλλειμμα στα καύσιμα μειώθηκε κατά 900 εκ. Ευρώ περίπου λόγω της πτώσης των τιμών του πετρελαίου.

Μάλιστα, το αξιοσημείωτο είναι ότι το έλλειμμα που αφορά τρόφιμα και ζώα ζωντανά, πρώτες ύλες, καύσιμα και βιομηχανικά προϊόντα ανέρχεται στα 17,2 δις Ευρώ ενώ οι συνολικές εξαγωγές  των αγροτικών μας προϊόντων είναι μόλις το 22,6% των εξαγωγών μας.

3.   Για τον φόβο της πρόκλησης πληθωρισμού, ισχυρίστηκε ότι φόβος τέτοιος δεν υπάρχει και ότι ο πληθωρισμός δεν θα ξεφύγει, θα είναι ελεγχόμενος (!), και ότι, σε μια οικονομία που πλήττεται από αποπληθωρισμό τα τελευταία χρόνια, η αύξηση της εγχώρια νομισματικής κυκλοφορίας είναι αναγκαία τόσο για την πραγματική οικονομία όσο και για το τραπεζικό σύστημα.

Σχολιασμός: Εδώ πλέον η επιστήμη σηκώνει ψηλά τα χέρια. Φαίνεται ότι ο κύριος αυτός είτε ήταν μικρός ή δεν θυμάται² τις εποχές, επί Δραχμής βέβαια, που τα επιτόκια δανεισμού των επιχειρήσεων ήταν κοντά στο 30% και η Κεντρική τράπεζα έριχνε κάθε μέρα τεράστια ποσά για να μην τιναχθεί η Δραχμή στον αέρα κάτω από την πίεση των κερδοσκόπων.

Προφανώς πάλι δεν θυμάται ότι όταν επί κυβερνήσεως Σημίτη ανακοινώθηκε ότι ο πληθωρισμός έπεσε για πρώτη φορά κάτω από το 10% δεν πιστεύαμε στα αυτιά μας ενώ φαίνεται να μην θυμάται και το ότι τότε μπορούσαμε και δανειζόμαστε από τις Αγορές, μιας και μας θεωρούσαν σαν ανερχόμενη οικονομικά χώρα, άσχετα αν τα δάνεια αυτά μας έφεραν, μαζί με ένα σωρό άλλες πολιτικές αθλιότητες, στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα, κατάσταση που καθιστά και την προσφυγή μας στις Αγορές πρακτικά αδύνατη!

Βέβαια, στο blog του, προχωρώντας ακόμη παραπέρα, αναφέρει και άλλα πράγματα άξια θαυμασμού, όπως: «Τα λανθασμένα PSI, PSI+ υπερδιόγκωσαν το χρέος (!) με αποτέλεσμα σήμερα να είναι μη διαχειρίσιμο»³ ή «… η ποσοτική χαλάρωση (αγορά ομολόγων κρατικού και ιδιωτικού χρέους, μετοχών)  θα μπορούσε να έλθει πολύ νωρίτερα στην ελληνική οικονομία αν η Κεντρική Τράπεζα ήλεγχε τη νομισματική κυκλοφορία»(!)

 Το χειρότερο πάντως είναι ότι πολλοί από αυτούς τους κυρίους, Έλληνες και ξένους, που [αυτο]αποκαλούνται Οικονομολόγοι, ιδιαίτερα μάλιστα όταν ο τίτλος αυτός συνοδεύεται από το βαρύγδουπο Καθηγητής, έχουν την τάση να βλέπουν, αν βέβαια βλέπουν, μόνο ένα κομμάτι από τη συνολική εικόνα που συνθέτει ένα πάζλ από οικονομικά μεγέθη, κοινωνίες, ανθρώπους, γεωπολιτική θέση της κάθε μίας χώρας, εξωτερικές συνθήκες και καταστάσεις⁴.

Έτσι, με περισσή ευκολία προχωράνε σε συμπεράσματα ή ακόμη χειρότερα σε ενέργειες (βλέπε Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης, Σόιμπλε αλλά και τόσοι άλλοι που ευτυχώς δεν είχαμε, ακόμη, την «ευκαιρία» να δοκιμάσουμε πάνω μας τα πιστεύω τους), κολλημένοι μόνο σε αριθμητικά μεγέθη και μάλιστα και αυτά αποκομμένα και αποσπασματικά. Βλέπετε «στου κασίδη το κεφάλι» μπορεί κανείς να πειραματίζεται άφοβα και εκ του ασφαλούς όσο θέλει ενώ όπως λέει και ο λαός «ξυλιές σε ξένο κόλο δεν πονάνε!»

Τέλος, για να μην σας κουράζω περισσότερο,  καλόν είναι να κρατάμε στο μυαλό μας ότι Δραχμή δεν σημαίνει μόνον έξω από το Ευρώ, δεν σημαίνει ότι η αξία της θα αντιστοιχεί σε… πετσετάκια και μάλιστα χάρτινα, σημαίνει πρακτικά και έξω από την Ευρωζώνη και αυτό με τη σειρά του σημαίνει, στην κατάσταση που βρισκόμαστε, άτακτη χρεοκοπία⁵. Τι σημαίνουν αυτά; Μια ματιά στις χώρες που χρεοκόπησαν και τις «φιλικές» διαθέσεις των γειτονικών μας χωρών αρκεί για να πεταχτούμε από το κρεβάτι μας και να χάσουμε τον ύπνο μας, κάτι που εξάλλου σε πολλούς χρειάζεται οπωσδήποτε! 

