Ίσως
αναρωτιέστε γιατί δημιουργήθηκε αυτό το blog, ένα blog ακόμα ανάμεσα
στα τόσα άλλα, ίσως εκατοντάδες ή χιλιάδες, blogs που καλύπτουν θέματα που
ενδιαφέρουν αυτούς που τα διαχειρίζονται και βέβαια τους αναγνώστες τους.
Η αλήθεια είναι ότι την αφορμή μου την έδωσαν τα όσα κατά καιρούς ακούω
από ραδιοφωνικές εκπομπές που επικοινωνούν ζωντανά με τους ακροατές τους για
τρέχοντα, σοβαρά όμως, θέματα της επικαιρότητας.
Το τι ακούει κανείς τις περισσότερες φορές είναι κάτι που δύσκολα
μπορεί να το περιγράψει. Άλλοτε σε πιάνουν τα γέλια, άλλοτε πλημμυρίζεις από
αγανάκτηση, τελικά όμως αισθάνεσαι θλίψη αντιλαμβανόμενος το μέγεθος της αγνοίας
αυτών των ανθρώπων και του πόσο μπερδεμένοι είναι, ανθρώπων απλών τις περισσότερες
φορές, που αποτελούν όμως χαρακτηριστικό δείγμα μεγάλου μέρους του κόσμου της χώρας
μας.
Όχι, μη βιαστείτε και πείτε ότι σας λέω όλα αυτά για να κάνω τον έξυπνο
και τον ξεχωριστό, κάθε άλλο. Αν δεν είχα ασχοληθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα,
μιλάμε για χρόνια, με την συγγραφή ενός βιβλίου, του «Τικ-Τακ», που ασχολείται, κάνοντας ταυτόχρονα και προτάσεις που ξεφεύγουν
από την πεπατημένη, με τα κυριότερα θέματα που μας απασχολούν σήμερα, αλλά και
με άλλα που πρέπει να μας απασχολούν, ανεξάρτητα αν βιώνουμε ή όχι οικονομική κρίση,
και οι δικές μου απόψεις δεν θα ήταν πολύ λιγότερο λανθασμένες, αν
περιοριζόμουνα μόνο να ακούω ειδήσεις στο ραδιόφωνο ή την τηλεόραση.
Πράγματι, ακούς, ακούς και τελικά δεν καταλαβαίνεις τίποτε. Είναι αυτά
που γίνονται προς τι σωστή κατεύθυνση ή είναι λάθος; έχουν δίκιο οι κυβερνώντες
ή όσοι τους ασκούν κριτική; είναι τα πράγματα όπως παρουσιάζονται ή υπάρχει κάτι
άλλο; εμείς φταίμε για χρέος μας; γιατί ενώ τόσο υποφέρουμε οικονομικά, πρέπει
να έχουμε πλεονάσματα στο προϋπολογισμό μας; τελικά τι θέλουν οι ξένοι, οι δανειστές
μας, και γιατί μας πιέζουν τόσο;
Έτσι, τελικά, σιγά-σιγά αλλά σταθερά, διαμορφώνονται απόψεις, απλοϊκές
μεν για όποιον το έχει ψάξει, ξέρει και καταλαβαίνει, απόλυτα δικαιολογημένες όμως
γι’ αυτόν που τον έχει κτυπήσει η κρίση και η ανεργία, έχει τρελαθεί να
πληρώνει φόρους και τον έχουν ζαλίσει οι κάθε λογής αρμόδιοι και αναρμόδιοι με
αυτά που του λένε, όταν μάλιστα αυτά σιγοντάρονται από πολιτικούς, πρώην και
νυν, καθώς και από περισπούδαστους καθηγητάδες, γιατί όπως λένε : «Λείπει ο
Μάρτης από τη Σαρακοστή;»
Το κακό δεν είναι μόνο ότι οι απόψεις αυτές ακούγονται όλο και συχνότερα,
το κακό είναι ότι ακούγονται και δυνατότερα και αυτό είναι ιδιαίτερα
επικίνδυνο. Πάντοτε υπάρχουν κάποιοι που αφουγκράζονται αυτές τις φωνές και
είναι έτοιμοι να παραστήσουν τους ήρωες και τους σωτήρες μας, προκηρύσσοντας π.χ.
ένα ηρωικό δημοψήφισμα. Ή ταν, ή επί
τας! Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Οι λαϊκιστές και όσοι ονειρεύονται εξουσίες δεν λείπουν
ποτέ, δεν έλειψαν ούτε όταν ο στρατός πολεμούσε στη Μικρά Ασία, υποσχόμενοι τον
γυρισμό των στρατευμένων παιδιών, μόνο που μαζί με αυτά γύρισαν και ένα εκατομμύριο
πρόσφυγες και η μεγαλύτερη συμφορά της χώρας στα νεώτερα χρόνια.
Ακούγονται λοιπόν ολοένα και πιο συχνά απόψεις του τύπου: Έξω από την
Ευρωζώνη, ξαναγύρισμα στη δραχμή και ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, το
χρέος μας είναι πρακτικά ανύπαρκτο και είναι αποτέλεσμα κάποιων που φούσκωσαν
τα πραγματικά δεδομένα. Το κερασάκι όμως στην τούρτα είναι τα σενάρια
συνωμοσίας, όπου οι ξένοι κοιτούν να μας αρπάξουν για ένα κομμάτι ψωμί όχι μόνον
τη γη μας, το καλύτερο μέρος του κόσμου, αλλά και τον εθνικό μας πλούτο και να μας
βάλουν να δουλεύουμε γι΄ αυτούς για ένα κομμάτι ψωμί!
Βλέπετε, όταν η φτώχεια και η απελπισία σ’ έχουν κτυπήσει στο κεφάλι,
πιάνεσαι για να σωθείς κυριολεκτικά από τα μαλλιά σου, βλέπεις παντού εχθρούς
και ως συνήθως ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους, οπουδήποτε, αρκεί αυτός να μην
είσαι εσύ ο ίδιος, ξεχνώντας όλα αυτά τα τρωκτικά που ροκάνιζαν, χρόνια τώρα, την
περιουσία του Δημοσίου, ξεχνώντας τους μπροστάρηδες συνδικαλιστές που, αφού
έκλειναν εργοστάσια μετά από υπερήφανο αγώνα ενάντια στο «κεφάλαιο», στέλνοντας
τους εργαζόμενους στην ανεργία, καταλάμβαναν μια θέση στο Δημόσιο ή την Βουλή
και τέλος ξεχνώντας όλους αυτούς τους σωτήρες της «αλλαγής και της προόδου» που
φούσκωσαν τη χώρα με δάνεια, μοιράζοντας δανεικά λεφτά, για να κερδίζουν ψήφους
και να μένουν κολλημένοι στην καρέκλα της εξουσίας.
Τα παραπάνω λοιπόν είναι οι λόγοι για την δημιουργία αυτού του Blog. Σκοπός
του είναι με απλά λόγια, με «Απλές
Αλήθειες» να μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να καταλαβαίνει την ουσία των
πραγμάτων, γιατί αν δεν έχεις καταλάβει πιο είναι το πρόβλημα, το κάθε
πρόβλημα, τότε όχι μόνο θα μπλέκεσαι
συνέχεια, όχι μόνο θα πέφτεις θύμα του κάθε απατεώνα, το χειρότερο είναι ότι θα
παρασύρεις και άλλους μαζί, που δεν φταίνε, την ίδια την οικογένεια σου!