Σημείωση 1: Το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό απ’ όσο, ίσως, φαντάζεστε. Επειδή όμως άπτεται και των δημοκρατικών ελευθεριών, της ελευθερίας του λόγου συγκεκριμένα, θα είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός σ΄ αυτά που θα διατυπώσω παρακάτω. Πράγματι, ο καθένας μπορεί να έχει όποιες απόψεις θέλει και, εντός ορισμένων κανόνων, να λέει ό,τι θέλει. Όταν όμως δεν είσαι απλός πολίτης ή πολιτικός, είσαι καθηγητής και μάλιστα ελληνικού Πανεπιστημίου στην έδρα των Οικονομικών και οι απόψεις σου, που ενέχουν κινδύνους για την ίδια τη χώρα και το επίπεδο ζωής των κατοίκων της, όχι μόνο δεν αντέχουν σε μια στοιχειώδη κριτική, όπως του κειμένου που διαβάζετε, αλλά μεταφέρονται, προπαγανδίζονται είναι πιο σωστή διατύπωση, «επ’ αμοιβή», αφού μισθοδοτείσαι από το κράτος, στους «τυχερούς» φοιτητές σου και όχι μόνο, τότε τα πράγματα αλλάζουν, γιατί δεν είναι μόνον αυτό που λέει ο λαός, «με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις», αλλά το ότι εμείς οι υπόλοιποι πληρώνουμε και κάποιους για να μας σκάβουν πιο βαθειά τον λάκκο που ήδη βρισκόμαστε!

Σημείωση 2: Μέσα από πειράματα οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι στον άνθρωπος η κοντή ή, καλύτερα, η πρόσφατη μνήμη, «short memory», υστερεί πολύ σε σχέση με τα ζώα. Βέβαια, πιστεύω ότι δεν θα ήταν αναγκαίο να διεξαγάγουν τα πειράματα αυτά, αν παρατηρούσαν τα όσα λένε και κάνουν πολλοί, μα πάρα πολλοί, άνθρωποι στην Ελλάδα!

Σημείωση 3: Στο βιβλίο μου, με τον αλληγορικό τίτλο «Τικ–Τακ», μπορείτε να βρείτε πραγματικά στοιχεία για το PSI, το PSI+, την ελληνική κρίση αλλά και τόσα άλλα που πιστεύω είναι αναγκαία για να κρίνετε πολλά από αυτά που λέγονται και κυρίως για να βάζετε «κάθε κατεργάρη στον πάγκο του» όταν ακούτε ή συνομιλείτε με κάποιους που έχουν αντίστοιχες ιδέες με τον καθηγητή που αναφέραμε. Αυτό όμως που κάνει τη διαφορά είναι ότι στο βιβλίο αυτό περιέχονται και καινοτόμες, αλλά ρεαλιστικές, προτάσεις που πιάνουν στην κυριολεξία τον «ταύρο από τα κέρατα» και αφορούν τα κύρια θέματα που μας απασχολούν και πρέπει να μας απασχολούν, όπως η Ανάπτυξη, η Φοροδιαφυγή και το Φορολογικό σύστημα, το Συνταξιοδοτικό, το Εκλογικό σύστημα μαζί με άλλα συναφή, η Υγεία και τέλος, το σπουδαιότερο, η Παιδεία και η Εκπαίδευση.

Σημείωση 4: Έχουν δίκαιο αυτοί που λέμε ότι η ενασχόληση με την Οικονομία δεν καθιστά την τελευταία και επιστήμη, αφού οι εκπρόσωποι της κάθε σχολής βγάζουν ο καθένας και προτείνουν, για την ίδια ακριβώς κατάσταση πραγμάτων, διαφορετικά και πολλές φορές αντιδιαμετρικά μεταξύ τους συμπεράσματα και μέτρα.

Σημείωση 5: Πολλοί νομίζουν ότι χρεοκοπώντας, η χώρα θα την «κάνει» με ελαφρά πηδηματάκια, θα απαλλαχτεί δηλαδή μια και καλή και από τα χρέη της. Για μια ακόμη φορά συμβαίνει, δυστυχώς, να καταφεύγουμε, όπως αναφέραμε και στην αρχή της ανάρτησης, σε οτιδήποτε, αρκεί αυτό ή αυτός να μπορεί, όπως πιστεύουμε, να μας σώσει. Όπως λένε «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται!», μόνο που εδώ, μετά τα τόσα και τα τόσα που πάθαμε, μας χρειάζεται ψυχίατρος. Πάντως, για να γυρίσουμε στο θέμα μας, καλόν είναι να θυμόμαστε ότι ποτέ, στην δική μας τουλάχιστον ιστορία αλλά και σε αυτήν άλλων χωρών, τα δάνεια, ιδίως αν είναι διακρατικά και δεν συντρέχουν καταστάσεις πολέμου, δεν χαρίστηκαν. Πληρώθηκαν μαζί με τους τόκους μέχρι και τελευταίας στερλίνας, δολαρίου ή με όποιο άλλο νόμισμα είχαν συναφθεί, γεγονός που για τον δανειολήπτη, που το νόμισμα του είχε εντωμεταξύ υποτιμηθεί, δεν χρειάζεται και πολύ κόπο για να αντιληφτεί κανείς τι αυτό ακριβώς σήμαινε!